Ένας Άλεξ Φέργκιουσον χωρίς τσίχλα

Δεκέμβριος 1989.
Ο Άλεξ Φέργκιουσον συμπληρώνει τρία χρόνια χωρίς καμία σοβαρή επιτυχία στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η ομάδα χάνει με 5-1 από τη Μάντσεστερ Σίτυ στην αρχή της περιόδου, στη συνέχεια κάνει ένα σερί 8 αγώνων με 6 ήττες και 2 ισοπαλίες και στο Όλντ Τράφορντ σηκώνεται το παραπάνω – μετέπειτα θρυλικό – πανό που εκφράζει την απόγνωση κάποιων οπαδών.

Νοέμβριος 2011.
Ο Άλεξ Φέργκιουσον συμπληρώνει 25 υπερ-επιτυχημένα χρόνια στην ομάδα, βλέπει μια θύρα του γηπέδου να παίρνει το όνομα του και γνωρίζει την αποθέωση από παίκτες και αντιπάλους καθώς εισέρχεται για πολλοστή φορά στο Όλντ Τράφορντ.

Νοέμβριος 2012.

Μερικά χρόνια πριν, σύμφωνα πάντα με μια ιστορία που κυκλοφορεί αλλά κανείς ποτέ δεν έχει επιβεβαιώσει επίσημα, ο Άλεξ Φέργκιουσον βρισκόταν στο εστιατόριο των εγκαταστάσεων της Γιουνάιτεντ μιλώντας μ’ ένα φίλο όταν παρατήρησε ένα μικρό σκηνικό που διαδραματίστηκε στην ουρά που είχαν σχηματίσει οι νεαροί παίκτες των ακαδημιών που περίμεναν να γεμίσουν το δίσκο τους. Λίγο πριν παραγγείλει ο πιτσιρικάς Ρόμπι Μπράντι ο Κριστιάνο Ρονάλντο, που λίγο καιρό πριν είχε κατακτήσει τη ‘Χρυσή μπάλα’, μπήκε στην αίθουσα, πήρε ένα δίσκο και προσπερνώντας την ουρά εξυπηρετήθηκε αμέσως την ίδια ώρα που ο Μπράντι παρέμενε σιωπηλός, κοιτώντας τον απλά με θαυμασμό.

Λίγο αργότερα ο Φέργκιουσον κάλεσε τον 16χρονο νεαρό και τον ρώτησε γιατί άφησε τον Πορτογάλο να παραγγείλει πριν απ’ αυτόν. «Μα, είναι ο Ρονάλντο» ψέλλισε ο νεαρός Ιρλανδός εξτρέμ. «Είσαι εδώ πέρα για να του πάρεις τη θέση. Μην σε ξαναδώ να το κάνεις αυτό» απάντησε αυστηρά ο Σερ Άλεξ, συμπυκνώνοντας σε μια απλή και κοινή ατάκα ένα σημαντικό τομέα της ποδοσφαιρικής του φιλοσοφίας.

Η ομάδα του Άλεξ Φέργκιουσον