“Πέστε κάτω”
Ο Θρασύβουλος είναι ουραγός του πρωταθλήματος, που κάποιοι συνεχίζουν να αποκαλούν “Σούπερ Λιγκ”. Βρίσκεται 9 ολόκληρους βαθμούς μακριά από την ‘σωτηρία’ και έχει στο πρόγραμμα του παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναικό, τον ΠΑΟΚ και τον Πανιώνιο. Ταξιδεύει στην Θεσσαλονίκη και πριν προλάβει καν να προσαρμοστεί στο γήπεδο, βρίσκεται μ’ένα γκολ μπροστά στο σκορ. Για να μην τα πολυλογούμε και καταντήσουμε ένα κλασσικό και βαρετό αθλητικό ρεπορτάζ, στο 63ο λεπτό, ο αντίπαλος – που στο μεταξύ έχει καταφέρει να ισοφαρίσει – του χαρίζει και αριθμητικό πλεονέκτημα! Μισή ώρα παιχνιδιού, ένας αντίπαλος που δείχνει πιο μπλοκαρισμένος και από αμάξι στον περιφερειακό της Θεσσαλονίκης μετά από ατύχημα, ένας παίκτης παραπάνω και μια ατμόσφαιρα γκρίνιας στις κερκίδες.Κι όμως.. Ο Θρασύβουλος επιλέγει να προφυλάξει την ισοπαλία αυτή, που ουσιαστικά δεν του προσφέρει τίποτα, με τον μοναδικό τρόπο που έχει ‘διδαχθεί’ από την σύγχρονη Νεοελληνική ποδοσφαιρική ιστορία. Πέφτοντας κάτω! Πρασινοφορεμένοι παίκτες αρχίζουν να σωριάζονται στο χόρτο ασταμάτητα και σε διαφορετικά σημεία του γηπέδου. Στα τελευταία 15 λεπτά, καταμετρήθηκαν τουλάχιστον 5 περιπτώσεις που παίκτης της ομάδας που “εκπροσωπεί ένα μεγάλο κομμάτι της Ελλάδος, τη Δυτική Αττική” (!), σωριάστηκε στο έδαφος σε στιγμή που το παιχνίδι είχε σταματήσει! Σε μια ιστορική για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, σκηνή, μάλιστα, δυο (ΔΥΟ) παίκτες έπεσαν στο έδαφος σχεδόν ταυτόχρονα, με προβλήματα ..υγείας, σε απόσταση μερικών εκατοστών και χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια σωματική επαφή τους με οποιονδήποτε, τα προηγούμενα δευτερόλεπτα.
Ευτυχώς όμως, για τον συμπαθή κλάδο των ποδοσφαιριστών, οι γραμμές που οριοθετούν τον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου Χαριλάου, έχουν μαγικές ιαματικές ικανότητες, με αποτέλεσμα, κάθε φορά που τραυματισμένος ποδοσφαιριστής, τις περνούσε, οριζοντιωμένος στο φορείο του γηπέδου, ανακτούσε άμεσα την ισορροπία του, ψυχική και σωματική, και χτυπιόταν για να επανέλθει άμεσα στο γήπεδο, για να ..προσφέρει θέαμα στους φιλάθλους ή – ας μην είμαστε τόσο ουτοπιστές – να βοηθήσει την ομάδα του να ..κυνηγήσει την νίκη, που πιθανόν να της έδινε ένα εφήμερο “φιλί της ζωής”.
Δεν είναι μακριά η μέρα που το παραμύθι με τον ψεύτη βοσκό και τον λύκο, θα μεταφερθεί σε κάποιο Ελληνικό γήπεδο όπου κάποιος ποδοσφαιριστής θα πάθει ‘πολύ σοβαρή ζημιά’ κι όλη η αντίπαλη κερκίδα, από τον πιο άρρωστο μέχρι τον πιο χαλαρό και αδιάφορο, θα φωνάζει “βγάλτε τον έξω, τον θεατρίνο”. Και κανένας δεν θα μπορεί να την κατηγορήσει γι’αυτό…
Το Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι άρρωστο από την κορυφή ως τα νύχια, πάνω απ’ολα, σε θέματα νοοτροπίας. Κι ενώ το πρόβλημα στο κεφάλι έχει αναλυθεί αμέτρητες φορές και δείχνει άλυτο, γιατί “Ελλάδα είσαι”, τα νύχια μπορείς να τα κόψεις εύκολα. Δυστυχώς όμως, είναι πλέον δεδομένο ότι θα αντικατασταθούν με όμοια! Μόνο η ..ονομασία τους αλλάζει.
5 σχόλια σχετικά με το ““Πέστε κάτω””
Δηλαδή τώρα του Αρη του φταίει που οι παίκτες της Δυτικής Αττικής έπεφταν κάτω μόνοι τους;
Αθλιος ήταν ο Αρης και σώθηκε χάρη σ έναν απαράδεκτο βοηθό.
Μην λέμε κι ότι θέλουμε
9 βαθμούς κάτω απ τη ζώνη του υποβιβασμού ήταν ο θρασύβουλος
Το θέμα είναι ο Αρης τί έκανε…
Επειδή ήμουν σίγουρος ότι τα σχόλια θα επικεντρωθούν κλασσικά στο “έπρεπε ο Άρης να το καθαρίσει ανεξαρτήτως των ενεργειών του αντιπάλου”, απέφυγα να αναφέρω έστω και μια φορά τον αντίπαλο του Θρασύβουλου.
Το σχόλιο αφορούσε αποκλειστικά και μόνο την φαρσοκωμωδία των συγκεκριμένων παικτών σε σχέση μάλιστα με την βαθμολογική τους κατάσταση στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη και σαν θεατής, άσχετος με τις δυο αγωνιζόμενες ομάδες, δεν θα είχε πρόβλημα με αυτό που ζήσαμε στα τελευταία 15 λεπτά, πάω πάσο.
Το πρόβλημα νοοτροπίας παραμένει πέρα από ομάδες και συμπάθειες. Αυτό θέλω να πιστεύω ότι θίγει το κείμενο.
Ε όχι κι έτσι ρε Πέτρο.
Δηλαδή τώρα έχουμε φάει στη μάπα το αντιποδόσφαιρο της αρκούδας απ όλους, είδαμε 40 ασάλιωτα ντέρμπυ ΠΑΟΚ-Αρη και Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού και μας χάλασε ο Θρασύβουλος;
Αν μας χαλάει ο υποβιβασμένος οι άλλοι τί μας κάνουν;
Ευτυχισμένους;
Για το αντιποδόσφαιρο των ‘μεγάλων’ και το τραγικό θέαμα των ντέρμπι πρέπει να έχω γράψει αμέτρητα κείμενα.
Σήμερα επέλεξα να σχολιάσω την τραγωδία των μικρών και το πόσο “βλάκα” με κάνουν να νιώθω στο γήπεδο, όταν πέφτουν κάτω ο ένας μετά τον άλλον, για να βγουν έξω και να χοροπηδάνε για να ξαναμπούνε.
Άλλος μπορεί να μην το νιώθει και να τους συμπαθεί ακόμα κι έτσι, γιατί παλεύουν για την σωτηρία τους, με ότι μέσο μπορούν. Απόψεις είναι αυτές..
Το γεγονός ότι είναι μικρή ομάδα, δεν σημαίνει ότι δεν θα τους σχολιάσω και ποτέ.. Το ότι τους κατηγορώ για διακωμώδηση χείριστου είδους, του αθλήματος, δεν σημαίνει ότι μόνο αυτοί φταίνε για την κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου!
Οκ.
Περιμένω την επόμενη φορά που θα κάνει ο Αρης κάτι αντίστοιχο να βγεις να το σχολιάσεις.
Και οι αγωνιστικές μαζεύονται και η μάχη γιά τα πλέϊ ωχς φουντώνει.
Ποτέ μην λες ποτέ 😉