Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η Πενιαρόλ του Πάκο Εσπινόλα

Ο Πάκο Εσπινόλα από την Ουρουγουάη ήταν δημοσιογράφος, καθηγητής και συγγραφέας, βραβευμένος μάλιστα με το εθνικό βραβείο λογοτεχνίας. Έζησε μια ολόκληρη ζωή αφιερωμένη στα γράμματα, διδάσκοντας στο πανεπιστήμιο και γράφοντας βιβλία και κάθε λογής άρθρα, αδιαφορώντας επιδεικτικά για το μεγαλύτερο πάθος όλων των Λατινοαμερικάνων, το ποδόσφαιρο. Ένα καλοκαιρινό απόγευμα του 1960, όπως διηγείται ο ίδιος, και την ώρα που άλλαζε σταθμούς στο ραδιόφωνο ψάχνοντας κάτι για να ακούσει, εκμεταλλευόμενος την απουσία της οικογένειας του, έπεσε πάνω στην μετάδοση του μεγαλύτερου ντέρμπι της χώρας. Η Πενιαρόλ αντιμετώπιζε την Νασιονάλ. Ο 59χρονος, τότε, συγγραφέας επέλεξε από περιέργεια να ακούσει την περιγραφή του αγώνα, στον οποίο η Νασιονάλ διέσυρε με 4-0 την αιώνια αντίπαλο της.

Μετά το τέλος του παιχνιδιού ο Εσπινόλα ξεκίνησε για ένα προγραμματισμένο δείπνο με την αδερφή του, για να αισθανθεί κάπου στα μισά της διαδρομής ότι είχε χάσει κάθε όρεξη για φαΐ, κυριευμένος από μια τελείως ανεξήγητη στεναχώρια. Το δείπνο ακυρώθηκε και ο ίδιος πέρασε όλη την μέρα περπατώντας στο πάρκο προσπαθώντας να εξηγήσει τον λόγο που ένιωθε θλίψη, στοχασμός που κατέληξε στην τελική διαπίστωση του Εσπινόλα: “Συνειδητοποίησα ότι ήμουν πικραμένος γιατί είχε χάσει η Πενιαρόλ. Ήμουν οπαδός της Πενιαρόλ κι όμως δεν το γνώριζα!”.

Από εκείνη τη μέρα και μέχρι τον θάνατο του, αρκετά χρόνια μετά, ο Πάκο Εσπινόλα ήταν πιστός οπαδός της καλύτερης ομάδας της Λατινικής Αμερικής, σύμφωνα με την IFFHS (της ομάδας με τα περισσότερα μουρλά πρωταθλήματα Ουρουγουάης, με τους περισσότερους φιλάθλους στη χώρα, με 5 Λιμπερταδόρες, με 3 Διηπειρωτικά και, εκτός όλων των άλλων, της ομάδας του μεγαλύτερου μάγκα της ιστορίας), γράφοντας αρκετά κείμενα γι’ αυτήν, το ποδόσφαιρο αλλά και την σχέση του οπαδού με την ομάδα.

Ο θάνατος τον βρήκε το 1973 κι έτσι δεν πρόλαβε να χαρεί το “Clasico del 8 contra 11” του 1987, το πιο επικό παιχνίδι στην ιστορία των ντέρμπι Πενιαρόλ-Νασιονάλ, στο οποίο η αγαπημένη του ομάδα παίζοντας με 8 παίκτες, λόγω αποβολών, κατάφερε όχι μόνο να αντέξει την πίεση των αντιπάλων αλλά και να σκοράρει στα τελευταία λεπτά, επικρατώντας έτσι με 2-1.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, Κουλτούρα να φύγουμε, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Οι φίλοι μας τα ζώα : οπαδική λύσσα και αντιτετανικοί οροί

Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε, ακόμη και παρά τη θέλησή μας, περιστατικά όπου ματς μεταξύ ελληνικών ομάδων έχουν σημαδευτεί από την παρουσία ζώων –κι εδώ η λέξη «ζώα» χρησιμοποιείται κυριολεκτικά: ψάρια στους πάγκους, κότες  και λαγοί στο χορτάρι. Ίσως αναρωτηθήκατε κι εσείς αν αυτά τα θλιβερά περιστατικά οφείλονται στο ότι στην Ελλάδα δεν περάσαμε Διαφωτισμό. Η απάντηση είναι […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μια βροχή θα μας σώσει: Το «Θαύμα της Βέρνης»

Το πρωί της 4ης Ιουλίου 1954 οι κάτοικοι της Βέρνης ξύπνησαν με έναν λαμπερό ήλιο και μερικά φαινομενικά ακίνδυνα συννεφάκια πάνω από τα κεφάλια τους. Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ελβετίας έφτανε στο τέλος του και μετά από 25 παιχνίδια με πάρα πολλά γκολ, ανατροπές και εκπλήξεις, το ιδανικό φινάλε απαιτούσε κι έναν καλοκαιρινό καιρό. Μερικά […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *