11-0
Εξήντα εφτά δευτερόλεπτα πριν ο διαιτητής σφυρίξει την λήξη του αγώνα η Ολλανδία συνεχίζει με ζήλο και αξιοσημείωτη πειθαρχία να επιτίθεται κατά του Σαν Μαρίνο. Το σκορ είναι ήδη 10-0 αλλά χωρίς καμία διάθεση χρονοτριβής οι παίκτες των γηπεδούχων φτάνουν στη μεγάλη περιοχή και σκοράρουν για τέταρτη φορά στα τελευταία 13 λεπτά του αγώνα.
(Πρόκειται για επίσημο παιχνίδι απέναντι σε μια εθνική ομάδα που παρατάχθηκε στο γήπεδο με 11 παίκτες, “είναι 11 αυτοί και 11 εμείς”, οι ομάδες ξεκίνησαν και οι δυο από το μηδέν, δεν υπήρξε κανένα αθέμιτο αβαντάζ, κάθε γκολ μετράει. Μερικές φορές τα τυπικά δεδομένα δεν αρκούν για να δικαιολογήσεις τα πάντα, γιατί οι “11 αυτοί” είναι 11 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, κατάλληλα καταρτισμένοι και προετοιμασμένοι, αντλημένοι από μια τεράστια δεξαμενή ταλέντων που αλιεύονται από μια χώρα 17 εκατομμυρίων ανθρώπων ενώ οι “11 εμείς” είναι – κατά βάση και με ελάχιστες εξαιρέσεις – κάποιοι καθημερινοί τύποι, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, part-time ποδοσφαιριστές που το πρωί βγάζουν τα προς το ζην κάνοντας οτιδήποτε άλλο, ποδοσφαιριστές που επιλέχθηκαν από μια δεξαμενή της πλάκας που ψάχνει να ανακαλύψει ψίχουλα ταλέντου σε 30.000 όλους κι όλους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες μαζί, άνθρωποι που παίζουν για το χόμπι τους, για την πλάκα τους, για την μπαλίτσα. Ίσως αυτή η στάση να είναι η ενδεδειγμένη, ίσως ο σεβασμός στον αντίπαλο να εντοπίζεται στο να τον αντιμετωπίσεις ως το τελευταίο λεπτό σαν κάτι ικανό και επικίνδυνο ακόμα κι όταν αυτός δεν νιώθει ικανός και επικίνδυνος απέναντι σου, ίσως το να αλλάζεις πασούλες στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου και να ψάχνεις μπροστά μόνο τις θεαματικές φάσεις να «βρωμάει» ελεημοσύνη και οίκτο, ίσως το να μην παρεκκλίνεις από το παιχνίδι σου παρά την οποιαδήποτε ευνοϊκή τροπή που έχει πάρει το ματς να δίνει κάποιου είδους αξία στον ηττημένο, κάτι που από παιδιά γνωρίζουμε πως επιστρέφεται σαν επιπλέον δόξα σε σένα. Τα όρια σε θέματα που σχετίζονται με την αξιοπρέπεια είναι πάντα μεταβλητά και δυσδιάκριτα, τα όρια τα θέτεις εσύ ανάλογα με τις εμπειρίες και την κοσμοθεωρία σου, το που θέτεις αυτά τα όρια είναι αιώνιο σημείο αντεγκλήσεων αλλά διάολε, το σκορ έχει περάσει το μαθηματικό όριο που χωρίζει μονοψήφιους και διψήφιους αριθμούς, το σκορ είναι δέκα-μηδέν, απομένουν μερικά δευτερόλεπτα όλα κι όλα, ακόμα κι αν τα προηγούμενα 89 λεπτά η ποδοσφαιρική αξιοπρέπεια των ερασιτεχνών από το Σαν Μαρίνο δεν είχε σμπαραλιαστεί από την εξελισσόμενη συντριβή, τότε σε αυτό το σημείο η μπάλα εκτός από την γραμμή του τέρματος περνάει και την γραμμή του ξεφτιλίσματος, απλά και αντικειμενικά απ’όποια οπτική και με όποια κοσμοθεωρία και να το δεις.)
Κι αν έχεις φτάσει ως εδώ και συνεχίζεις να σκέφτεσαι ότι η πλευρά του νομίσματος που προφανώς κοιτάνε οι Ολλανδοί, παίκτες και εκστασιασμένοι οπαδοί, έχει κάποια σοβαρά επιχειρήματα στήριξης αυτής της διάθεσης εξευτελισμού του αντιπάλου, ακόμα κι αν αυτός είναι ένα από τα μικρότερα κράτη στον κόσμο το οποίο έχει να περηφανεύεται ότι από την ποδοσφαιρική του ομάδα έχει περάσει ένας (και μόνο ένας!) παίκτης που έχει καταφέρει να πετύχει πάνω από ένα γκολ στην 21χρονη ιστορία της ομάδας, δεν γίνεται να παρατηρήσεις τον Ολλανδό μέσο που, μετά το ενδέκατο γκολ κι ενώ βρισκόμαστε πλέον εφτά δευτερόλεπτα πριν συμπληρωθεί το ενενηντάλεπτο και το Σαν Μαρίνο κάνει σέντρα για δωδέκατη φορά στο παιχνίδι, σπριντάρει προς τον παίκτη των φιλοξενούμενων που έχει την μπάλα και επιχειρεί τζαρτζάρισμα και τάκλιν για να τον εμποδίσει να κάνει… οτιδήποτε είχε στο μυαλό να κάνει σε εκείνο το σημείο και να μην αναφωνήσεις εκνευρισμένος: “Ε, είσαι μεγάλος παπάρας ρε φίλε”.
31 σχόλια σχετικά με το “11-0”
φοβερο αρθρο φιλε.. απολυτο δικιο και σωστο “κραξιμσε αυτου του ειδους τα σκορ που ομαδες οπως η Γερμανια κυνηγανε συχνα
Η μπαλα παιζει για 90 λεπτα. και για 90 λεπτα πρεπει να παιζεις.
Προσωπικά το μόνο που με εξοργίζει περισσότερο από το να με ξεφτιλίζει κάποιος, είναι το να σταματάει να προσπαθεί να με ξεστιλίσει.
*”ξεφτιλίσει”, even
Εφοσον βλεπουν οτι το σκορ μεγαλωνει πιστευω οτι πολλοι παικτες κοιτανε μετα και το προσωπικο τους συμφερον.
πχ o van persie εχει κανει μια φορα στη ζωη του χατ τρικ , αρα προσπαθει να βαλει 4
O Huntelaar σε καθε ματς προσπαθει να αποδειξει οτι κανει για την ενδεκαδα.Ειναι πρωτος σκορερ αλλα αν μπορουσε να παιξει ο ρομπεν ,παλι παγκο θα ετρωγε για να παει κορυφη ο φαν περσι.Να δυο γκολ κι απο αυτον.Και μετα οι αλλαγες elia,maduro,wijnaldum βρισκουν ευκολο αντιπαλο και παιζουν καλα για να κερδισουν χρονο συμμετοχης σε επομενα ματς .
Να πως μεγαλωνει το σκορ .
Γιατί τέτοια κακία για το το ποδόσφαιρο που έπαιξε η Ολλανδία? Από πότε είναι κακό να ξεφτιλίζεις τον αντίπαλό σου? Και η Ολλανδία και η Γερμανία παίζουν επιθετικό ποδόσφαιρο και προσπαθούν να βάλουν όσο πιο πολλά γκολ μπορούν, δεν είναι κακό αυτό, θέαμα προσφέρουν. Αν το Σαν Μαρίνο φοβόταν για τον διασυρμό θα μπορούσε να μην κατέβει.
Όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να κατατάξω το συγκεκριμένο παράδειγμα σε οποιαδήποτε γενικότερη θεωρία όπως “η μπάλα παίζεται 90 λεπτά” ή “έτσι είναι το επιθετικό ποδόσφαιρο”.
Ποτέ δεν θα είχα θέμα αν η Χ μεγάλη ομάδα (πχ. Ρεάλ Μαδρίτης) σάρωνε την Ψ μικρότερη ομάδα (πχ. Τενερίφη) με 11-0 παίζοντας φουλ επίθεση μέχρι τα τελευταία λεπτά αλλά εδώ μιλάμε για την Νο 1 εθνική ομάδα στον πλανήτη που αντιμετωπίζει στην έδρα της ένα τσούρμο ερασιτέχνες (ένα φοιτητή, έναν υπάλληλο γραφείου κτλ.) από μια μικροσκοπική χώρα με τον πληθυσμό της… Καρδίτσας, τους οποίους προπονεί εδώ και πολλά χρόνια ένας γυμναστής σχολείου που μετά τα παιχνίδια μαζεύει αυτόγραφα από διάσημους αντιπάλους για να τα δώσει στους μαθητές του. Και δεν επικεντρωνόμαστε στην γενικότερη επιθετική διάθεση των Ολλανδών (ούτε καν στα τρία μαζεμένα γκολ από το 77′ έως το 87′!) αλλά στα όσα διαδραματίζονται στα τελευταία 67 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ενός αγώνα του οποίου το σκορ είναι ΔΕΚΑ – ΜΗΔΕΝ.
Για μένα: Απλά αστείοι.
Μπράβο. Απλά μπράβο.
Ειρωνικό μπράβο, Χρήστο;
Το αντίθετο. Ένας από τους λόγους που μου αρέσει τόσο πολύ το σαίτ σας είναι ο τόσο ιδιαίτερος τρόπος που έχετε για να βλέπετε τα πράγματα. Δεν είναι τυχαίο το πόσο σας γουστάρει ο Τσαούσης.
Το να αλλάζεις πάσες όπως λες για να μην κάνεις επίθεση ή το να φτάνεις στην αντίπαλη εστία (για πλάκα όπως καταλαβαίνουμε απέναντι σε τέτοιες ομάδες) και να γυρνάς τη μπάλα πίσω πάλι, είναι η πραγματική ξεφτίλα και η προσβολή. Και για τον αντίπαλό σου και για τον κόσμο που ήρθε στο γήπεδο και για το παιχνίδι το ίδιο.
ΟΜΩΣ έχεις πολύ δίκιο για τη φάση μετά την σέντρα. Εκεί όντως ρε άνθρωπε, δεν πρεσάρεις, μην τύχει και κατέβει 10 μέτρα από τη σέντρα ο ΑγιοΜαρινέζος και σου κάνει… τη ζημιά.
Αυτή για μένα είναι η λεπτομέρεια που χαλάει την εικόνα, όχι το 11ο γκολ
θα συμφωνησω με τον Charlie. το να κανεις πασουλες και οχι επιθεσεις ειναι επισης προσβλητικο. σκεφτειτε για παραδειγμα εναν αγωνα Μπασκετ που παιζουν οι ΗΠΑ απεναντι σε μια μικρη και ασημη χωρα. τι θα πρεπει να κανουν?
ΥΓ θα μου πειτε αλλο μπασκετ αλλο ποδοσφαιρο. απλα εφερα ενα παραδειγμα απο ενα ομαδικο αθλημα.
Διευκρινίζω για δεύτερη φορά ότι όλο το κράξιμο εστιάζεται στα όσα συμβαίνουν στα τελευταία δευτερόλεπτα τα οποία και περιλαμβάνονται στο βίντεο που έκοψα.
Το να υπάρχει κόσμος στην κερκίδα που αισθάνεται προσβεβλημένος επειδή στο τελευταίο λεπτό ενός αγώνα που έχει δει δέκα γκολ η ομάδα του χαλαρώνει και δεν κυνηγάει καβλωμένα κι άλλα γκολ απέναντι στους καημένους ερασιτέχνες το θεωρώ το λιγότερο υπερβολικό και αστείο. Κανείς δεν ζήτησε από την Ολλανδία να κάνει ένα ημίχρονο πασούλες. Το ακραίο του πράγματος κατηγορούμε που είναι για μένα τα όσα συμβαίνουν στα τελευταία δευτερόλεπτα (πιθανόν και λεπτά αλλά δεν θέλω να το πάω τόσο μακριά).
Όσο για το παράδειγμα του μπάσκετ φίλε tre1926, αν έβλεπα τις ΗΠΑ να παίζουν με τη Σαμόα και με το σκορ στο 140-30 και με 32″ να απομένουν αυτοί έκαναν επίθεση εφαρμόζοντας το σύστημα ‘3’ με τα κατάλληλα σκριν και μετά το 142-30 στην αλλαγή της μπάλας ο Αμερικάνος πλέι μέκερ έτρεχε να πρεσάρει για να κλέψει πάλι την μπάλα γιατί “το μπάσκετ παίζεται για 40′ και για 40′ πρέπει να παίζεις” το ίδιο κράξιμο θα έριχνα.
Oι πραγματικα μεγαλες ομαδες πατανε φρενο,καθολου προσβολη δεν ειναι οι πασουλες.Αυτοι που δε σταματανε συνηθως εχουν κομπλεξ η σοβαρο λογο να ξεφτιλισουν τους αντιπαλους.Η μαντσεστερ π.χ. οταν εριξε 7 στη ρομα το εκανε για “εκδικηση” προς τη συμπεριφορα των ιταλων στους οπαδους της στο πρωτο ματς.Η πορτογαλια στη β.κορεα εβαλε 8 λογω κομπλεξ και λουζεριας που κουβαλαει σαν ομαδα…
Η γιουβεντους εριξε 7 στον οσφπ επειδη σαν μεγαλη ομαδα δεν ηθελε να ριξει 10 η 11,κατι που μπορουσε πολυ ευκολα…:)
Το αστείο μεγαλώνει γιατί ακριβώς μιλάμε για την Ολλανδία, την ομάδα που τα δόγματα “η μπάλα παίζεται 90 λεπτά” και “έτσι είναι το επιθετικό ποδόσφαιρο”, τα θυμάται αβίαστα όταν αντιμετωπίζει το Σαν Μαρίνο -και μόνο. Στον τελικό με την Ισπανία, αν γινόταν να διαρκεί 40 λεπτά το ματς και να τη βγάλουν καθαρή, άλλο που δεν θα θέλανε τούτοι οι σκατένιοι επαγγελματίες -η πιο αντιπαθητική εθνική ομάδα που είδαμε από καταβολής ευρωπαϊκών σχολών (και εννοείται πως μιλάω για ΑΥΤΗ την Ολλανδία και όχι την Ολλανδία γενικώς). Το δε έτερο δόγμα περί επιθετικού ποδοσφαίρου, φαίνεται πως το είχαν ξεχάσει τόσο κατά τη διάρκεια του τελικού, όσο και σε όλα σχεδόν τα ματσάκια του μουντιάλ. Αυτή η κωλοφάρα της Ολλανδίας έχει βρει τελικά πολλούς τρόπους να ξεφτιλίζει την ηθική του παιχνιδιού.
Πράγματι ΑΥΤΗ η Ολλανδία κάθε άλλο παρά επιθετική ομάδα μπορεί να θεωρηθεί. Τουλάχιστον αυτή που είδαμε στο περασμένο μουντιάλ. Προσωπικά εγώ έλεγα στις παρέες μου ότι το σύστημά τους ήταν όλοι άμυνα , η μπάλα στον Ρόμπεν στα δεξιά κάπου στο κέντρο του γηπέδου , και να προχωρήσει αυτός με την μπάλα όσο περισσότερο μπορεί. Από εκεί και πέρα δουλέψανε και τα στημένα : Από φάουλ από την δεξιά πλευρά μέχρι τα δεξιά κόρνερ. Όλα όσα μπορούσε να κερδίσει ο Ρόμπεν. Ωραία ΟΜΑΔΑ , και απολύτως επιθετική.
Μπορεί να μας πει ότι απέναντι στο Σαν Μαρίνο εφάρμοσε τα νέα επιθετικά του συστήματα και αυτοματισμούς για την επόμενη μεγάλη διοργάνωση και ήθελε να δει την αποδοτικότητά τους και να τους πιστέψει κανείς?
Από το απλά να κάνει πασούλες μέχρι το να πετάξει 10 γκολ παίζοντας με το Σαν Μαρίνο υπάρχουν κι άλλα επίπεδα. Δεν είναι απλά ένας διακόπτης on-off. Άλλωστε 11 γκολ μεσολαβήσανε , σίγουρα μπορούσαν να επιτευχθούν από 1 μέχρι και 10 λιγότερα χωρίς να τους δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα!!
@masha nevalyashka συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενα σου,αυτή η ολλανδία είναι από τις πιο αντιπαθητικές ομάδες του κόσμου!είναι κρίμα γιατί η ολλανδία είναι η πατρίδα του totaalvoetbal,του απόλυτου ποδοσφαίρου.δεν είναι τυχαίο που τους έκραξε ο cruyff μετά τον τελικό του mundial!
Aν η ολανδια ειναι απο τις πιο αντιπαθητικες ομαδες του κοσμου,η ισπανια τι ειναι?η πιο αντιπαθητικη ομαδα στην ιστορια του ποδοσφαιρου?
@panagos.
Αν στον τελικό που παίξανε μεταξύ τους σου φαινόταν πιο αντιπαθητική από την Ολλανδία, τότε ναι θα μπορούσα να πω ότι με τα δεδομένα σου είναι η αντιπαθητικότερη της ιστορίας.
Προσωπικά εμένα μου αρέσει πολύ το στυλ παιχνιδιού της (της Ισπανίας των τελευταίων ετών, όχι της Ολλανδίας, για να μην μπερδευόμαστε), αλλά τα τελευταία χρόνια με τη γνώση ότι είναι οι καλύτεροι (αυτό ισχύει και στο μπάσκετ και σε άλλα αθλήματα, π.χ. Αλόνσο στη φόρμουλα 1), έχουν παρακακομάθει και γκρινιάζουν με το παραμικρό στο διαιτητή, ακόμα κι αν ευνοούνται, πέφτουν με το παραμικρό κι άλλες τέτοιου είδους μικροπρέπειες.
Με αυτά και με τα άλλα η τωρινή σχετικά πιτσιρικαρία της Γερμανίας είναι από τα καλύτερα πράγματα που μπορεί να δει κανείς (αν και για χρόνια μικρότερος δεν συμπαθούσα καθόλου τους Γερμανούς)
To καραγκιοζιλικι και η κλαψα ειναι δυο μονο απο τους λογους που τους αντιπαθω,υπαρχουν κι αλλοι…
Αυτο που λες με τον αλονζο το εκλαμβανω ως αστειο…
Τεσπα,οπως μαθει κανεις μπαλα,ετσι τα βλεπει κιολας, λογικο οι πιο νεοι να γουσταρουν ισπανια και μπαρτσελονα,ειδικα οταν τους προμοταρουν ολοι…
@panagos de gustibus non est disputantum :-)!είναι απλά θέμα γούστου!Όσον αφορά τη Barça κάνεις ένα μικρό λάθος,υπάρχουν και φανς μεγαλύτερης ηλικίας λόγω του cruyff και της dream team της δεκαετίας του 90.
Προφανως,αυτο ελειπε να συμπαθουν τη μπαρτσελονα μονο πιτσιρικαδες…
Παντως εγω και τον κροιφ,δεν τον πολυπαω (: αν και ηταν τεραστιος παιχτης και πολυ καλος προπονητης…
Σίγουρα για κάθε προσωπικότητα ανθρώπου κατά πάσα πιθανότητα υπάρχει και η αντίστοιχη ποδοσφαιρική σχολή που του ταιριάζει και γουστάρει να βλέπει.
Προσωπικά εμένα μου αρέσει να βλέπω να συμμετέχουν στη δημιουργία παιχνιδιού όσο περισσότεροι παίκτες γίνεται (αν και πολλάκις έχω απολαύσει στιγμές ατομικής ποδοσφαιρικής ευφυίας από μεγάλους ή και μικρότερους παίκτες).
Τυχαίνει το στυλ ποδοσφαίρου το ισπανικό ήδη από το μουντιάλ του 2002 να μου αρέσει, αν και πλέον στην μορφή του που έχει τελειοποιηθεί με την Μπαρτσελόνα καταντάει ψιλοβαρετό καμιά φορά ακόμη και για μένα που το υποστήριζα.
Εγώ στην Μπαρτσελόνα και ίσως στην Ρεάλ της τελευταίας διετίας που παίζει καλούτσικη μπάλα έχω να προσάψω ακριβώς το ότι ενώ είναι τεράστιες ομάδες, κάνουν μικροπρέπειες στο γήπεδο, αδικώντας κατά κύριο λόγο τον εαυτό τους στα μάτια μου.
Βουτηχτάδες μεγάλοι παίκτες και στις δύο ομάδες, διαμαρτυρίες στους διαιτητές, σχεδόν πάντα ωραία μπάλα η Μπαρτσελόνα, το ίδιο και η Ρεάλ εκτός από τα παιχνίδια με την Μπάρτσα όπου για μερικές βδομάδες πριν και μερικές μετά τους μεταξύ τους αγώνες μπαίνει στο πρόγραμμα “κλάψα”.
Αλήθεια, σε εσάς τους υπολοίπους, ποιάς ομάδας (τωρινής ή και παλαιότερης εποχής) το στυλ παιχνιδιού θα λέγατε ότι σας ταιριάζει?
@charlie η ομάδα που με είχε εντυπωσιάσει περισσότερο ήταν η boca του bianchi,μια όμάδα η οπία συνδύαζε τακτική και θέαμα με τον καλύτερο τρόπο καθώς ο bianchi είχε το ταλέντο να διαβάζει το παιχνίδι και είχε στη διάθεση του παίκτες με ταλέντο και προσωπικότητα (riquelme,palermo,barros-schelotto,battaglia).από το 1998 εως το 2003 η boca ήταν η καλύτερη ομάδα του κόσμου.δεν θα ξεχάσω το διηπειρωτικό κύπελλο του 2000 κόντρα στη ρεάλ.
τη dream team της barcelona στις αρχές τηςδεκαετίας του 90 δεν είχα την τύχη να την παρακολουθήσω γιατί ήμουν πόλύ μικρή,όμως η barça του guardiola έχει υιοθετήσει όλες τις αρχές του totaalvoetbal,ποδόσφαιρο κατοχής,passing game,παίκτες με καταπληκτική τεχνική,το στυλ αυτό είναι υπέροχο στην απλότητα του αλλά και πολύ δύσκολο να το μιμηθεί κανείς.προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το στυλ και πραγματικά θαυμάζω την ομαδικότητα της barça καθώς σε ορισμένες φάσεις ειναι σαν να διαβάζει ο ένας τις κινήσεις του άλλου!
Eγω παλι γουσταρω λιβερπουλ στο ανφιλντ,με τζιμι καραγκερ να κανει τακλιν στο λαιμο των αντιπαλων,και στιβεν φιναν να κυνηγαει τη μπαλα και πριν βγει κορνερ να τη στελνει πλαγιο…και το πληθος να παραληρει…
Βιτσια ειναι αυτα…
Να το κοιτάξεις αυτό, μην το αφήνεις έτσι.
🙂
εμένα πάλι το πιό τραγικό μου φάνηκε οτι πήρε συμμετοχή ο Μαντούρο
Καθαρά θέμα ιδιοσυγκρασιας του λαού…όπως είναι και στην ζωή τους έτσι και στο ποδόσφαιρο…αυτοί το βλέπουν έτσι,εμείς στα πιο ζεστά μεσογειακα μέρη το βλέπουμε αλλιώς.να θυμίσω το fair play του αναστασιαδη στο Παο Γιουβέντους 3-1 που η γιουβε έπαιζε με 9 παίκτες και από το 75 και μετά άλλαζε μόνο πασες στο κέντρο ο παναθηναϊκός…την επόμενη όλη η Γιουβέντους μιλαγε για ρισπεκτ στους πράσινους
Κλασσικη περιπτωση σκατοκομπλεψας. Βρηκαν τους πεθαμενους για να ασελγησουν. Αηδία.
Ο λόγος διαφορετική κουλτούρα του λαού τους και τίποτα περισσότερο. Όπως αυτοί δεν καταλαβαίνουν γιατί λ.χ. η ΑΕΚ στο 4-0 με τον ΟΣΦΠ το 2008 κατέβασε ταχύτητα από το 60΄, (ουσιαστικά, δεν έκανε άλλη φάση) έτσι κι εμείς δε βρίσκουμε νόημα στο πάθος των παικτών της Ολλανδίας μέχρι το 90΄. Το βέβαιο είναι πως δεν είχαν αυτή τη συμπεριφορά επειδή βρήκαν τους αδύναμους απέναντί τους. Με οποιαδήποτε ομάδα το ίδιο θα έκαναν. Θυμάστε πέρυσι τι έκαναν στους Ισπανούς. 5 γκολ και θα έβαζαν κι άλλα, αν προλάβαιναν. Είναι ένα ακόμη στοιχείο της Ολλανδικής σχολής το να παίζεις τον αγώνα ως το τέλος είτε κερδίζεις είτε χάνεις. Θυμίζω το Αιντχόβεν – Φέγενορντ 10-0.
Είναι άλλο ερώτημα αν είναι σωστή η Ολλανδική σχολή ή η άλλη, που λέει να κάνεις fair play, λόγω οίκτου. Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε ευτελίσει και την έννοια αυτή. Οι οπαδοί των ομάδων λένε π.χ. ”σου έριξα πέντε και έκανα και fair play”. Αν είναι να κάνεις, δήθεν, μια πράξη αβροφροσύνης και ηθικής υπεροχής, μετά δεν την επικαλείσαι για να μειώσεις τον αντίπαλο. Καλύτερα να ρίξεις 11! Και ακόμη γιατί ο παίκτης της Ολλανδίας να σεβαστεί τον αντίπαλο και όχι τον θεατή που πήγε στο γήπεδο και θέλει να δει μπάλα για 90 λεπτά; Ή ακόμη γιατί να μη βάλει την καριέρα του πάνω από την αξιοπρέπεια του αντιπάλου; Τέλος πάντων, πολλές φορές, πίσω απ’ το fair play, πολλές φορές κρύβεται μια σιωπηρή συμφωνία που λέει ότι, π.χ. στο Αργεντινή – Γερμανία 0-4 το 2010, σε παρόμοια περίπτωση στο μέλλον και η Αργεντινή μετά τα 4 θα σταματήσει. Εδώ υπάρχει ποτέ περίπτωση να βρεθεί το Σαν Μαρίνο στη θέση της Ολλανδίας και να χρειάζονται οι Ολλανδοί το έλεος τους; Συνεπώς, το fair play, ενέχει υποκρισία και εξυπηρετεί το προσωπικό συμφέρον των παικτών.
υγ. Ο μέσος στο τέλος κάνει σπριντ αλλά το τζαρτζάρισμα είναι με τα μάτια. Μόλις άκουσε βήματα, πέταξε την μπάλα πλάγιο ο Σαν Μαρίνος. Γι’ αυτό δεν τον έβαλε ο προπονητής του; Είναι αθέμιτο να επιθυμεί να ξανακληθεί στην Εθνική της χώρας του από τον προπονητή του; Χαιρετώ!
Ημουν στο Λουξεμβούργο (για επαγγελματικούς λόγους). Oταν η Union έπαιζε με τον Ολυμπιακό. Προ αμνημονεύτων χρόνων. Γηπεδάκι με ξύλινα καθίσματα και πάγκους. Δεν θυμάμαι το σκορ. Εκείνο που κράτησα, ήταν οι πληροφορίες για τους ημι-επαγγελματίες των γηπεδούχων. Το πρωί δουλειά και το βράδυ προπόνηση. Εκείνο που σίγουρα δεν πρόκειται να ξεχάσω είναι την ομορφιά του μικρού αυτού κράτους. Και τον πολιτισμό. Με Π κεφαλαίο. Οσο για το άρθρο που δείχνει την συμπεριφορά των Ολλανδών, μία λέξη μόνο. Κρίμα. Και τους είχα σε υπόληψη.