Το πιτσιρίκι που ήξερε εξ αρχής πως θα πετύχει
Σε μια συνέντευξη τύπου κάπου στο Ρίο, μπροστά σε πολλούς δημοσιογράφους και αμέτρητες τηλεοπτικές κάμερες, ένας από τους σύγχρονους θρύλους του ποδοσφαίρου, ο Κλάρενς Ζέεντορφ ανακοίνωσε εχθές ότι αποχωρεί από τη Μποταφόγκο, ολοκληρώνει την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής και αναλαμβάνει τη θέση του προπονητή στην αγαπημένη του Μίλαν.
Είκοσι δυο χρόνια, 953 παιχνίδια, 135 γκολ, τέσσερα κερδισμένα Τσάμπιονς Λιγκ με τρεις διαφορετικές ομάδες, κάμποσα εθνικά πρωταθλήματα και κύπελλα, δεκάδες εντυπωσιακά γκολ με σουτ από κάθε πιθανή και απίθανη απόσταση, αναρίθμητες κούρσες σε άμυνα και επίθεση και αρκετές ατομικές διακρίσεις πριν, κάπου στο μακρινό 1992, σ’ ένα αστείο πλατό με μια μόνο κάμερα, ένα 16χρονο πιτσιρίκι, μέλος της φημισμένης ακαδημίας του Άγιαξ που ακόμα δεν είχε κάνει ντεμπούτο με τη φανέλα του ‘Αίαντα’, δίνει την πρώτη του συνέντευξη (φορώντας, τελείως συμπτωματικά κατά κάποιους ή συμβολικά κατά άλλους, τον ίδιο συνδυασμό χρωμάτων) και δηλώνει με σιγουριά ώριμου ανθρώπου και, ταυτόχρονα, χαμόγελο μικρού παιδιού πως θα πετύχει.
Και πέτυχε.
5 σχόλια σχετικά με το “Το πιτσιρίκι που ήξερε εξ αρχής πως θα πετύχει”
Προπονητικά δεν υπάρχει το παραμικρό δείγμα ώστε να επιτρέπει έστω την παραμικρή αισιοδοξία, αλλά πιστεύω ότι αυτός ο τύπος θα πετύχει σαν κόουτς της Μίλαν. Ήταν ένα από τα σύμβολα της ομάδας μας, ήταν εκεί όταν κερδίζαμε πάντα, όταν το MilanLab ανάσταινε ακόμα και τον Κρέσπο (!), ήταν η τελευταία μεγάλη Μίλαν. Αυτή η ομάδα πάντα δρα σαν οικογένεια, σε κρατά και σε αγαπά ακόμα και αν είσαι σκράπας (ακούς, Ντανιέλε Μπονέρα;;;) και ελπίζω ότι ο Κλάρενς θα επωφεληθεί από αυτό το συναίσθημα και θα το προωθήσει στους επόμενους.
Δε μπορώ να ξεχάσω την εμφάνισή του (και τα 2 γκολ) στο 0-3 με τη Γιούβε, νομίζω στο δρόμο για το Scudetto του 2004 (το άλλο ο Σέβα, οριακά offside) και το γκολ από το σπίτι του στο 3-2 με την Inter (στην αρχή αυτής της φάσης προσπερνά τον Καραγκούνη με το “19”).
Ένας παίκτης που δεν έπαιξε ποτέ σε ομάδα που να υποστηρίζω κι όμως είναι από τους αγαπημένους μου όλων των εποχών.
Τεράστιος Κλάρενς…
Τα σαϊνια τότε της Ίντερ αναρωτιόντουσαν αν είχε θέση στο γήπεδο(!!). Τελικά τον αντάλλαξαν με τον Φραντσέσκο Κόκο (!!!). Πριν η Μίλαν είχε πάρει από την Ίντερ και τον Πίρλο (που τον έδινε συνέχεια δανεικό γιατί τον θεωρούσαν λίγο) και τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά.
Ο καημένος ο Φραντσέσκο Κόκο, που πάντα μνημονεύεται σε αυτή την ανταλλαγή και λοιδωρείται, ήταν τότε σχετικά καλός παίκτης. Μάλιστα, είχε σκοράρει σε μια νίκη της Μίλαν με 0-2 στο Καμπ Νου, μια νίκη όχι πολύ αναμενόμενη.
Ο άλλος που ανταλλάχθηκε και ακόμα ακούγεται ως ανέκδοτο είναι ο Αντρές Τζουλιελμινπιέτρο, ή πιο απλά Τζούλι.