Η μέρα που ο Πελέ έχασε από την Πλίμουθ
Εκείνα τα παλιά τα χρόνια, οι περιοδείες ομάδων της Ν. Αμερικής στην Ευρώπη ήταν συνηθισμένες. Λίγο το γεγονός ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως σήμερα, με 100 αθλητικά κανάλια και το ίντερνετ, λίγο η ανάγκη να βγει κανά φράγκο, λίγο αυτό το άγνωστο, το να δει η κάθε ήπειρος τι διάολο συμβαίνει στην άλλη όχθη της θάλασσας, έφερναν συχνά ομάδες να ταξιδεύουν και να παίζουν φιλικά. Και σίγουρα ο κόσμος έδινε και παραπάνω σημασία, άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας έμεινε ως ιστορικό το παιχνίδι της Σάντος του Πελέ με τον Ολυμπιακό, ένα φιλικό ματς μιας τουρνέ των Βραζιλιάνων που πανηγυρίστηκε ως τελικός εδώ.
Με την Σάντος του Πελέ θα ασχοληθούμε και εμείς, αυτή τη φορά όμως το 1973 και στην περιοδεία της στην Αγγλία. Η Σάντος αντιμετώπιζε την Πλίμουθ, ενώ λίγες μέρες πιο πριν είχε παίξει στο Φούλαμ, όπου η συμφωνία ήταν να πάρει τις μισές εισπράξεις. Έντεκα χιλιάδες νοματαίοι μαζεύτηκαν για να δουν το ματς και αν και τότε τα εισιτήρια δεν ήταν τόσο ακριβά στην Αγγλία, δεν ήταν και άσχημη η μπάζα των Βραζιλιάνων. Πιθανώς μην έχοντας καλό οικονομικό scouting, οι Βραζιλιάνοι έκαναν διαφορετική συμφωνία με την Πλίμουθ συμφωνώντας σε ένα φίξ ποσό κοντά στις 2.500 λίρες. Μόνο που όταν μπήκαν στο γήπεδο και αντίκρισαν περίπου 38.000 νοματαίους τα μάτια τους άρχισαν να θυμίζουν τον Σκρουτζ. 15 λεπτά πριν την προγραμματισμένη σέντρα οι διοικούντες της Σάντος δήλωσαν ότι δεν θα κατέβουν να αγωνιστούν αν δεν πάρουν παραπάνω χρήματα. Οι Άγγλοι πιθανώς θα απάντησαν τραγουδώντας Κάιζερ Τσιφς και με τον φόβο επεισοδίων από τους απογοητευμένους φιλάθλους που ήθελαν να δουν τον Πελέ από κοντά, αναγκάστηκαν να υποκύψουν στον εκβιασμό των φραγκοφονιάδων Βραζιλιάνων και αναγκάστηκαν να διπλασιάσουν την αμοιβή της Σάντος.
Ο Πελέ κάνει τα δικά του στο ματς με τη Φούλαμ
Μετά τον αγώνα, στη δεξίωση που ακολούθησε, ο πρόεδρος της Πλίμουθ δίνοντας την αμοιβή σε χαρτονομίσματα των 50 μέσα σε νάιλον σακουλάκια (μια μέθοδο που τελειοποίησε αργότερα ο Μάκαρος, μοιράζοντας λεφτά σε σκουπιδοσακούλες) είπε στον Βραζιλιάνο πρόεδρο: “Είναι ανέντιμο αυτό που κάνατε. Θα σας καταγγείλουμε, δεν θα ξαναπαίξετε εδώ”. Η απάντηση του Βραζιλιάνου ήταν τόσο κυνική που θύμισε λίγο το σπαρτιάτικο “Καλύτερα, θα πολεμήσουμε στη σκιά”, κουνώντας χαρακτηριστικά τους ώμους και λέγοντας:
“Έχει αρκετές άλλες χώρες”
Aν πάντως εξωαγωνιστικά οι Άγγλοι πιάστηκαν κότσοι, πήραν το αίμα τους πίσω στο γήπεδο με κλασσικό αγγλικό παιχνίδι εκείνης της εποχής. Τάκλιν, αυτοθυσία, πάθος, ότι κάνει τους Άγγλους να εκστασιάζονται στις κερκίδες. Το ημίχρονο έληξε με 3-0 για τους γηπεδούχος και τους παίκτες της Σάντος να είναι εκνευρισμένοι μια που δεν περίμεναν τόσο σοβαρή αντίσταση. Διαμαρτύρονταν μάλιστα και για κάποιες αποφάσεις του διαιτητή και ζήτησαν να αλλάξει στο ημίχρονο. Ο Πελέ (που βρισκόταν στα 33 του και δεν είχε τόση διάθεση να τρώει τάκλιν σε φιλικά) ζήτησε από τον Τζον Χορ να είναι πιο λάιτ στα μαρκαρίσματά του και αυτός του έκανε το χατίρι παίζοντας λίγο πιο χαλαρά. Η Σάντος μπήκε πάντως στο 2ο αποφασισμένη να σώσει τα προσχήματα και εν μέρει τα κατάφερε αφού έφερε το σκορ στο 3-2, με τον Πελέ να σκοράρει ένα γκολ ακόμα στην καριέρα του, αυτή τη φορά με πέναλτι και να φτιάχνει το δεύτερο. Παρά τα χρόνια του ήταν ακόμα μαγικό να τον βλέπεις να παίζει, δεν περπατούσε, δεν έτρεχε, ήταν σαν να αιωρείται πάνω από το γρασίδι. Όταν τέλειωσε το παιχνίδι, πήγε ο ίδιος και ζήτησε από τον Χορ να αλλάξουν φανέλες, προφανώς για να τον ευχαριστήσει που σεβάστηκε την επιθυμία του και δεν του έκανε κανένα τάκλιν στην καρωτίδα. Έτσι τελικά, όλοι έφυγαν ευχαριστημένοι. Οι παίκτες της Πλίμουθ που αντιμετώπισαν τον Πελέ, οι οπαδοί της Πλίμουθ που η ομάδα τους κέρδισε τον Πελέ και φυσικά οι άνθρωποι της Σάντος που γέμισαν τις τσέπες τους με αρκετές λίρες. Θεωρείται τόσο σημαντικό εκείνο το ματς για την Πλίμουθ που οι βετεράνοι εκείνης της ομάδας συναντήθηκαν φέτος στο reunion της αξέχαστης βραδιάς. Μπορεί για τους περισσότερους Βραζιλιάνους παίκτες να ήταν ακόμα ένα ματς μιας περιοδείας, αλλά για τους Άγγλους ήταν μια κορυφαία στιγμή της καριέρας τους.
