Δυο παιδιά μαλώνανε ποιος θα μείνει έξω

Το σημερινό παιχνίδι Ολλανδίας – Βραζιλίας μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί από τα πιο περίεργα και χαζά παιχνίδια του φετινού Μουντιάλ. Δεν εννοώ κακό, απλά… ανώριμο.

Το πρώτο ημίχρονο σαν να μην έγινε ποτέ, ήταν η αφορμή απλά για να καταλάβουμε πόσο εγωπαθής, ανώριμη και αλαζονική είναι και αυτή η εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Μια εθνική που είχε χαρακτηριστεί η πιο  “ευρωπαϊκή” εθνική που υπήρξε. Τώρα γιατί αυτό μπορεί να είναι ένα θετικό στοιχείο της ομάδας δεν μπορώ να το καταλάβω. Κόντρα σε μια ανύπαρκτη Ολλανδία, που είχε σαν μόνες φάσεις 2-3 κατά μέτωπο επιθέσεις που δεν κατέληξαν ούτε σε σουτ, οι Βραζιλιάνοι παίκτες δεν μπήκαν στον κόπο να τελειώσουν την υπόθεση πρόκριση.

Τελικά στο δεύτερο ημίχρονο, με δυο τυχερά γκολ από στημένες φάσεις προηγήθηκαν οι Ολλανδοί, οι Βραζιλιάνοι ψαχουλεύτηκαν την κατάσταση, δίνοντας ελπίδες για μια αντίδραση. Τελικά η αντίδραση ήρθε πιο αλαζονική από ποτέ. Κλωτσιές, διαμαρτυρίες, μπίρι-μπίρι στον διαιτητή, τσαμπουκαλέματα στους κουλ Ολλανδούς, αλλά από ουσία τζίφος.

Από την άλλη, οι Ολλανδοί, στο δεύτερο ημίχρονο είχαν πολλές φορές την ευκαιρία για να τελειώσουν την υπόθεση, αλλά παίκτες εκατομμυρίων ξεχάσαν να κάνουν κοντρόλ, να δίνουν πάσες, ακόμα και όντας σε πλεονεκτική θέση, να μην σουτάρουν!

Το συναίσθημα στο τέλος για τους απανταχού αντί-βραζιλιάνους ή τους ολλανδόφιλους ήταν γλυκό. Και ακόμα πιο γλυκό, το έκανε ο σκηνοθέτης, με ωραία πλάνα, κεντραρισμένα στα πρόσωπα των ζοχαδιασμένων Βραζιλιάνων. Για να δούμε στη συνέχεια, που περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία, αν η Ολλανδία θα καταφέρει να αποκλείσει και άλλη λατινοαμερικάνικη ομάδα (ποία Γκάνα τώρα…). Αν το κάνει αυτό, κι αν χρειαστεί να αντιμετωπίσει και την Αργεντινή στο τέλος, θα είναι πολύ εντυπωσιακό το γεγονός ότι θα πρέπει να κερδίσει όλες τις λατινοαμερικάνικες ομάδες για να πάρει το τρόπαιο.