Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

H “μικρή ομάδα” που δεν σκοράρει ποτέ

Στην εισαγωγή του βιβλίου “Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου”, ο αγαπημένος Εντουάρντο Γκαλεάνο αφιερώνει τις σελίδες που ακολουθούν “σ’εκείνα τα παιδιά που συνάντησα μια μέρα στο δρόμο στην Καλέγια ντε Κόστα. Είχαν παίξει ποδόσφαιρο και τραγουδούσαν:

Χάσουμε, κερδίσουμε,
εμείς θα το γλεντήσουμε”

Αυτή είναι η γλυκόπικρη ιστορία της Margatania F.C., μιας ομάδας δεκατεσσάρων παιδιών από την Καταλονία που προσπαθεί με κέφι, αισιοδοξία και παιδική ανεμελιά να πετύχει επιτέλους το πρώτο της γκολ, για να μπορέσει ο μικρός Πολ, που του λείπουν ακόμα τα μπροστινά δόντια, να “πετάξει από τη χαρά του”.

Το μικρό αξιολάτρευτο φιλμάκι των Ισπανών Dani Resines και Roger Gómez παίχτηκε σε αμέτρητα φεστιβάλ και κέρδισε αρκετά βραβεία, ειδικά στην κατηγορία ‘Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους’. Κι αν η λογική σου λέει πως πρέπει να το δούνε όλα τα παιδιά που γράφονται σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, η θλιβερή πραγματικότητα διαφωνεί: Αυτοί που πρέπει οπωσδήποτε να το δούνε είναι οι γονείς.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

sombrero at the movies, Τα παιδία παίζει

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Πόσο καλά θυμάσαι τις πορείες των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη;

Με αφορμή τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κάνουμε μια βουτιά στο παρελθόν για να θυμηθούμε μερικές από τις πιο ξεχωριστές στιγμές τους εκτός συνόρων, εκεί που έχουν γνωρίσει τεράστιες χαρές αλλά και μεγάλες πίκρες.  

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Pass the ball

Βλέπεις τον Ίθαν Κινγκ από το Μίσιγκαν και λες ότι είναι ότι πιο κοντά στο στερεότυπο του μέσου Αμερικάνου μπόμπιρα. Ο 14χρονος ξανθομπάμπουρας όμως έχει ήδη κάνει στα λίγα χρόνια της ζωής του πολύ περισσότερα από όσα θα κάνουμε πολλοί από εμάς σε ολόκληρη τη ζωή μας. Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2009 όταν ο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “H “μικρή ομάδα” που δεν σκοράρει ποτέ”

  1. Ο/Η Draculas λέει:

    Ευτυχώς που δεν ειναι στην Ελλαδα να τα εχουμε κανει απο τώρα κομπλεξικά με χαρακτηρισμους “λουζερ” , “ξεφτίλες” και αλλα τετοια όμορφα.
    Τα παιδια ειναι σκληρά απέναντι σε ολους, αλλα τουλαχιστον φαίνεται οτι υπαρχουν (οχι εδώ φυσικα, στη χώρα των μπατσων και των χημικών) και “πραγματικα” παιδια καπου που απλα θελουν να παιξουν.

  2. Ο/Η duendes λέει:

    Στην Ελλάδα οι πατεράδες θα τα είχαν πάρει τα παιδιά από το 4ο-5ο παιχνίδι για να μην χαλάσει και το όνομα της οικογένειας στην γειτονιά, αφού φυσικά πρώτα θα είχαν μαλώσει/βριστεί με τον προπονητή.

  3. Ο/Η Nick λέει:

    εγω σκεφτηκα μεσα μου μια ομαδα Παγκορασιδων Βολλευ.
    που παιζει μια χρονια με μικροτερες ηλικιακα αθλητριες
    και βγαλαν μια ολοκληρη σεζον 20 αγωνιστικων (8μηνες) χωρις να μπορουν να ανταγωνιστουν καμμια ομαδα, χωρις να μπορουν να πλησιασουν καν στο να παρουν σετ.

    Καποια στιγμη ήρθε ομως η μερα…
    εκεινη η μερα που συμβαινουν τα αδυνατα…
    η στιγμη που αρχιζεις να το πιστευεις και προσπαθεις και βγαζεις ενεργεια και γινεται αυτο που δε περιμενει κανενας σε ολο το γηπεδο, κανενας σε ολη την κατηγορια 😉
    Παίρνεις σετ !

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *