Aυτοδύναμη Γιουβέντους
Η Ιταλία έχει από χθες την καινούρια της πρωταθλήτρια και είναι η Γιουβέντους. Η ομάδα που για μεγάλο διάστημα κυνηγούσε στη βαθμολογία, που κατάφερε να τελειώσει ολόκληρη τη σεζόν αήττητη σήκωσε ακόμα την πρώτη της κούπα μετά την μεγάλη περιπέτεια του υποβιβασμού της. Ένα πρωτάθλημα δίκαιο που ούτε οι καλοί της “φίλοι” από το Μιλάνο δεν μπορούν να αμφισβητήσουν, ένα πρωτάθλημα από τα πιο σημαντικά στην ιστορία της ομάδας που συνοδεύτηκε από το καινούριο της γήπεδο το οποίο τελικά βοήθησε πολύ. Πάνω απ’ όλα όμως ένα πρωτάθλημα δικαιώσεων για πολλούς.
Για τον τεράστιο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο. Που δυστυχώς θα φύγει από την ομάδα, αλλά θα φύγει όπως του άξιζε: σαν πρωταθλητής. Ο Άλεξ παροπλισμένος για μεγάλο διάστημα του πρωταθλήματος, σκόραρε μερικά κρίσιμα γκολ και μπαίνοντας ως αλλαγή σε πολλά ματς άλλαξε τον ρυθμό του αγώνα. Υπέστη όλη την ταλαιπωρία του Καλτσιόπολις, έπαιξε στα αλώνια της Σέριε Β, αλλά έγραψε το τέλος του στη Γιούβε με χρυσά γράμματα για μια ακόμα φορά.
Για τον προπονητή Αντόνιο Κόντε. Που μπορεί να χλευάζεται για το πλούσιο μαλλί του, αλλά εκεί που δεν το περίμενε κανείς και ήταν απλά ακόμα-ένας-Φερράρα έχτισε μια ομάδα που δεν χάνει και που παίζει οργανωμένο καλό ποδόσφαιρο. Και μπορεί να μην έχει το πιο… κοφτερό μάτι όταν παίρνει στην ομάδα τον Μποριέλλο, αλλά δουλεύει με ότι έχει στα χέρια του και παίρνει το καλύτερο. Γιατί επί της ουσίας έκανε μια ομάδα χωρίς κάποιον σούπερ-σταρ να παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στη χώρα.
Για τον Τζίτζι Μπουφόν. Που πήγε να τα χαλάσει στο τέλος με την γκάφα στο ματς με την Λέτσε, αλλά έκανε μια φοβερή χρονιά, θυμίζοντας τον καλύτερο τερματοφύλακα του κόσμου που ήταν πριν μερικά χρόνια. Δεν είναι και δεν μπορεί να ξαναφτάσει σε αυτή την κατάσταση, αλλά με το σπαθί του ήταν φέτος βασικός τερματοφύλακας της ομάδας και βοήθησε πολύ ώστε η ομάδα να δεχτεί μόλις 19 γκολ σε 37 αγώνες (13 λιγότερα από αυτά της 2ης Μίλαν).
Για τον Αντρέα Πίρλο. Τον άνθρωπο που έφυγε από την ομάδα ΚΑΠΗ της Μίλαν και οι περισσότεροι είχαν ξεγράψει. Κι όμως ήταν ο κινητήριος μοχλός στο κέντρο και έχοντας παίκτες όπως ο Βιντάλ να γράφουν χιλιόμετρα δίπλα του μπορούσε να αρκεστεί στο να κάνει παιχνίδι. Η Γιουβέντους θα έχει δύσκολο έργο να καλύψει το κενό του, όταν ο Πίρλο φύγει.
Σίγουρα όμως και ένα πρωτάθλημα που εκτός από κάποιους “τελειωμένους”, είχε και καινούριους πρωταγωνιστές που έγιναν άντρες από αγόρια (όχι λόγω ηλικίας, αλλά επειδή σήκωσαν το βάρος μιας τέτοια δύσκολης αποστολής). Όπως ο Κιελίνι, ο Βιντάλ, ο Κάσερες, ο Μάτρι, ο Μαρκίσιο, ο ντε Τσέλιε και όλοι αυτοί οι “συμπληρωματικοί” παίκτες που έκαναν την υπέρβαση. Προς το παρόν μπορούν να πανηγυρίσουν και να ξεκουραστούν. Γιατί από του χρόνου οι απαιτήσεις θα είναι σίγουρα μεγαλύτερες.
4 σχόλια σχετικά με το “Aυτοδύναμη Γιουβέντους”
Μεγάλο πρωτάθλημα.
Χρόνια περιμέναμε αυτή τη στιγμή.
Γλυκό επειδή ήταν ανέλπιστο. Μια ομάδα που πέρυσι, αλλά ακόμα και το καλοκαίρι δεν απέπνεε καμία σιγουριά, φαινόταν ότι μπορεί να κερδίσει αλλά και να χάσει από τον καθένα, κατάφερε να δέσει και να παραμείνει αήττητη, μέχρι στιγμής.
Δοξασμένο τέλος για έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες των τελευταίων 20 ετών, μια απο τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του ποδοσφαίρου.
Αν και δε μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι φεύγει. Ακόμα πιστεύω πως κάτι θα γίνει και θα παίξει 2 χρονάκια ακόμη. Να παίξει ένα παιχνίδι στη μεγάλη σκηνή, στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Μια διόρθωση μόνο. Κιελίνι και Μαρκίζιο, δεν ήταν συμπληρωματικοί, ήταν στυλοβάτες της ομάδας.
Αυτά απο εμένα.
Grazie Ragazzi
ΥΓ: Πολύ καλή δουλειά και πολλές αναρτήσεις τελευταία. Συνέχισε έτσι.
Που είναι όμως οι υπόλοιποι, σίγησαν.
Συμφωνώ ειδικά για τον Κιελίνι. Γι’ αυτό το έβαλα και σε εισαγωγικά, εξελίχθησαν σε πρωταγωνιστές.
Νομίζω ότι το καλοκαίρι θα είναι πολύ κρίσιμο όσον αφορά σε μετεγγραφές. Δεν πρέπει να δοθούν υπέρογκα ποσά σε μεταγραφές εντυπωσιασμού (για μένα π.χ. αυτό θα ήταν, αν ερχόταν ο καλός αλλά γυάλινος Ρόμπεν), αλλά σε κινήσεις ουσίας. Ειδικά σε επίθεση.
ΥΓ Λόγω υποχρεώσεων δεν είναι πάντα εύκολο να γράφουμε. Αυτόν τον καιρό έχει πέσει λίγο παραπάνω σε μένα το βάρος, μια που ειδικά ο duendes κωλύεται.
Με συγκίνησε ο Gigi που αφιέρωσε το πολυπόθητο scudetto στους Trezeguet,Camoranesi,del Piero και Nevded!forza juve!
Δίκαια πρωταθλητρια η Γιουβέντους, φράση οξύμωρο ως πρόσφατα. Άνθρωπος κλειδί ο Κόντε, που στην ψυχολογική προετοιμασία τους είχε καμικάζι και ο Πίρλο (η Μίλαν τον άφησε για δεν του’δινε τα ίδια λεφτά που έδωσε τελικά στον ελεύθερο Μεξές!), μετά ο Μπουφόν. Αν και υπάρχει η αίσθηση ότι η Μίλαν έχασε απ’τα χέρια της το προβάδισμα, όταν μάλιστα βγήκε απ’το έξτρα βάρος της Ευρώπης (ίσως να της βγήκαν οι τραυματισμοί, Πάτο, Κασάνο κλπ), η Γιούβε ήταν σταθερή όλη τη σεζόν. Σωστή και η διόρθωση του παγωμένου Γιάννη περί Κιελίνι, Μαρκίζιο.
Τελευταία διόρθωση, κούπα πήρε και το 2007 :ρ