Η χαρά

Είτε είσαι ένας άσημος μεταλλωρύχος κάπου στη Χιλή, είτε είσαι διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ, είτε είσαι ο ίδιος ο Πάπας, ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα – δυστυχώς – αυτού του πλανήτη, είτε υποστηρίζεις μια πολύ πετυχημένη ομάδα που σου έχει προσφέρει αμέτρητες χαρές και πανηγύρια, είτε υποστηρίζεις μια μικρότερη ομάδα που συνήθως σε ‘κερνάει’ πίκρες πασπαλισμένες με άγχος και κλάματα, είτε πρόκειται για μια φανέλα της αγαπημένης σου ομάδας που σου χαρίζει κάποιος άγνωστος σε μια ανύποπτη στιγμή που χιλιάδες άγνωστοι – δυστυχώς – σου δείχνουν τη λατρεία τους, είτε πρόκειται για τη θέα του γηπέδου της ομάδας σου όταν πλησιάζεις σ’ αυτό ένα μεσημέρι Κυριακής, είτε πρόκειται για τις στιγμές μετά από ένα σημαντικό γκολ που όπου κι αν κοιτάξεις η ζωή μυρίζει ευτυχία, είτε πρόκειται για ένα κασκόλ της ομάδας σου κρεμασμένο σ’ ένα καθρέφτη αμαξιού που σε προσπερνάει στη διάρκεια μιας εκδρομής για ένα εκτός έδρας αγώνα, είτε πρόκειται για το αναπάντεχο άκουσμα ενός γνωστού συνθήματος στη μέση ενός – εξαιρετικού – Γαλλικού φιλμ μικρού μήκους για τη σχιζοφρένεια, είτε πρόκειται για ένα λευκό πρόσωπο, ένα μαύρο πρόσωπο, ένα γερασμένο πρόσωπο, ένα παιδικό πρόσωπο, ένα γυναικείο πρόσωπο, το χαμόγελο παραμένει ίδιο. Οι λόγοι που το προκαλούν δεν είναι τόσο απαραίτητο να αναλυθούν με λόγια.