Ξυπόλητοι στο γήπεδο
Το καλοκαίρι του 1960 και λίγες μόλις ημέρες πριν η αποστολή της Αιθιοπίας αναχωρήσει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης ο Αμπέμπε Μπικίλα κλήθηκε εσπευσμένα να αντικαταστήσει ένα μαραθωνοδρόμο που έσπασε το πόδι του παίζοντας ποδόσφαιρο. Η Adidas όμως, που προμήθευε με παπούτσια όλους τους αθλητές των αγώνων, δεν είχε πολλές περισσευούμενες επιλογές κι έτσι ο Αιθίοπας βρέθηκε μ’ ένα ζευγάρι μικρότερο από αυτό που φορούσε, το οποίο και τον ζόριζε απίστευτα. Τη μέρα του μαραθώνιου ο Μπικίλα πήρε την απόφαση να πετάξει τα παπούτσια και να τρέξει την διαδρομή ξυπόλητος – όπως είχε μάθει άλλωστε να τρέχει τόσα χρόνια στη χώρα του – και τη συνέχεια μπορείς να τη βρεις σε οποιαδήποτε ιστορία με τους θρύλους των Ολυμπιακών Αγώνων.
Λίγα χρόνια πριν το ιστορικό τρέξιμο του Μπικίλα, το 1956 και πιο συγκεκριμένα κάτι μέρες του Αυγούστου σαν κι αυτές, η ομάδα ποδοσφαίρου της Ουγκάντα πήρε την ιστορική απόφαση να περιοδεύσει για πρώτη φορά εκτός Αφρικής. Με έναν Άγγλο τεχνικό στον πάγκο, δυο υπεύθυνους όλους κι όλους και 21 παίκτες η αποστολή της Ουγκάντα έφτασε στην Αγγλία και πριν προλάβει καν να νιώσει ότι βρίσκεται σ’ έναν άλλο κόσμο κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Γουίκομπ Γουόντερερς. Πριν τον αγώνα οι διοργανωτές Άγγλοι, παρατηρώντας μια βασικότατη έλλειψη στην τελική εμφάνιση των φιλοξενούμενων αντιπάλων, προσφέρθηκαν να δώσουν στους Αφρικανούς παπούτσια. Επειδή το χόρτο του γηπέδου ήταν βρεγμένο κάποιοι από τους παίκτες τα δέχτηκαν, παρ’ όλο που δεν είχαν παίξει ποτέ ξανά στη ζωή τους φορώντας παπούτσια. Κάποιοι άλλοι αρνήθηκαν ευγενικά, προτιμώντας να παίξουν ξυπόλητοι. Το ματς έληξε 10-1.
Μετά το ματς όλοι οι παίκτες αποφάσισαν ότι τα παπούτσια δεν τους βόλευαν κι έτσι τα επέστρεψαν. Ακολούθησαν 10 ακόμα αγώνες πριν η ομάδα της Ουγκάντα επιστρέψει στην Αφρική στις αρχές Οκτωβρίου και όχι μόνο σε κανένα από αυτά δεν ηττήθηκε ξανά με τόσο μεγάλο σκορ αλλά κατάφερε να κερδίσει και τρία παιχνίδια (ένα εκ των οποίων ήταν απέναντι στη Βρετανική Ολυμπιακή Ομάδα). Ξυπόλητη, όπως είχε μάθει να παίζει.
