And so the story goes..
ή
ο Jimmy Jump είναι ένας σύγχρονος ρομαντικός παρεμβολέας, που δίνει μια διαφορετική, αντισυμβατική νότα σ’ενα πλήρως εμπορικοποιημένο παιχνίδι,
ή
ο Jimmy Jump είναι εκείνος ο περίεργος που μπήκε στον τελικό της Εθνικής μας απέναντι στην Πορτογαλία και βοήθησε στο να βγουν εκτός ρυθμού οι Πορτογάλοι, που πίεζαν για την ισοφάριση,
– μεγάλο ζήτημα η οπτική!) μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο. Σκοπός του είναι να πετύχει το γκολ νούμερο 5.000 στην ιστορία της Μπαρσελόνα. Ο Ετο δεν καταλαβαίνει όμως από τέτοια. Η Μπαρσελόνα είναι 12 βαθμούς μπροστά απ’τον επόμενο στην βαθμολογία. Ο Ετο δεν νιώθει. Μια ισοπαλία στο Σανταντέρ, δεν είναι κακό αποτέλεσμα. Ο Ετο θέλει να κερδίζει. Ο Jimmy Jump παραδίδεται στα χέρια ενός σεκιουριτά απ’τον ίδιο τον Καμερουνέζο. Ο Ετο δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Στο χρονόμετρο δεν έχουν κυλήσει περισσότερα από 10 δευτερόλεπτα. Ο Ετο επιστρέφει τρέχοντας στην θέση του στην επίθεση, γιατί πρέπει να κερδίσει κι αυτό το παιχνίδι! Δώδεκα λεπτά μετά, ο Μέσσι σκοράρει το γκολ νούμερο 5.000, η Μπάρσα παίρνει ακόμα μια νίκη, ο Ετο πηγαίνει σπίτι του ικανοποιημένος και ο Jimmy Jump γυρνάει στα φανελάκια του.
Σε πλήρη αντίθεση πάντως με την περίπτωση Μπαστία που είδαμε πρόσφατα στο Παναθηναικός-Αστέρας Τρίπολης, ο διαιτητής δεν απέβαλλε τον επιθετικό της Μπάρσα, παρά το γεγονός ότι αυτός έσυρε από την μπλούζα, για πολλά μέτρα, τον εισβολέα φίλαθλο. Άβυσσος η ψυχή των κανονισμών.