Το άλλο σούπερ κλάσικο
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να υποστηρίζει κάποιος ομάδες από άλλες χώρες από τότε που το ποδόσφαιρο παγκοσμιοποιήθηκε. Οι σύλλογοι κάνουν τουρνέ-αρπαχτές στην Ασία και τις ΗΠΑ και χιλιάδες φανέλες πωλούνται σε ανθρώπους που φανατίζονται για ομάδες που δεν θα δουν ποτέ από κοντά. Αυτά όμως γίνονται στον ποδοσφαιρικό τρίτο κόσμο. Η ιστορία μας σήμερα έχει να κάνει με μια από τις σημαντικότερες ποδοσφαιρικά χώρες αυτού του πλανήτη, τη Βραζιλία και το επικό μίνι ντοκιμαντέρ του Σαντιάγο Ντούλσε.
Το Σερζίπε είναι η μικρότερη επαρχία της χώρας. Στην Καρμόπολις (έναν δήμο 10κάτι χιλιάδων κατοίκων) το 1982 κάποιοι Βραζιλιάνοι έβλεπαν (τι άλλο) το Μουντιάλ και την πορεία της κατά πολλούς πιο ρομαντικής Βραζιλίας όλων των εποχών. Μόνο που όταν είδαν το Βραζιλία-Αργεντινή 3-1, δεν ασχολήθηκαν τόσο με την μεγάλη νίκη της χώρας τους αλλά εκστασιάστηκαν από τον κοντούλη Αργεντίνο με το όνομα Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Αυτό ήταν. Έψαξαν και έμαθαν ότι παίζει σε μια ομάδα που λέγεται Μπόκα Τζούνιορς και άρχισαν να ασχολούνται φανατικά με την ομάδα. Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1993, ο… πρόεδρος Ζίλσον μαζί με τους φίλους του έκαναν ένα βήμα παραπάνω και έφτιαξαν την βραζιλιάνικη Μπόκα Τζούνιορς. Η τρέλα ήταν τόσο μεγάλη που αργότερα ο πρόεδρος έδωσε στο γιο του το όνομα Ρικέλμε, κάτι που δεν πρέπει να μας παραξενέψει καθώς άλλοι το έκαναν για ακόμα πιο χαζούς λόγους όπως έχουμε δει.
Η Μπόκα βρήκε σπόνσορες τοπικές μπουτίκ και σούπερ-μάρκετ, έκανε φανέλες και ήταν έτοιμη για το βήμα παραπάνω, την επίσημη αναγνώριση. Εκεί αντιμετώπισε πρόβλημα καθώς δεν έπαιρνε άδεια και τελικά οι ιθύνοντες του συλλόγου αναγκάστηκαν και έκοψαν το “s” από το όνομα για να πάρουν έγκριση από την βραζιλιάνικη ομοσπονδία. Μόνο που στην φύση που δημιουργεί το άσπρο και το μαύρο, τα PC και τα Mac, τον Λάρι Μπερντ και τον Μάτζικ Τζόνσον, η ύπαρξη της Μπόκα Τζούνιορ(ς) από μόνη της είναι μισή. Το γιν της Μπόκα ήθελε το γιανγκ και αυτό έγινε. Ένας φίλος του πρόεδρου αγόρασε έναν σύλλογο και ήθελε να αλλάξει το όνομα. Ο Ζίλσον έριξε την ιδέα και έτσι δημιουργήθηκε το αντίπαλον δέος, μια Ρίβερ Πλέιτ στη Βραζιλία. Όπως λένε οι άνθρωποί της, έχουν δεν έχουν εκατό οπαδούς, αλλά παρ’ ότι φυσικά δεν υπάρχουν ούτε μπαραμπράβας, ούτε τίποτα, έχουν καταφέρει να κερδίσουν δυο πολιτειακά πρωταθλήματα του Σερζίπε, την ίδια στιγμή που η Μπόκα βρίσκεται στη 2η κατηγορία της πολιτείας (την οποία έχει κερδίσει δυο φορές).
Παρ’ όλο το μικρό τους μέγεθος και το γεγονός ότι τα τοπικά ντέρμπι πουλάνε… 34 εισιτήρια μια ώρα πριν την έναρξη του αγώνα, τα σούπερ κλάσικο της Καρμόπολις είναι τα πιο σημαντικά γεγονότα για τους φίλους και τους παράγοντες των δυο ιστορικών ομάδων. Ο πρόεδρος βγάζει λόγο στα αποδυτήρια για να εμψυχώσει τους παίκτες, οι φιλοξενούμενοι οπαδοί παρακολουθούν με αγωνία, ο κλασσικός διαιτητάκιας καρφωμένος στα κάγκελα βρίζει το κοράκι (μαγεία που δίπλα του παιδάκια σε κλασικές πλαστικές καρέκλες απλώνουν τις πατούσες τους στα κάγκελα) και μετά το τέλος του αγώνα έχουμε κλασσική γκρίνια. 4.000 χιλιόμετρα μακρυά από το Μπουένος Άιρες μια μικρογραφία του σούπερ κλάσικο λαμβάνει χώρα. Όπως λένε και οι δημιουργοί του “El otro Superclasico” (που ακόμα και να μην καταλαβαίνετε τίποτα από τα ισπανικά ή τα πορτογαλικά αξίζει να το δείτε παραπάνω με τη βοήθεια των υποτίτλων), η κόντρα Μποστέρος-Γκαλίνας είναι τόσο μεγάλη που σίγουρα αν σε κάποιον μακρινό πλανήτη ένας εξωγήινος ιδρύσει μια Μπόκα, θα βρεθεί ένας άλλος που θα ιδρύσει μια Ρίβερ.
