Ο Μάγος του Πος
Υπάρχουν μερικοί τύποι στο ποδόσφαιρο που λες και έχουν βρεθεί εκεί για να δημιουργούν συνεχώς αναπάντητα ερωτήματα. Παίχτες και προπονητές που κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πως έχουν καταφέρει να ξεγελούν και να κλείνουν μεγάλα συμβόλαια σε μεγάλους συλλόγους. Ένας από αυτούς είναι ο Χάρι Ρέντκναπ.
Έχω μεγάλο κόλλημα με τον Χάρι. Πώς διάολο καταφέρνει αυτός ο ιδιοκτήτης παμπ να θεωρείται κάποιος γκουρού της προπονητικής στο Νησί; Τα τοπικά ΜΜΕ τον ονομάζουν Χάρι Χουντίνι και όχι λόγω της μαγικής ικανότητας που έχει να αποτυγχάνει. Ο τύπος σε 32 χρόνια επαγγελματικής καριέρας έχει έναν, μα έναν μόνο κανονικό τίτλο: το κύπελλο με την Πόρτσμουθ. Ακόμα και τότε, απέναντι σε μια καλή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που την επόμενη χρονιά έπαιξε τελικό Τσου Λου, έπαιξε το ποδόσφαιρο που παίζει πάντα.
Το φορ, φορ, φακιγκ του είναι τόσο σφηνωμένο στο μυαλό αυτού του Αγγλάρα που πιο εύκολα θα πέσει η μοναρχία στο Νησί παρά θα το εγκαταλείψει. Και προσοχή, όχι κάποιο μοντέρνο 4-4-2 έντασης και πίεσης α λα Τσόλο Σιμεόνε. Πίσω στη σαξονική παράδοση με τους άτεχνους φιλότιμους “λαντς” που παίρνουν τη γραμμή αγκαλιά και σεντράρουνε μέχρι να σβήσει και η τελευταία ικμάδα ασβέστη. Το ποδόσφαιρό του είναι τόσο προβλέψιμο και βαρετό που θα μπορούσε να κοιμίσει και κοκάκια μετά από την κατανάλωση της τρίτης γραμμής.
Κι όμως αυτός ο τύπος είναι περιζήτητος και θεωρείται εξαιρετικός προπονητής. Από τα μίντια βέβαια, διότι οι σοβαρές ομάδες δεν του δίνουν δουλειές. Η Τότεναμ που τον εμπιστεύθηκε μετά τον Χουάντε Ράμος είναι η μόνη που την πάτησε, αλλά η Τότεναμ έχει ένα τρομακτικό ρεκόρ αποτυχημένων επιλογών. Ακόμα και εκεί, ο καταστροφικός προκάτοχός του είχε πάρει ένα Λιγκ Καπ, ενώ αυτός κατέγραψε το μικρότερο ποσοστό νικών (49,49%) στην πρόσφατη ιστορία του συλλόγου.
Το προμόσιον που τρώει από τα ΜΜΕ είναι τρομακτικό. Τον καλούν όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα ως κάποιον γκουρού να πει τη γνώμη του και πάντα στο τέλος τον ρωτάνε τι θα κάνει μετά στην καριέρα του για να του δώσουν χρόνο να αυτοδιαφημιστεί. Αναρωτιέμαι ποιοι θα είναι τα επόμενα θύματα. Ο Χάρι με ύφος, εμφάνιση και νοοτροπία ιδιοκτήτη παμπ δεν είναι απατεώνας της μίας στιγμής όπως ο Ραϊμόντ Ντομενέκ (που θυμίζουμε ότι καλούσε παίχτες στην εθνική Γαλλίας και τους έβαζε να παίζουν ανάλογα με το τι ζώδιο είναι). Ούτε καν απατεώνας κλάσης, όπως ο Σβεν Γκόραν Έρικσον, που κάτι πέτυχε στην αρχή και μετά είπε να δουλεύει κόσμο για να μαζεύει λεφτά και να κάνει τη ζωή του.
Ο Χάρι Ρέντκναπ είναι η φαντασίωση του προπονητή του καφενείου. Ο καφετζής που αγαπάνε όλοι οι δημοσιογράφοι, παίζει ένα μόνο σύστημα και ξέρει τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο. Κανείς δεν τον αντιμετωπίζει σαν γραφικό, όπως πχ. τον Αλέφαντο, αλλά σαν γνώστη. Ο τύπος που κάθεται πίσω από την μπάρα και όπως του λες «πιάσε μια γκίνες», σου λέει για τα όβερλαπς. Καλή τύχη Χάρι στο επόμενο τηλεοπτικό πάνελ που θα πας. Η σύμπραξή σου με τον Γκάρι Νέβιλ θα είναι τόση συμπυκνωμένη γνώση ποδοσφαίρου μαζεμένη, που θα χρησιμοποιούμε τις ντρίπλες του Αζάρ για να διαλύουμε το πουρί.
7 σχόλια σχετικά με το “Ο Μάγος του Πος”
Παντα την τελευταια μερα των μεταγραφων θα υπαρξει ενα στιγμιοτυπο με το Αρρι να φευγει απο το προπονητικο κεντρο της ομαδας του και με μισοκατεβασμενο παραθυρο να σχολιαζει την μεταγραφικη κινηση της μερας σε δικη του διαλεκτο
Είναι φοβερό πραγματικά πως αυτός ο τύπος μπορεί και μιλάει σα να κάνει γαργάρες με το στόμα του συνέχεια.
Ακριβώς όπως τα λες, με μια ένσταση για την αδικαιολόγητη μπηχτή στον Gary. Νομίζω ο ‘Arry είναι τρομερός στο pr με τα άτομα που πρέπει και τίποτα παραπάνω, απλά αυτό είναι υπέρ-αρκετό όπως φαίνεται!
Ypoklinomai sto arthro sou Ramón.Mporei na koimhsei kokakia meta thn katanalwsh ths triths grammhs.Mpouxaxaxa!
Εύστοχο το άρθρο. Δεν είναι τυχαίο πως ο Χουντίνι έχει κάνει εξαιρετικές σεζόν ως προπονητής της Champhionship και της League One. Εκεί που το ποδόσφαιρο είναι πιο κοντά στο κλασικό Βρετανικό στυλ.
Έχει πετύχει στις μικρές κατηγορίες είναι η αλήθεια αλλά για αυτό το επίπεδο είναι. Δε σχολιάζω το ότι δεν είναι καλός προπονητής, αλλά ότι έχει κάνει τα ΜΜΕ να πιστεύουν ότι είναι καλός και να τον προμοτάρουν.
Όσο για τον Gary Neville, τον έβλεπα κάθε αγωνιστική τα 3 χρόνια που ήμουν Αγγλία. Έχει δεδομένες συμπάθειες-αντιπάθειες, αλλά από τακτική ανάλυση δε σκίζει. Παίζει με το όνομά του. Αντίθετα πχ με τον Alan Shearer που στο BBC σκίζει.
Πρωτη φορα που δεν συμμεριζομαι αρθρο του Σομπρερο. Οχι οτι θεωρω μεγαλο προπονητη τον Χαρρυ, αλλα οχι και τοσο κακος οσο λετε.
Θα θυμησω μονο οτι με την μικρη Πορτσουθ πηρε Κυπελλο και με την μικρο =μεσαια Τοττεναμ( οπαδοε ειμαι της Τοτεναμ αλλα ναι μεσαια ομαδα ειμαστε) πηγε τετραδα ΤΣουλου παιζοιντας και μπαλαρα
Επισης θα αναφερω πως πολλοι μεγαλοι προπονητες κανανε καριερρα παιζοντας μονο ενα συστημα, αν και ο Χαρρυ δεν παιζει παντα 44-2. (Κροιφ-Μιχελς παντα 4-3-3. ΑλεξΦερκιουσον παντα 4-4-2, Χαινκες παντα 4-4-2, Κουπερ παντα 4-4-2, Σακι, \4-4-2, ζεμαν 50 χρονια 4-3-3 και πολλα αλλα παραδειγματα.