Πώς ο Τιερί Ανρί έγινε ο πιο μισητός άνθρωπος στο Δουβλίνο (αλλά και παραέξω)
Παρά κάτι 80.000. Τόσοι ήταν οι θεατές τον Νοέμβριο του 2009 στο Παρίσι για να δουν από κοντά τον επαναληπτικό αγώνα για τα πλέι-οφ που θα έδιναν μια θέση στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής το επόμενο καλοκαίρι. Η Γαλλία είχε κερδίσει το πρώτο ματς με 0-1, αλλά οι Ιρλανδοί το πίστευαν. Η Γαλλία δεν έπειθε και παρότι ήταν τεράστιο φαβορί, ο Ρόμπι Κιν και η παρέα του κατέβηκαν στο γρασίδι του Σταντ Ντε Φρανς αποφασισμένοι. Ο αρχηγός Κιν ήταν αυτός που στο 33′ άνοιξε το σκορ φέρνοντας το ματς στα ίσια. Οι Γάλλοι έδειχναν να μην μπορούν και όσο ο χρόνος περνούσε, τόσο περισσότερο οι Ιρλανδοί πίστευαν στις δυνάμεις τους. Τίποτα δεν άλλαξε μέχρι τη λήξη του αγώνα και το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Οι Γάλλοι έδειχναν αποκαμωμένοι σωματικά και ψυχολογικά, μπλοκαρισμένοι. Φάνηκε και σε δηλώσεις παικτών τους μετά τον αγώνα, αλλά και στην κριτική στις γαλλικές εφημερίδες, ότι περισσότερο κοιτούσαν να πάνε το ματς στα πέναλτι. Η ιστορία ίσως να είχε γραφτεί διαφορετικά αν δεν γινόταν μία φάση στο 103′.
Η Γαλλία κερδίζει φάουλ σχεδόν στο κέντρο, ο Μαλουντά το εκτελεί ψάχνοντας τον Ανρί που έχει κάνει κίνηση, η μπάλα χτυπάει στο πόδι του και πάει να βγει προς τα έξω. Στη συνέχεια δεν κάνει ένα, αλλά δύο ολόκληρα κοντρόλ με το χέρι βγαλμένα σχεδόν από το βόλεϊ, στρώνει την μπάλα ωραιότατα στον Γκαλάς και εκείνος σκοράρει στην εστία του εμβρόντητου Σέι Γκίβεν. Ο Γκαλάς πανηγυρίζει, ο Ανρί ρίχνει μια πονηρή ματιά στον διαιτητή να δει αν τον πήρε χαμπάρι και αφού καταλαβαίνει ότι τη γλίτωσε πανηγυρίζει κι αυτός για την πανέμορφη ασίστ που κάθε καλός πασαδόρος θα ζήλευε. Οι Ιρλανδοί ψάχνουν το δίκιο τους, αλλά πού να το βρουν.
Le Hand of God
Η Γαλλία παίρνει την πρόκριση για το Μουντιάλ και ο Ρόμπι Κιν έξαλλος λέει ότι ο Πλατινί μάλλον στέλνει χαρούμενα μηνύματα στο κινητό του Σεπ Μπλάτερ και δίνουν συγχαρητήρια ο ένας στον άλλον. Τα εξώφυλλα της επόμενης ημέρας ήταν μια ωδή στα λογοπαίγνια, αγγίζοντας επίπεδα “Χα-Ζε Ρομπέρτο”. “Τhe Hand of Frog” έγραφε η ιρλανδέζικη έκδοση της Sun, κάνοντας λογοπαίγνιο με το διάσημο Χέρι του Θεού του Μαραντόνα και το παρατσούκλι των Γάλλων βατράχων. “The Hand of Fraud” έγραφε άλλη εφημερίδα για τον απατεώνα Ανρί. “Sad de France” αντί για Σταντ, για τον τόπο του εγκλήματος και τα συναισθήματα στην Ιρλανδία. «Ένοπλή ληστεία» σε άλλο πρωτοσέλιδο, «Ψωνισμένε απατεώνα» με τον Ανρί να χαμογελά με το γνωστό του ύφος στη μεγάλη φωτογραφία και «Κλεφτάκο», είδαμε αλλού. Το ίδιο και στα site που το ένα προσπαθούσε να ξεπεράσει το άλλο σε ευρηματικότητα. Κάποιοι βέβαια ήταν λίγο πιο αυστηροί σε σχέση με τις αντιδράσεις: «Η Ιρλανδία πήρε τον ρόλο του άδικα καταπιεσμένου θύματος, κάτι που ξέρει να κάνει εδώ και αιώνες», έγραψε Ιρλανδός δημοσιογράφος αγγίζοντας τα όρια του αυτομαστιγώματος. Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι, που κατά την εμπειρία μου στα αθλητικά είναι οάσεις αντικειμενικότητας απέναντι σε Ιταλούς, Ισπανούς και φυσικά εμάς, ήταν αρκετά επικριτικοί τόσο για την εμφάνιση της ομάδα τους, όσο και για τον άδικο τρόπο με τον οποίο η Γαλλία πήρε το εισιτήριο για το Μουντιάλ του 2010. Σχεδόν το 90% των Γάλλων σε δημοσκόπηση της Le Monde απάντησαν ότι η ομάδα τους δεν άξιζε να προκριθεί.
Αν νομίζετε βέβαια ότι ήταν απλώς οι δημοσιογράφοι που έκαναν ανταγωνισμό στην ευρηματικότητα, κάνετε λάθος. Το θέμα ξεφεύγει από τις πρώτες ημέρες. Στο Δουβλίνο γίνονται πορείες προς τη γαλλική πρεσβεία, ζητώντας επανάληψη του αγώνα, ενώ γίνονται διάφορες συλλογές υπογραφών στο Ίντερνετ. Ένα πικραμένο συγκρότημα έβγαλε τραγούδι, μια μάρκα με σκούπες που λέγονται Henry υπέστη τα πάνδεινα από καθαριστές, ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας ζήτησε επανάληψη από τη ΦΙΦΑ, ενώ έκανε τα παράπονά του και στον Σαρκοζί (λέγοντας βέβαια ότι δεν θέλει να το κάνει μείζον διπλωματικό ζήτημα) σε μία σύσκεψη της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, με τον Γάλλο πρόεδρο να ζητάει συγγνώμη μεν, αλλά να λέει ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι. Ο Γάλλος πρωθυπουργός Φιγιόν αντίθετα δεν ήταν τόσο ψυχούλα και είπε ότι η ιρλανδική κυβέρνηση καλά θα κάνει να μην εμπλέκεται σε ποδοσφαιρικές αποφάσεις. Αμάν πια. Αφήστε το ποδόσφαιρο ήσυχο.
Γαλλικές προσβολές, λίγο καλύτερες από το χερι του Τιτί Ανρί
Φυσικά δεν βοήθησε κι ο ίδιος ο Ανρί που μπορεί να λατρευόταν ως θεός πίσω στο Χάιμπουρι, αλλά διάολε είναι Γάλλος και δεν έκαναν τζάμπα σκετσάκι οι Monty Python γι’ αυτούς. Η συμπεριφορά και οι ατάκες του Ανρί στο επόμενο διάστημα, έριξαν ακόμα περισσότερο λάδι στη φωτιά. «Ναι, ήταν χέρι. Ήμουν πίσω από δύο Ιρλανδούς, έγινε κόντρα και η μπάλα χτύπησε στο χέρι μου. Φυσικά συνέχισα να παίζω. Ο διαιτητής δεν σφύριξε “χέρι”, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν ήταν χέρι», ρίχνοντας το φταίξιμο στον διαιτητή. Για να προσθέσει «Προφανώς θα ήθελα τα πράγματα να πάνε διαφορετικά, αλλά δεν είμαι εγώ ο διαιτητής. Δεν νομίζω ότι κλέψαμε την πρόκριση». Όπως καταλαβαίνει κανείς, αυτό το χαλαρό, άνετο στιλάκι δεν βοήθησε στο να φτιάξει τη σχέση του με το κοινό της Ιρλανδίας. Μερικά χρόνια αργότερα θα δηλώσει: «Μίλησα στους δημοσιογράφους εκείνο το βράδυ. Θα μπορούσα να τους αγνοήσω, αλλά δεν το έκανα. Μίλησα με ειλικρίνεια. Ήταν ένα αντανακλαστικό. Όπως το αντανακλαστικό όταν βάζεις το χέρι σου για να κόψεις την μπάλα πάνω στη γραμμή. Όταν ο Μέσι το έκανε με την Εσπανιόλ όλοι είπαν ‘Είναι ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα, είναι πιο κοντά από ποτέ στον Μαραντόνα’. Αλλά όταν το έκανα εγώ, ήταν σαν να σκότωσα κάποιον», δήλωσε ο Ανρί με μια σπάνια μίξη μεγαλοψυχίας προς τους δημοσιογράφους και whataboutism για τον Μέσι.
Τα πράγματα ήταν εξίσου άσχημα για τον Σουηδό διαιτητή ο οποίος πίστευε ότι είχε κάνει ρεσιτάλ διαιτησίας (το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του, όπως δήλωσε μετά από καιρό) μέχρι που στα αποδυτήρια πήρε χαμπάρι τι έγινε. Δέχτηκε απειλές για τη ζωή του, αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι (μαζί με τα παιδιά του) για ένα διάστημα, παρότι έμενε στη Σουηδία. Δεν ρισκάρεις με αυτά τα πράγματα. «Οι γιοι μου ήταν 9 και 11 ετών τότε. Δεν είχαν ιδέα ότι δεχόμουν απειλές. Γι’ αυτούς ήμουν απλώς ο μπαμπάς τους και ένας διαιτητής, δεν μπορούσαν να το φανταστούν», θα πει ο Μάρτιν Χάνσον. Όσο για τον δράστη, τα συναισθήματά του δεν έχουν αλλάξει, τουλάχιστον μέχρι το 2019, όταν και είπε: «Δεν τον έχω συναντήσει από τότε. Αν τον δω από κοντά, δεν θα του μιλήσω». Απειλές δέχτηκε κι ο ίδιος ο Ανρί που ευτυχώς για τον ίδιο βρισκόταν πλέον στην Μπαρτσελόνα και όχι στην Άρσεναλ. Κυκλοφορούσε με σωματοφύλακες, αλλά ανησυχούσε κι αυτός, μια που το παιδί του είχε μείνει στο Λονδίνο. Ευτυχώς για όλους μας, οι απειλές έμειναν απειλές και κανείς δεν πληγώθηκε, πέρα από το ποδόσφαιρο της Ιρλανδίας.
Τιερί Ανρί γκόου χόουμ
Η ιρλανδική Π.Ο. προσπάθησε να διεκδικήσει το δίκιο της, έκανε ένσταση, ζήτησε να ξαναγίνει το ματς (κάτι για το οποίο ήταν θετικός και ο Ανρί προς τιμήν του), ζήτησε να πάει στο Μουντιάλ ως έξτρα ομάδα (κάτι για το οποίο λέγεται ότι ο Μπλάτερ έβαλε τα γέλια). Η ΦΙΦΑ που γενικά όπως γνωρίζουμε δεν είναι δα και η πιο ψυχοπονιάρικη οργάνωση του κόσμου δεν συγκινήθηκε. Η παρηγοριά ήταν 5 εκατομμύρια Ευρώ στην Π.Ο. της χώρας για κάποια έργα υποδομών. Η Γαλλία πήγε με κάθε τιμή στο Μουντιάλ κι ο ιρλανδικός λαός δεν ταξίδεψε στα γήπεδα της Νότιας Αφρικής. Εκεί, η Ουρουγουάη, η Ν. Αφρική και το Μεξικό βρήκαν αίφνης μερικά εκατομμύρια οπαδούς με πράσινα. Και έστω και έτσι, η εκδίκηση για τους Ιρλανδούς ήρθε, βλέποντας τη Γαλλία να συνεχίζει να παραπαίει χάνοντας από Μεξικό και Ν. Αφρική και φέρνοντας ένα 0-0 με την Ουρουγουάη, ενώ τα αποδυτήριά της έγιναν χειρότερα από ελληνικό ριάλιτι σόου με ξεκατινιάσματα και τους Ντομενέκ-Ανελκά στο επίκεντρο. Οι Ιρλανδοί το απολάμβαναν μάλιστα με μια πολύ καλή προσφορά, αφού γνωστή πιτσαρία έδινε δωρεάν πίτσα σε κάθε γκολ που δεχόταν η Γαλλία. Απέναντι στο Μεξικό βλέπουν το ματς φορώντας σομπρέρο (μπράβο παιδιά, έχετε γούστο). Χρειάστηκε να περάσει πολύς πολύς καιρός για να συναντηθούν ξανά Ιρλανδοί και ο… ένοχος. Ήταν μόλις πέρσι όταν ο παλαίμαχος πλέον Αρνί βρέθηκε ως βοηθός του Μαρτίνεθ στον πάγκο του Βελγίου σε αγώνα με την Ιρλανδία. Ο καμεραμάν είχε κέφια και ο Ανρί φυσικά αποδοκιμάστηκε έντονα, ειδικά όταν εμφανίστηκε στην οθόνη του γηπέδου. Ο Θεός συγχωρεί, οι Ιρλανδοί όχι. Ή τέλος πάντων κάπως έτσι.
