Τζένη, Τζένη

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που είναι κομβικές. Στον αθλητισμό γενικά, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αυτό είναι ένα μεγάλο κλισέ. Το αν μπήκε ή αν δεν μπήκε ένα γκολ, αν δόθηκε ή όχι ένα πέναλτι ή μια κάρτα, το τι έγινε ή τι θα μπορούσε να γίνει σε μια φάση. Πολλές φορές το ποδόσφαιρο έχει χρησιμοποιηθεί ως παραπέτασμα ή αντιπερισπασμός για να κρυφτούν άλλα πράγματα κοινωνικοπολιτικά. Το Μουντιάλ της Ιταλίας του Μουσολίνι, το Μουντιάλ της Αργεντινής του Βιδέλα, ακόμα και το τελευταίο Μουντιάλ του Κατάρ είναι μερικά πολύ πρόχειρα παραδείγματα που μου έρχονται στο μυαλό. Στο τελευταίο όμως Μουντιάλ των γυναικών συνέβη κάτι που δημιούργησε το ανάποδο αποτέλεσμα. Η αθλητική επιτυχία δεν στάθηκε ικανή να επισκιάσει ένα γεγονός.

Το οποίο γεγονός είναι αυτό το οποίο συζητάει όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης αλλά και αρκετός κόσμος έξω από αυτόν. Κατά τη διάρκεια της απονομής των μεταλλίων των πρωταθλητριών κόσμου, όταν ήρθε η σειρά της Τζένη Ερμόσο, ο πρόεδρος της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Λουίς Ρουμπιάλες την άρπαξε και τη φίλησε στο στόμα. Στη συνέχεια, φυσικά, πήραν οι άλλες παίχτριες τα μετάλλιά τους, έδωσαν το κύπελλο στην αρχηγό και η Ισπανία στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου στο ποδόσφαιρο και στις γυναίκες.

Τώρα αντί να συζητάμε πώς το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ισπανία έγινε από περιθωριακή δραστηριότητα, μέινστριμ, πώς αναπτύχθηκε τόσο ραγδαία, πώς ξαφνικά σε περίπου δέκα χρόνια τα κορίτσια που παίζουν ποδόσφαιρο στη χώρα σχεδόν τριπλασιάστηκαν, πώς η χώρα έπιασε σε ελάχιστο χρόνο παραδοσιακές δυνάμεις του ποδοσφαίρου γυναικών όπως η ΗΠΑ, η Αγγλία, η Γερμανία και η Γαλλία (οι Σκανδιναβικές λόγω μικρότερου πληθυσμού είναι μια άλλη ιστορία), όλο το βάρος έπεσε στην κίνηση του Ρουμπιάλες.

Και σωστά, διότι δεν είναι μόνο η ενέργεια του Ρουμπιάλες, που έπιασε και φίλησε την Ερμόσο χωρίς τη συναίνεσή της, αλλά και όλη η αντίδραση του μετά. Η Ισπανική Ομοσπονδία δημοσίευσε μια πλαστή δήλωση της Ερμόσο ότι «ήταν μια αμοιβαία κίνηση φιλίας». Μετά εξαπέλυσε απειλές προς όλες τις παίχτριες, λέγοντας πως αν κάνουν την οποιαδήποτε κίνηση κατά της ομοσπονδίας θα τιμωρηθούν. Παράλληλα έστειλε και ένα εξώδικο στην Ερμόσο που όπως έγινε γνωστό στα αποδυτήρια καθόταν σε μια γωνιά και έλεγε στις συμπαίχτριές της «Δεν μου άρεσε, αλλά τι μπορούσα να κάνω;».

Οι συμπαίχτριές της δεν την άφησαν μόνη. Το πώς ακριβώς οργανώθηκαν ακόμα δεν είναι σαφές και φυσικά δεν έχει πολύ σημασία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι στην εθνική ομάδα γυναικών υπήρχε ένα μεγάλο σχίσμα εδώ και πάνω από δύο χρόνια μεταξύ των παιχτριών και του προπονητικού τιμ (και της ομοσπονδίας). Πριν το προηγούμενο Γιούρο 15 παίχτριες της εθνικής αποχώρησαν με δήλωσή τους από την εθνική ομάδα λόγω της συμπεριφοράς του προπονητή Χόρχε Βίλα και της ψυχολογικής πίεσης που τους ασκούσε. Οι 15 μιλούσαν στη δήλωσή τους για την απουσία υποστήριξης από την πλευρά της ομοσπονδίας και ζητούσαν να αποχωρήσει ο προπονητής. Ο Ρουμπιάλες τότε στήριξε τον Βίλα.

Από τις 15 μόνο 3 επέστρεψαν στην εθνική για το Μουντιάλ αλλά όχι 3 τυχαίες. Η Αϊτάνα Μπονματί (Μπαρσελόνα), MVP του Μουντιάλ, του Τσάμπιονς Λιγκ και μάλλον η επόμενη νικήτρια της Χρυσής Μπάλας, η κεντρική χαφ Μαριόνα Καλδεντέι (Μπαρσελόνα), που βγάζει την ασίστ στο γκολ στον τελικό και είναι το βασικό κεντρικό χαφ της ομάδας και η Όνα Μπάτγιε που πλέον παίζει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Από τις παίχτριες που δε γύρισαν μερικές θεωρούνται πολύ σημαντικές, όπως η Μάπι Λεόν της Μπαρσελόνα, ίσως η καλύτερη κεντρική αμυντικός στον κόσμο τώρα, η τερματοφύλακας της Μπάρσα Σάνδρα Πάνιος, η χαφ Πάτρι Γκιχάρο αλλά και η Λέια Ουαχάμπι με την Λουθία Γκαρθία που παίζουν στις δυο ομάδες του Μάντσεστερ. Όλες βασικότατες στους συλλόγους τους και γενικά πολύ ψηλά στο παγκόσμιο ράνκιγκ στις θέσεις τους. Ακόμα κι αυτές που γύρισαν όμως, το έκαναν για δικούς τους λόγους, όχι διότι «δόθηκαν εξηγήσεις και πάρθηκαν μέτρα». Ήθελαν να παίξουν σε ένα Μουντιάλ και να που το κέρδισαν κιόλας.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκαν δυο γκρουπ, με τις παίχτριες στο ένα και το προπονητικό τιμ στο άλλο. Το πρόβλημα φάνηκε ξεκάθαρα και στους πανηγυρισμούς που φαίνονται τα δυο γκρουπ να πανηγυρίζουν έχοντας 50 μέτρα απόσταση μεταξύ τους, μην τυχόν και πέσει ο ένας πάνω στον άλλο. Με την κίνηση του Ρουμπιάλες όλο αυτό το χάος βγήκε στην επιφάνεια. Οι παίχτριες συντάσσονται με την Τζένη Ερμόσο και φροντίζουν η νομική της κίνηση κατά του Ρουμπιάλες να γίνει μέσω του συνδικαλιστικού τους οργάνου. Η ίδια η Ερμόσο δε βγαίνει στο προσκήνιο και αυτή που αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει τις παίχτριες είναι η δύο συνεχόμενες φορές νικήτρια της Χρυσής Μπάλας, Αλέξια.

Σε άλλα μέτωπα, από την πρώτη στιγμή η κίνηση του Ρουμπιάλες έχει ενεργοποιήσει την αντίδραση της κυβέρνησης. Η Υπουργός ισότητας Μοντέρο ζητάει αμέσως την παραίτησή του και ο πρωθυπουργός Σάντσεθ κατά την υποδοχή των πρωταθλητριών κάνει χειραψία με τον Ρουμπιάλες και μετά του λέει ότι πρέπει να παραιτηθεί. Όλες οι φεμινιστικές οργανώσεις ζητάνε την παραίτηση του Ρουμπιάλες ενώ ακόμα και στους πιο συντηρητικούς κύκλους αρχίζει να κυκλοφορεί το βίντεο όπου πιάνει τα… κοχόνες του τη στιγμή του γκολ ενώ κάθεται δίπλα στη βασίλισσα και στην πριγκίπισσα.

Όσο περνάνε οι μέρες οι προπονητές της Λα Λίγκα, από τον Αντσελότι και τον Τσάβι μέχρι τον Σιμεόνε, συντάσσονται μαζικά με την Ερμόσο. Να σημειώσουμε εδώ το τεράστιο έλλειμα υποστήριξης από τους άντρες συναδέλφους, καθώς κανένα μέλος της εθνικής αντρών δεν έκανε τις προηγούμενες μέρες την οποιαδήποτε δήλωση. Μέχρι και η ΦΙΦΑ παίρνει θέση (προφανώς γιατί δεν εμπλέκονται χορηγοί) και εγκαλεί τον Ρουμπιάλες, ενώ παράλληλα του απαγορεύει να έρθει σε επαφή με την Ερμόσο. Σε αυτό το κλίμα η ομοσπονδία συνεδριάζει και ενώ όλοι περιμένουν την παραίτηση του Ρουμπιάλες, ο τυπάς βγαίνει και λέει ότι αυτού που κάνουν όλοι είναι «δολοφονία χαρακτήρα» και… θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε.

Αυτή η ένδειξη αλαζονείας, κατάχρησης εξουσίας και ναρκισσισμού ήταν τόσο ακραία, που έφερε επιπρόσθετες αντιδράσεις από όλες τις πλευρές. Με εξαίρεση, προφανώς, τις τοπικές ενώσεις της ομοσπονδίας που ο Ρουμπιάλες έχει στο χέρι, όλοι οι άλλοι τάσσονται εναντίον του. Οι πρωταθλήτριες κόσμου δηλώνουν ότι αποχωρούν όλες από την εθνική, οι παίχτριες της εθνικής Αγγλίας, η Ραπίνο και σχεδόν ολόκληρο το ποδόσφαιρο γυναικών στηρίζουν δημόσια την Ερμόσο ενώ πλέον αρχίζουν και οι άντρες να στηρίζουν, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τον Μπόρχα Ιγλέσιας της Μπέτις που δηλώνει ότι αποχωρεί από την εθνική αν δε φύγει ο Ρουμπιάλες. Η κυβέρνηση επειδή ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει πολλά (αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου κτλ), ξεκινάει διαδικασία να τον διώξει για παράβαση άρθρων του ποινικού κώδικα, δηλαδή για κατάχρηση εξουσίας και σεξουαλική παρενόχληση. Η Ανώτατη Αθλητική Αρχή του στέλνει επιστολή που τον ενημερώνει ποια άρθρα έχει παραβιάσει και του ζητάει να παραιτηθεί, δίνοντας διορία 90 ημερών. Ο Ρουμπιάλες μέσω της ομοσπονδίας απειλεί όσους και όσες μπορεί, αλλά πλέον μόνο ο ίδιος δεν πρέπει να έχει αποδεχθεί ότι είναι τελειωμένος. Που πλέον είναι αφού τον έχουν βάλει σε αναστολή, με τον Πέδρο Ρότσα να είναι προσωρινός πρόεδρος.

Μόλις μια βδομάδα μετά από τη νίκη στον τελικό της ισπανικής ομάδας γυναικών, με την ίδια την επιτυχία δεν ασχολείται κανείς. Η Τζένη Ερμόσο και οι συμπαίχτριές της κατάφεραν κάτι μοναδικό, καθώς για πρώτη φορά οι κοινωνικές προεκτάσεις ενός συμβάντος επισκίασαν μια αθλητική επιτυχία. Και μόνο για αυτήν την αλλαγή αξίζει να βγάλουμε σε αυτά τα κορίτσια το σομπρέρο μας.