Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

80 χρόνια μετά το πρώτο Μουντιάλ

Υπήρχε μια εποχή που οι Ευρωπαϊκές ομάδες για να αγωνιστούν σ’ ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στην Λατινική Αμερική ταξίδευαν για μέρες με πλοίο, κάνοντας προπονήσεις πάνω στο κατάστρωμα, που η τακτική ήταν άγνωστη λέξη για το άθλημα, που ο διαιτητής χρησιμοποιούσε δυο μπάλες σ’ ένα παιχνίδι – στο ένα ημίχρονο την μπάλα που βόλευε την μια ομάδα και στο άλλο την μπάλα που είχε συνηθίσει η άλλη -, που οι αλλαγές δεν επιτρεπόταν ακόμα κι αν τραυματιζόταν κάποιος και που οι περισσότερες ομάδες, όντας κατά βάση ερασιτεχνικές, δεν έκαναν περισσότερες από δυο ώρες προπόνηση. Την εβδομάδα!

Αυτήν την εποχή όχι μόνο την έζησε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης Φρανσίσκο Βαράγιο, αλλά βρίσκεται ακόμα εν ζωή για να μπορεί να την περιγράψει! Ο μοναδικός άνθρωπος που συμμετείχε στο πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας, το 1930 στην Ουρουγουάη και είναι ακόμα ζωντανός, συμπλήρωσε πριν μερικές μέρες τα 100 του χρόνια, σε μια ειδική τελετή που έλαβε χώρα στην πατρίδα του, την Αργεντινή και κατάφερε να θυμηθεί λεπτομέρειες από τον τελικό της διοργάνωσης, στον οποίο η Αργεντινή είχε ηττηθεί από την διοργανώτρια χώρα, τις οποίες μπορείς να διαβάσεις σ’ αυτό το άρθρο.

Σε περίπτωση που η ιστορία του υπερήλικα Francisco με την εξωπραγματική μνήμη σου λέει κάτι, πιθανόν να οφείλεται στο ότι έχουμε αναφερθεί σ’ αυτόν στο παρελθόν, όταν ο Μάρτιν Παλέρμο (μόλις 36 χρονών, ακόμα) ξεπερνούσε τον αριθμό των γκολ του με την φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

O Στράμερ, η Τσέλσι και η γέννηση του London Calling

«Τα πραγματικά μ’ αηδιάζουν, και τα ιδανικά δεν τα βρίσκω». Αυτή είναι μια φράση από το αριστουργηματικό βιβλίο του Ανρί-Φρεντερίκ Αμιέλ, Journal Intime, που αν και είναι γραμμένο το 1896, αυτή του η φράση θα μπορούσε κάλλιστα να περιγράψει την κατάσταση που βίωνε η μικρομεσαία τάξη της Βρετανίας στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Τα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το παπούτσι του οπαδού και η οργή του κόουτς

Είναι κάποιες συνήθειες που γίνονται λατρεία. Μια από αυτές για μένα είναι η ασχολία μου με τον Καρούσο Λομπάρντι, τον άνθρωπο που λατρεύει να κάνει τα πάντα για να κερδίζει, τον άνθρωπο που τα βάζει με όλους και όλα, τον Αργεντίνο εξάδερφο του Σούλη Παπαδόπουλου (χωρίς βέβαια να έχει να καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *