Ζλάταν ή Ρονάλντο στο Μουντιάλ;
Με ενημέρωσαν από τα κεντρικά του sombrero ότι θα πρέπει να γράψω ένα κείμενο, με αφορμή το μπαράζ Σουηδία-Πορτογαλία, για το ποιον θα προτιμούσα στο Μουντιάλ, τον Κριστιάνο Ρονάλντο ή τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Σίγουρα ένα ενδιαφέρον ερώτημα, αν και ένα δίδυμο Κριστιάνο Ρονάλντο ή Γκόλουμ πιθανότατα να με έβαζε σε μεγαλύτερο δίλημμα, με την τελική επιλογή να είναι φυσικά το Γκόλουμ. ΠΩΣ ΤΟΛΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΘΕΤΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΡΕ duendes; Και για ποιο λόγο να επιχειρηματολογήσω καν για τα αυτονόητα; Ωστόσο θα το κάνω γιατί είμαι επαγγελματίας.
Θα μπορούσα να επιλέξω τον Ζλάταν για πολλούς λόγους. Όπως για παράδειγμα ότι είναι αυτή τη στιγμή ο πιο φορμαρισμένος επιθετικός στον κόσμο μετά τον Κώστα Μήτρογλου και φέτος μας έχει χαρίσει μοναδικά χάι-λάιτς, όπως το καλύτερο ανάποδο ψαλίδι στην ιστορία του ποδοσφαίρου εναντίον της Εθνικής Αγγλίας, το απίστευτο τακούνι-χουνέρι στον Μοδεστό ή η φωτοβολίδα στο ματς με την Άντερλεχτ. Δεν χρειάζεται όμως. Γιατί πολύ απλά η μοναδική περίσταση που θα επέλεγα τον Κριστιάνο θα ήταν σε κάστινγκ για τον πρωταγωνιστή του “Ο Κλαρινογαμπρός βουτούσε υπέροχα”.
Μιλάμε για τον άνθρωπο που στο ξεκίνημα ουσιαστικά της καριέρας του τον γλέντησαν μέσα στην έδρα του ο Χαριστέας με τον Μπασινά. Ο ΧΑΡΙΣΤΕΑΣ ΡΕ ΦΙΛΕ. Στην πραγματικότητα το χάι-λάιτ της καριέρας του είναι το κλαμένο μουτράκι του μετά τον χαμένο τελικό του EURO 2004. Και μην ακούσω κανέναν να λέει για τα ρεκόρ σκοραρίσματος με τη Ρεάλ Μαδρίτης, γιατί θα τον παραπέμψω στο τι έχει επιτύχει ο κλάψας σε επίπεδο ομαδικών τίτλων, όπου κυριαρχεί η λέξη Runner-up. Για όσους δεν ξέρουν εγγλέζικα, αυτό σημαίνει ΔΕΥΤΕΡΟΣ. Ακόμα και σε δημοψήφισμα για τον αντιπαθέστερο Πορτογάλο παίκτη όλων των εποχών πάλι δεύτερος θα έβγαινε πίσω από τον Πέπε.
Ωστόσο επειδή δεν μου αρέσει να είμαι άδικος οφείλω να του αναγνωρίσω ότι έχει κάνει κάποια βήματα προόδου. Αντί να τον γλεντάει ο Χαριστέας πλέον τον γλεντάει ο Μέσι. Κι επειδή δεν είμαι προκατειλημμένος δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι το σαμπουάν για την πιτυρίδα έχει κάνει θαύματα και μπορεί πλέον να στοκάρει ελεύθερα το μαλλί του με ενάμισι κιλό τζελ πριν από κάθε αγώνα, χαρίζοντάς μας υπέροχες, ακίνητες κουπ χωρίς να φοβάται την επάρατο ξηροδερμία.
Είναι τα δύο τελευταία αρκετά για να προτιμήσω να τον βλέπω στο Μουντιάλ της Βραζιλίας έναντι του Ζλάταν; Nοpe. Ζλάταν δαγκωτό, γιατί σας τα εξήγησα ωραία.
(c0n_An)
Λόγω του ότι το ποδόσφαιρο είναι και αναμέτρηση χαρακτήρων, το να θέτει κάποιος το δίλημμα «Ζλάταν ή Κριστιάνο;» είναι περίπου σαν να ζητάς από τον άλλο να διαλέξει αν επιθυμεί να ξυπνήσει από τις τσιρίδες του Αδώνιδος (sic) ή από τις αγριοφωνάρες της μάγισσας Βάντα (Σπορτ Μπίλυ respect). Πρόκειται για μία μάχη σε πολλά επίπεδα: Απτσάκι εναντίον ποζεριάς, λαστιχάκι στα μαλλιά εναντίον ακούνητης φράντζας, ανοίγματα εναντίον fab abs και πάει λέγοντας.
Για τον 32χρονο Ζλάταν, είναι η τελευταία του ευκαιρία να παίξει σε Μουντιάλ. Για τον 28χρονο Ρονάλντο, η προτελευταία. Επειδή όμως ο Ζλάταν δεν πολυνοιάζεται γι’ αυτό, μια που κύρια ασχολία του είναι η Ιμπραϊμοβιτς Α.Ε., ενώ ο Κριστιάνο με τα χρόνια έδειξε να υποτάσσεται στην αναγκαιότητα της ομάδας (παρά τα εμφανισιακά καραγκιοζιλίκια του) και στο τελευταίο Euro ήταν αυτός που απέδειξε ότι μπορεί να πάρει την εθνική του από το χέρι και να την βγάλει από τη χρόνια ανυποληψία της, η σπίθα στα μάτια παίρνει σαφές προβάδισμα. Cristiano for the win.
(ausencia)
Ο 28χρονος Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ένας πολύ μεγάλος παίκτης. Με τα γκολ του, με τα τρομερά του σωματικά προσόντα, με την εντυπωσιακή τεχνική του, με τους αμέτρητους τίτλους και διακρίσεις του, με την αύρα του σταρ, με την υπεροψία του πετυχημένου, με τα όλα του. Αλλά έχει παίξει 107 παιχνίδια με την εθνική Πορτογαλίας. Εκατόν εφτά αγώνες! Και τι θυμάμαι, τι θυμάσαι, τι έχει να θυμάται ο μέσος φίλαθλος απ’ όλους αυτούς; Την κλαμένη φάτσα μετά τον τελικό του Euro 2004 και την, επίσης κλαμένη, προσπάθεια του να πείσει τον διαιτητή να αποβάλει τον, συμπαίκτη του τότε στη Γιουνάιτεντ, Ρούνει στο Μουντιάλ του 2006.
Από την άλλη πλευρά, ο 32χρονος Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς μετράει 13 διεθνείς συμμετοχές λιγότερες (αλλά και 3 γκολ περισσότερα!) από τον Πορτογάλο και έχει ήδη χαρίσει στο τεράστιο βιβλίο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου τρία αξέχαστα κεφάλαια απαράμιλλης ομορφιάς: ένα εντυπωσιακό γυριστό, ένα ασύλληπτο τακουνάκι και ένα αδιανόητο ψαλιδάκι γνωστότερα και ως “το καλύτερο γκολ του Euro 2012”, “το καλύτερο γκολ του Euro 2004” και το “πιο διάσημο γκολ του κόσμου για το 2012”.
Το Μουντιάλ είναι ένα πάρτι. Ένα τεράστιο πάρτι. Και αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σ’ έναν γαμάτο τύπο και την σχετικά αδιάφορη παρέα του και σ’ έναν λιγότερο γαμάτο αλλά τελείως απρόβλεπτο τύπο και την ακόμα πιο αδιάφορη παρέα του, θα έβγαζα από την εξίσωση τις παρέες (γιατί, όπως και να το κάνουμε, καμία από τις δυο ομάδες δεν είναι ικανή να αγγίξει την μεγάλη κούπα και καμία από τις δυο δεν έχει προσφέρει κάτι αξιομνημόνευτο στον τομέα του θεάματος την τελευταία δεκαετία) και θα επέλεγα τον δεύτερο, που με την ατέλειωτη δεξαμενή της φαντασίας του μπορεί να στιγματίσει το πάρτι με ένα γκολ τόσο εντυπωσιακό και αφάνταστο που μπορεί να ξεπεράσει στην άτυπη ιεραρχία της μνήμης ενός μέσου ποδοσφαιρόφιλου ακόμα και ένα ολόκληρο σημαντικό παιχνίδι.
Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο χρειάζεται στιγμές αξέχαστες, σχεδόν εξωπραγματικές που σε κάνουν να ξεχνάς την καθημερινότητα και να τσιρίζεις “τι έκανε ρε το παλικάρι!” κοιτώντας με σοκαρισμένο βλέμμα τους επίσης συγκλονισμένους φίλους σου και γι’ αυτό δεν έχει την πολυτέλεια να μην απολαύσει για μια τελευταία φορά τις εκπληκτικές εμπνεύσεις αυτού του, αχώνευτου και υπεροπτικού, μυαλού που στέκεται σχεδόν δυο μέτρα πάνω από την επιφάνεια της γης στην κορυφή του σώματος του πιο απρόβλεπτου ποδοσφαιριστή που έχει κυκλοφορήσει στα ποδοσφαιρικά γήπεδα τα τελευταία χρόνια. Και ίσως όχι μόνο τα τελευταία χρόνια.
(duendes)
Ας είμαστε ρεαλιστές. Η Σουηδία δε θα πάει ποτέ να σηκώσει το Μουντιάλ, δε θα το διεκδικήσει καν στα σοβαρά. Εντάξει; Είναι η Σουηδία. Έχει παίξει έναν τελικό διοργάνωσης όταν ακόμα ο κόσμος ήταν ασπρόμαυρος και τα αθλητικά στιγμιότυπα έχαναν καρέ και τα βλέπουμε σήμερα και μας θυμίζουν ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν.
Και ας είμαστε και λίγο κυνικοί εκτός από ρεαλιστές, το Μουντιάλ το βλέπουμε για τους contenders τους. Η διοργάνωση δεν κρατάει αρκετά για να προλάβουν να σχηματιστούν αφηγήσεις για τους ‘εμφανίστηκαν επίσης και οι’. Οπότε φοβάμαι πως το δίλημμα βρίσκει απάντηση πριν καν το πάμε επί προσωπικού, και ευτυχώς δηλαδή γιατί ειλικρινά δε ξέρω τι θα διάλεγα αν μου έλεγες ‘διάλεξε έναν άπό τους δύο για να το σηκώσει στο τέλος’.
(Για εξιλέωση, κι επειδή πραγματικά θεωρώ τον Ζλάταν τιτάνα, έχω ταχθεί στο πλευρό της Παρί Σεν Ζερμέν φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ας το πάρει αυτός, για να μη τη βγάλει αυτός ο παίχτης μόνο με τοπικά πρωταθλήματα, και δεν με πειράζει να το χάσει κι ο Ζοζέ της καρδιάς μου.)
Θα μου πεις, ναι σιγά το φόβητρο την Πορτογαλία που θα πάει να το σηκώσει στο Μαρακανά. Ναι, υποθέτω πως όχι. Αλλά κατά κανόνα, οι ομάδες στις οποίες παίζει αυτός ο κάγκουρας καλλιτέχνης είναι αξιωματικά ανταγωνιστικές. Δε μπορείς να τις ξεγράψεις από τίποτα. Η ίδια του η παρουσία και το τεράστιο ποδοσφαιρικό μέγεθος (μέγεθος αυτόφωτο, δοκιμασμένα) εγγυάται πως θα δεις μια ομάδα που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε κάθε κουβέντα.
Στην τελική, ακόμα και η όλη περιπέτεια του ‘θα πάει ποτέ ο Κριστιάνο να σαρώσει κάτι μόνος του;’ έχει το ενδιαφέρον της. Ζούμε ένα από τα μεγάλα ποδοσφαιρικά stories, και θέλω να το δω καθώς γράφεται, κεφάλαιο με το κεφάλαιο. Δε θέλω να υπάρξει ένα Χαμένο Επεισόδιο απλώς και μόνο για να πάει ο Ζλάταν και να βάλει πέντε γκολάρες στο Μουντιάλ για να αποκλειστεί η Σουηδία από τη φάση των ομίλων.
Ακόμα και η τιμή του να είσαι ένας από τους εξέχοντες Θρύλους Που Ποτέ Δεν Μπόρεσαν Να Διεκδικήσουν (Στα Σοβαρά) Μουντιάλ, δεν είναι να την παραπετάς. Σε εκείνο το υποθετικό squad θα έχεις για αρχηγό τον Ράιαν Γκιγκς, δε σε χάλασε.
(dark_tyler)
Μερικές φορές στη ζωή υπάρχουν διλήμματα που θα ήθελες να πεις: “δεν ξέρω/δεν απαντώ”. Μιλάμε για δυο από τους πιο αντιπαθείς ποδοσφαιριστές όλων των εποχών (μετά την τριπλέτα Τζόρτζεβιτς-Γιαννακόπουλος-Νινιάδης) που κυκλοφορούν αυτή την στιγμή στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ο Κριστιάνο με τα φοβερά προσόντα και την ταχύτητα, βγαλμένος από τα εργαστήρια που φτιάξανε τον Ρόμποκοπ, και την κλάψα, την λίγδα, το θέατρο και ο Ζλάταν, ένας δίμετρος τσολιάς (ποιητική αδεία) που βάζει γκολ με όλα τα μέρη του σώματός του, από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου. Τους απεχθάνομαι.
Ας δούμε όμως το ερώτημα: “Ζλάταν ή Ρονάλντο στο Μουντιάλ;”. Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι ποιον θεωρώ καλύτερο παίκτη, ποιον θα ήθελα περισσότερο στην ομάδα μου αν μου βάζανε ένα πιστόλι στον κρόταφο και θα έπρεπε να διαλέξω με το ζόρι. Αν ήταν κάτι τέτοιο μάλλον θα επέλεγα Ζλάταν, μου αρέσει περισσότερο παικτικά παρ’ ότι η περίοδός του στη Γιουβέντους ήταν κακή και τον έβριζα για τα γκολ που έχανε. Θεωρώ ότι είναι περισσότερο χρήσιμος σε μια ομάδα, μου την σπάνε οι ομάδες που πρέπει να χτίζονται γύρω από παίκτες και για να πάρεις το 100% του Κριστιάνo θεωρώ ότι πρέπει να κάνεις κάτι τέτοιο. Η ερώτηση όμως είναι άλλη. Και εν μέσω όλων είναι και τι θέλω να δω στο Μουντιάλ. Να πάει η Πορτογαλία ή να πάει η Σουηδία. Και μπορεί να μην παίζουν ο Ζοάο Πίντο, ο Ρουί Κόστα ή ο Βίτορ Μπαΐα πλέον και να βλέπουμε τον Πέπε και τον Κριστιάνο, αλλά πάντα η Πορτογαλία στο μυαλό ενός ανθρώπου που μεγάλωσε βλέποντας σπουδαίους παίκτες θα είναι ένα σημαντικό μέγεθος που θες πάντα να υπάρχει στο Μουντιάλ, αντί για μποέμ τύπους που πιθανότατα έχουν το ποδόσφαιρο σαν χόμπι. Αν η Σουηδία είχε Νταλίν-Μπρολίν θα το σκεφτόμουν. Τώρα όμως Ζλάταν, θα πω Κριστιάνο (και θα πιω για να το ξεχάσω).
(elaith)
Η μονομαχία Ζλάταν-Ρονάλντο θα είναι η μεγαλύτερη κόντρα εγωπαθών στον κόσμο μετά από μια φορά που ο Μουρίνιο έπαιξε σκάκι με τον εαυτό του.
— el sombrero (@sombrerogr) October 21, 2013
8 σχόλια σχετικά με το “Ζλάταν ή Ρονάλντο στο Μουντιάλ;”
Γειά σας παιδιά, δεν ξέρω αν το επισημάνατε αλλά ο Ρονάλντο ΕΚΛΑΙΓΕ στον τελικό του 2004! Και επίσης ΕΧΑΣΕ από τον Χαριστέα! Και αυτό είναι το ΠΡΩΤΟ πράγμα που έρχεται στο μυαλό ενός μέσου ποδοσφαιρόφιλου σε ΟΛΟ τον κόσμο, όταν σκέφτεται τον Ρονάλντο! Δεν είναι φανταστικό? Δεν είναι αστείο? Το γράφω γιατί πιστεύω είναι κάτι πολύ πρωτότυπο, πολύ αστείο και για να γελάσουμε όλοι μαζί παρέα! Τέλειο?
Oi fan tou ronaldo einai telika pio klapses kai apo ton idio.
Who knew?
Χρήσιμο σχόλιο καπετάνιε.
αχώνευτοι κι οι δυό τους
ευτυχώς που δεν θα τους δούμε ΚΑΙ τους δύο στη Βραζιλία,
δυστυχώς πρέπει να υποστούμε έναν από τους δυό…
@Aenima
Τι εννοείς Γιάγκο; Ότι ο Ρονάλντο ΕΚΛΑΙΓΕ στον τελικό του 2004;; Και ΕΧΑΣΕ από τον Χαριστέα;; Μίλα καθαρά επιτέλους!
@c0n_An Καλά, δεν περίμενα πως -εκτός από πολυβόλο κλισέ- διαθέτεις ΚΑΙ χιούμορ! Έστω Σεφερλή!
Αν υπήρχε ποδοσφαιρικό αντίστοιχο των Harlem Globetrotters η εντεκάδα θα ξεκινούσε από τον Ζλάταν. Ο άνθρωπος ΣΙΓΟΥΡΑ έχει πουλήσει την ψυχή στον διάβολο, αλλά δε διαπραγματεύτηκε σωστά το ζήτημα “Εθνικότητα”. Το 2014 θα είναι η χρονιά του καθώς θα βάλει το νικητήριο γκολ της PSG στον τελικό του CL κλάνοντας πολύ δυνατά και εκτρέποντας την πορεία της μπάλας μετά από δυνατό σουτ του Καβάνι. Δυστυχώς όμως η αρτηριοσκληρωτική και στενόμυαλη UEFA θα χρεώσει το γκολ στον Ουρουγουανό κλεφτοκοτά.
Όπως δεν τίθεται θέμα ότι ο Λιονέλ είναι καλύτερος του ΚριστιάνοΥ, έτσι και δεν τίθεται θέμα ότι ο Κριστιάνο είναι καλύτερος του Ζλάταν. Thank God δηλαδή.
Αυτό δε σημαίνει ότι θα περάσει η Πορτογαλία. Η Σουηδία νομίζω είναι πιο ομάδα αν και αντιτουρίστικ.
Κι όλες αυτές οι ελεγίες για τον Ζλάταν. Μιλάμε για τον τύπο που σε ευρωπαϊκά κύπελλα είναι αόρατος. Και για να επιβεβαιώσει τον κανόνα (την απουσία του στα διπλά ματς-προημιτελικά, ημιτελικά) κάνει κάποιες εξαιρέσεις στα ματς των ομίλων στα οποία και προλαβαίνει να βάλει τα όποια γκολ θα βάλει τελικά.