Το παραμύθι της Έιμπαρ

Τον Μάιο του 2013 η Έιμπαρ βρισκόταν στην 3η κατηγορία της Ισπανίας και πάλευε για την άνοδο. Τον Οκτώβριο του 2015 η Έιμπαρ είναι ισόβαθμη με τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια στην 6^η θέση, που σε στέλνει στα προκριματικά του Europa League. Τα 2,5 αυτά χρόνια που μεσολάβησαν οι κάτοικοι της πόλης Έιμπαρ θα έχουν να τα διηγούνται μεταξύ τους για αρκετές δεκαετίες.

Και οι κάτοικοι αυτοί δεν είναι και πολλοί. Η πόλη Έιμπαρ , που βρίσκεται στη Χώρα των Βάσκων, αριθμεί όλους κι όλους 27.439 κατοίκους, είναι δηλαδή μικρότερη από τα Γιαννιτσά. Όπως είναι λογικό, το γήπεδο της πόλης είναι εξίσου μικρό. Το ‘Ιπουρούα’ χωράει 6.000 ανθρώπους, βρίσκεται χωμένο δίπλα σε άλλα ψηλότερα κτίρια και καταλαβαίνεις ότι δεν χτίστηκε για να ζήσει μεγαλεία από το γεγονός πως δεν έχει καν χώρο για να σταθμεύσει το λεωφορείο της φιλοξενούμενης ομάδας, αναγκάζοντας τους αντιπάλους παίκτες να διανύσουν με τα πόδια περισσότερα από 100 μέτρα, περπατώντας δίπλα από τους ντόπιους που πηγαίνουν στο γήπεδο.

Με δεδομένα όλα αυτά, το ότι τον Μάιο του 2013 η ομάδα πάλευε για την άνοδο στη 2^η κατηγορία ακούγεται πολύ λογικό. Από εκεί και μετά όμως ξεκινούν τα παράλογα και μια ιστορία κανονικό παραμύθι, με τις καλές και τις κακές στιγμές του. Η Έιμπαρ κερδίζει την άνοδο της στα πλέι οφ και ξεκινάει την προσπάθεια της στην 2^η κατηγορία με το μικρότερο μπάτζετ απ’όλους. Ξεπερνώντας τις φαντασιώσεις ακόμα και του πιο αισιόδοξου οπαδού της η ομάδα όχι μόνο δεν απειλείται με επιστροφή στην 3^η κατηγορία αλλά κάνει τρελή πορεία και για πρώτη φορά στην ιστορία της κερδίζει την άνοδο στην Πριμέρα Ντιβιζιόν. Όλη η πόλη γλεντάει για μέρες για το τεράστιο κατόρθωμα μέχρι που σκάει το πρώτο ‘χαστούκι’, που προσγειώνει τους πάντες και τους υπενθυμίζει σε τι επίπεδο έχουν ανέβει.

Σύμφωνα με τον ισπανικό νόμο η ομάδα χρειαζόταν μέσα σε μικρό διάστημα να αυξήσει το μετοχικό της κεφάλαιο από τα 400.000 ευρώ που ήταν, στα 2,1 εκατομμύρια για να πιάσει τα στάνταρ της κατηγορίας, αλλιώς θα υποβιβαζόταν κατ’ευθείαν στην 3^η κατηγορία! Η, καθόλου μικρή, λεπτομέρεια που κάνει την ιστορία ακόμα πιο τραγική είναι ότι η Έιμπαρ είναι η μόνη ομάδα που δεν χρωστάει σε κανέναν, έχοντας τοποθετήσει την οικονομική καθαρότητα και ανεξαρτησία του συλλόγου πιο ψηλά απ’τις όποιες αγωνιστικές επιτυχίες. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο σε μια χώρα που 19 από τις 42 ομάδες των δυο μεγάλων κατηγοριών έχουν κηρύξει πτώχευση μέσα στην τελευταία δεκαετία. «Ο νόμος είναι παράλογος. Υπάρχουν πολλές ομάδες που χρωστάνε πάνω από 100 εκατομμύρια και δεν παθαίνουν τίποτα. Και αναγκάζουν εμάς να αυξήσουμε το κεφάλαιο μας. Το χρέος και αν μια ομάδα μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς της θα έπρεπε να καθορίζουν πόσο μεγάλη είναι και όχι το κεφάλαιο» ήταν η πολύ λογική απάντηση του προέδρου της ομάδας, Άλεξ Αρανθάμπαλ.

Το παραμύθι όμως δεν μπορούσε να τελειώσει έτσι άδοξα και άδικα. Με ειδική καμπάνια στην οποία όποιος οπαδός ήθελε αγόραζε μετοχές αξίας 50 ευρώ και νέες χορηγίες από γειτονικές πόλεις τα λεφτά βρέθηκαν και η ομάδα έκανε το όνειρο της πραγματικότητα, φιλοξενώντας στο μικρό της γήπεδο μεγαθήρια όπως η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ. Και τότε ήρθε η δεύτερη σφαλιάρα.

Παρά το εντυπωσιακό ξεκίνημα των πρώτων μηνών στο δεύτερο γύρο η ομάδα κατέρρευσε, όπως ήταν και αναμενόμενο αφού είχε το μικρότερο μπάτζετ της κατηγορίας δαπανώντας ψίχουλα για μεταγραφές. Με μόλις 2 νίκες στα τελευταία 20 παιχνίδια έπαιξε τη σωτηρία της στην τελευταία αγωνιστική και τελικά, μετά από εφτά φορές που άλλαξε η βαθμολογία μέσα στα 90 εκείνα αγωνιστικά λεπτά (!), αποχαιρέτησε την Πριμέρα εξαιτίας της ισοπαλίας που πήρε η Ντεπορτίβο μέσα στο Καμπ Νου, παρ’όλο που ισοβαθμούσε και με τη Ντέπορ και με την Αλμερία. Αλλά το παραμύθι δεν τέλειωσε ούτε εδώ. Λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της η Έλτσε, που είχε τερματίσει 13^η, υποβιβάστηκε με δικαστική απόφαση. Ένας ανέλπιστος και τέλειος συμβολισμός: μια καταχρεωμένη ομάδα έδωσε τη θέση της στη μόνη ομάδα που δεν χρωστάει τίποτα!

Έτσι, για μια ακόμα σεζόν οι ρομαντικοί Βάσκοι ζούνε το όνειρο τους και το ζούνε και καλά. Όπως και πέρσι έτσι και φέτος η ομάδα ξεκίνησε δυνατά βρισκόμενη πιο κοντά στις θέσεις της Ευρώπης παρά σ’αυτές του υποβιβασμού. Ο πρώτος στόχος όλων είναι να μην πάθει ξανά μπλακ άουτ στο δεύτερο μισό. Ο δεύτερος είναι να μεγαλώσουν μέσα στα επόμενα χρόνια το μικροσκοπικό τους γηπεδάκι. Και ακόμα κι αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο θέλουν να το ολοκληρώσουν με το δικό τους τρόπο! «Σεβόμενοι το ‘Μοντέλο Έιμπαρ’, της συνετής και διάφανης οικονομικής διαχείρισης, δηλώνουμε ότι δεν θα δανειστούμε τίποτα για την επέκταση του Ιπουρούα» ανακοίνωσε πρόσφατα η ομάδα. Που θα βρεθούν τα απαιτούμενα λεφτά; Από τα περσινά έσοδα της Πριμέρα, ένα 44% των οποίων η διοίκηση επέλεξε να βάλει στην άκρη για παν ενδεχόμενο!

Ακόμα κι αν δεν καταφέρει να παραμείνει στα μεγάλα σαλόνια, η παρουσία της Έιμπαρ αυτά τα δυο χρόνια και κυρίως η υπέροχη φιλοσοφία της (τόσο ξένη προς την παγκόσμια λογική του «δανείσου και ξόδευε ασύστολα σαν να μην υπάρχει αύριο») και η αξιοπρεπέστατη στάση της, δεν θα ξεχαστούν εύκολα από όσους εκτιμούν το κάτι διαφορετικό.