Don’t drink and play

Μερικές από τις καλύτερες ραδιοφωνικές διαφημίσες των τελευταίων ετών ανήκουν σε ένα ποτό που λέγεται Γιαγκερμάιστερ. Το γερμανικό αυτό λικέρ, παρ’ ότι έγινε μεγάλη μόδα τα τελευταία χρόνια έχει σημαντική ιστορία σχεδόν 80 ετών από πίσω του. Και αν αναρωτιέστε “μα τι σχέση έχουν όλα αυτά με την μπάλα;” και “πόσα πήρατε για την γκρίζα διαφήμιση” οι απαντήσεις είναι “μεγάλη” και “τίποτα”. Γιατί πολύ απλά το συγκεκριμένο ποτό έκανε πραγματικότητα τη διαφήμιση πάνω στις ποδοσφαιρικές εμφανίσεις.

Ήταν το 1973 όταν ο πανέξυπνος Γκούντερ Μαστ, ο άνθρωπος πίσω από το ιδιαίτερο αυτό ποτό είχε την έμπνευση να διαφημίσει το προϊόν του στο δημοφιλές άθλημα του ποδοσφαίρου. Ο Μαστ κατάφερε να κάνει ένα τοπικό ποτό της Σαξωνίας σε δημοφιλές ποτό πρώτα στη χώρα  του και στη συνέχεια και αλλού. Το εντυπωσιακό ήταν ότι δεν χρειαζόταν στρατούς από διαφημιστές από πίσω του, καθώς ο ίδιος έβρισκε τα πρωτότυπα και συνήθως αστεία σλόγκαν των διαφημίσεων (Πώς κάνει γνωστή αλυσίδα παιχνιδιών εδώ; Ε, καμία σχέση.) Η ιδέα του ήρθε όταν στα μέσα του 1972 γνώρισε τον Ερνστ Φρίκε πρόεδρο της Άιντραχτ Μπράουνσβαικ. Η Άιντραχτ ήταν σε κακή κατάσταση καθώς είχε βγει από ένα σκάνδαλο δωροδοκίας με παίκτες της να χρηματίζονται όχι για μειωμένη, αλλά για αυξημένη απόδοση. Παράλληλα αντιμετώπιζε σημαντικά οικονομικά προβλήματα, ενώ και ο κόσμος δεν πήγαινε στο γήπεδο απογοητευμένος.

Ο Γκούντερ Μαστ είδε μια ευκαιρία και δεν την άφησε να πάει χαμένη. Πρότεινε να μπει το σήμα της Γιαγκερμάιστερ στην εμφάνιση της Άιντραχτ και πρόσφερε 100.000 μάρκα, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για κάτι που γινόταν για πρώτη φορά παγκοσμίως. Για να γίνει όμως ιδέα η πράξη, χρειάστηκε να περάσουν 8 μήνες καθώς η γερμανική Ομοσπονδία δεν ήταν σύμφωνη αρχικά στο εγχείρημα. Όπως επίσης υπήρξαν οι αντιδράσεις από τους δημοσιογράφους και κυρίως τον κόσμο της ομάδας που θεωρούσε ότι η ιερή φανέλα της Άιντραχτ Μπράουνσβαικ θα λερωνόταν. Τελικά όπως σε όλες τις ιστορίες εμπορευματοποίησης χρειάστηκε μια ψηφοφορία. Τα μέλη της Άιντραχτ με ψήφους 145 υπέρ και 7 κατά συμφώνησαν να μπει το σήμα της ομάδας στην εμφάνισή της. Το κυριότερο όμως ήταν ότι αποφάσισαν να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια την Ομοσπονδία και να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση χωρίς την έγκρισή της. Η Ομοσπονδία προσπάθησε να αντιδράσει, μετρώντας τις διαστάσεις της διαφήμισης που είχε αντικαταστήσει το σύμβολο της ομάδας, αλλά τελικά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Έτσι, στις 24 Μαρτίου του 1973 κόντρα στην Σάλκε η εμφάνιση έκανε το ντεμπούτο της.

Η μόδα συνεχίστηκε στη Γερμανία, καθώς στην έναρξη της επόμενης σεζόν ομάδες όπως το Αμβούργο, η Φορτούνα Ντίσελντορφ κι η Ντούισμπουργκ εμφανίστηκαν με διαφημίσεις εταιριών όπως το Καμπάρι και η Ρέμινγκτον. Ακολούθησε και η Μπάγερν που πλέον έβαλε το σήμα της Αντίντας στις εμφανίσεις της. Οχτώ χρόνια μετά όλες οι ομάδες της Μπουντεσλίγκα είχαν σπόνσορα στις φανέλες τους. Η Άιντραχτ πιθανότατα θα είχε πρωτοτυπήσει σε έναν ακόμα τομέα, αλλά οι άνθρωποι της αρνήθηκαν την μετονομασία του συλλόγου σε Άιντραχτ Γιαγκερμάιστερ (ένα όνομα που ηχητικά θυμίζει Γερμανό βασανιστή σε ταινία του Χάρρυ Κλυν) το 1983 όταν και ο Μαστ είχε γίνει πρόεδρος της ομάδας.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Γκούντερ Μαστ δεν ήταν ποδοσφαιρόφιλος. “Ξέρω πότε μπαίνει γκολ, αλλά δεν θα μπορούσα να σας εξηγήσω το οφσάιντ” είχε δηλώσει. H διαφήμιση του ποτού έμεινε μέχρι το 1985 με το ποσό να αυξάνεται συνεχώς και να φτάνει το 1977 το 1,5 εκατομμύριο Μάρκα. Χρήματα που έφεραν τον Μπράιτνερ στην Άιντραχτ και οδήγησαν την ομάδα στη 2η θέση του πρωταθλήματος το οποίο και έχασε για μόλις έναν βαθμό.

Όπως όλα τα καλά όμως, κάποτε τελειώνουν. Η ομάδα άρχισε να αποδυναμώνεται, τα χρήματα να μην αρκούν και τελικά υποβιβάστηκε χάνοντας και τη διαφήμιση του διάσημου ποτού. Μπορεί τα “Λιοντάρια του Βορρά” να αγωνίζονται στην Β’ Εθνική πλέον (ανέβηκαν φέτος), αλλά η παρακαταθήκη που άφησαν άλλαξε για πάντα το ποδόσφαιρο. Ο Γκούντερ Μαστ πέθανε φέτος, η Γιαγκερμάιστερ συνεχίζει και χωρίς αυτόν και το ποδόσφαιρο γίνεται μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο ένα εμπορικό προϊόν και λιγότερο μια απλή διασκέδαση.