Νόμος και Τιμωρία

Πώς νιώθεις άραγε όταν έχεις αφιερώσει την καριέρα σου σε ένα σύλλογο, έχεις σκοράρει 237 γκολ σε 404 παιχνίδια τα 11 χρόνια που φοράς μια φανέλα και επειδή έχεις κάποια θεματάκια τραυματισμών ο νέος σου προπονητής σε διώχνει διότι δεν «μπορεί να σε πληρώνει»; Πόσο πιο ειρωνικό γίνεται αυτό όταν ο προπονητής είναι γιατρός στο επάγγελμα; Πώς νιώθεις όταν φεύγεις και οι οπαδοί σε αποκαλούν «Βασιλιά του Ολντ Τράφορντ» και «Εκλεγμένο μέλος της αποκλειστικής μοναρχίας μας»; Πώς πας στους απέναντι ρε Ντένις Λο;

Ο Σκωτσέζος επιθετικός εντάχθηκε από τον Σερ Ματ Μπάσμπυ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1962. Για 8 χρόνια ήταν μαζί με τον Τζορτζ Μπεστ ένα καταπληκτικό δίδυμο που έφτασε την ομάδα στην κορυφή της Αγγλίας και της Ευρώπης. Μετά έφυγε ο Μπάσμπυ και οι διάφοροι που ανέλαβαν έκαναν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από πρωταγωνίστρια, ομάδα που πάλευε για την παραμονή της. Τη σεζόν 1972-1973 με ένα καταπληκτικό δεύτερο γύρο τα κατάφερε να σωθεί έχοντας στον πάγκο τον γιατρό Τόμυ Ντόκερτυ. Έτσι ο ντόκτορ πήρε την άδεια του Μπάσμπυ, ο οποίος ήταν μέλος της διοίκησης πια, να συνεχίσει. Εκείνο το καλοκαίρι ο Ντόκερτυ, που είχε βαρεθεί να βλέπει τον βασικό του στράικερ τραυματία, πάτησε πόδι. Η αλήθεια είναι ότι η Γιουνάιτεντ είχε βάλει πωλητήριο 60.000 λιρών (τεράστιο ποσό για την εποχή) στον Ντένις Λο από το καλοκαίρι του 1970. Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε για τον τραυματία Λο, έτσι ο Ντόκερτυ του έδωσε το καλοκαίρι του 1973 μια επιταγή 5.000 λιρών και του είπε στο καλό.

Ο Λο, δεμένος με την πόλη του Μάντσεστερ, σκέφτηκε «που να φεύγω τώρα, θα μου τα σπάσει και η κυρά με μετακομίσεις, σχολεία και δεν ξέρω εγώ τι» και πήγε στους απέναντι. Κι όμως, ο Ντένις Λο στα μπλε της Μάντσεστερ Σίτυ δεν έγινε κόκκινο πανί για τους οπαδούς της Γιουνάιτεντ. Θεωρούσαν ότι το φταίξιμο της αποχώρησης βαραίνει αποκλειστικά τη διοίκηση και τον προπονητή. Η Γιουνάιτεντ έκανε άλλη μία σεζόν που πάλευε για την παραμονή της και η Σίτυ μια σεζόν αδιάφορη που την έφερε στη μέση του βαθμολογικού πίνακα. Στο παιχνίδι του πρώτου γύρου, που έληξε 0-0 στο Σίτυ οφ Μάντσεστερ, οι Μάικ Ντόιλ της Σίτυ και Λου Μάκαρι της Γιουνάιτεντ πλακώθηκαν, αποβλήθηκαν και πήγαν με τη συνοδεία της αστυνομίας στα αποδυτήρια, η οποία παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος του αγώνα για να μην ξαναπλακωθούν.

Τα σπουδαία όμως ήταν στο προτελευταίο ματς της σεζόν, στις 27 Απριλίου 1974. Η Μπέρμιγκχαμ είχε κερδίσει τη Νόριτς και η Γιουνάιτεντ ήθελε μόνο νίκη στο ντέρμπυ του Μάντσεστερ για να ελπίζει στην παραμονή της. Μετά από 82 λεπτά στα οποία η Γιουνάιτεντ είχε την υπεροχή, αλλά δεν μπορούσε να σκοράρει, ο Φράνσις Λι έκανε μια συρτή σέντρα και από το ύψος της μικρής περιοχής ο Ντένις Λο, με πλάτη στο τέρμα, έκανε αυτό που κάθε σκόρερ κλάσης θα έκανε ενστικτωδώς στην περίπτωσή του, ένα τακουνάκι προς την εστία. Η μπάλα πέρασε από τον τερματοφύλακα της Γιουνάιτεντ Άλεξ Στέπνεϋ και κατέληξε στα δίχτυα. Οι παίχτες της Σίτυ πήγαν προς τον Λο για να πανηγυρίσουν, ενώ αυτός είχε παγώσει, είχε σταυρώσει τα χέρια και κοίταζε το υπερπέραν. Ο προπονητής του τον έκανε αμέσως αλλαγή και αυτή ήταν η τελευταία πράξη στο χορτάρι στην καριέρα του Ντένις Λο.

Ο ίδιος δήλωνε απαρηγόρητος, δεν εμφανίστηκε στη μικτή ζώνη, ούτε στην αίθουσα τύπου. Δεν πλήγωσε τη Γιουνάιτεντ γιατί την αγαπούσε, ενήργησε με το ένστικτο του σκόρερ, στέλνοντας την αγαπημένη του ομάδα στη δεύτερη εθνική μετά από 37 χρόνια. Ο ανταποκριτής του BBC που περιέγραφε τον αγώνα είπε εκείνη τη στιγμή «Dennis Law has done it!», ενώ ίσως η πιο ταιριαστή περιγραφή ήταν εκείνη της Guardian που έγραφε την επόμενη μέρα μια φράση του Μάρκου Αντόνιου «It was the most unkindest cut of all». Το τακουνάκι του Λο αποτελεί all time classic του αγγλικού πρωταθλήματος, ένα κοντράστ συναισθημάτων μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Μετά το γκολ οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ μπούκαραν και διέκοψαν το παιχνίδι, με την ελπίδα να οριστεί επανάληψη στη διεξαγωγή του. Η ομοσπονδία όμως κατοχύρωσε το 0-1 στη Σίτυ, έτσι μια από της πιο σκληρές ιστορίες μπορεί ακόμα να στοιχειώνει το Μάντσεστερ.