Η απίστευτη ζωή του Ρόναλντ Μπρουκς
Λίγες ημέρες μετά τα Χριστούγεννα του 2005 σ’ ένα νοσοκομείο του Γουόλσολ ο 91χρονος Ρόναλντ Μπρουκς άφηνε την τελευταία του πνοή. Ο Μπρουκς ήταν οπαδός της τοπικής Γουόλσολ όλη του τη ζωή και πιστός θαμώνας των εντός έδρας αγώνων της ομάδας από το 1922 όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του τον πήρε μαζί του για πρώτη φορά στο γήπεδο, σε ηλικία 8 ετών.
Ένα μήνα πριν τον θάνατο του βρέθηκε στο γήπεδο παρέα με το γιο του και παρακολούθησαν τον αγώνα Κυπέλλου εναντίον της Μέρθιρ Τίντφιλ. Όπως δήλωσε μετά ο γιος του, Πολ, ο ηλικιωμένος πατέρας του θυμόταν χαρακτηριστικά ότι είχε δει τη Γουόλσολ να αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη ομάδα και το μακρινό 1930, όταν και οι δυο ομάδες έπαιζαν στον Νότιο όμιλο της παλιάς 3η κατηγορίας της Αγγλίας.
Όπως τόνισε ο γιος του: “O μπαμπάς πραγματικά λάτρευε το ποδόσφαιρο. Ήταν ξεχωριστός άνθρωπος. Μου δίδαξε να παίζω δίκαια και να μην εξαπατώ ποτέ. Ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη και δεν γκρίνιαζε ποτέ, παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπισε στη ζωή του”.
Όντας κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας ο Μπρουκς τα τελευταία χρόνια της ζωής του πήγαινε μαζί με τον Πολ σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια καθώς και σε όσα εκτός έδρας μπορούσε. Τις ημέρες που δεν είχε αγώνα παρακολουθούσε διάφορα σεμινάρια εκμάθησης τα οποία γέμιζαν τρία απ’ τα εφτά πρωινά της εβδομάδας του.
Η ιστορία του κυρίου Μπρουκς δεν θα διέφερε πάρα πολύ από αυτή αρκετών ηλικιωμένων ανθρώπων που έζησαν μια ολόκληρη ζωή ακολουθώντας την αγαπημένη τους ομάδα, αν δεν υπήρχαν δυο πληροφορίες που τον κάνουν τόσο ξεχωριστό που λίγες μέρες μετά το θάνατο του η ιστορία του έγινε θέμα στην ‘Birmingham Mail’: ο Ρόναλντ Μπρουκς ήταν κουφός και τυφλός.
Έχοντας γεννηθεί κουφός διαγνώστηκε από μικρή ηλικία ότι πάσχει από το Σύνδρομο Άσερ το οποίο είναι μια γενετική ανωμαλία η οποία χαρακτηρίζεται από μερική ή ολική απώλεια ακοής εκ γενετής και σταδιακή απώλεια όρασης. Τα πρώτα συμπτώματα απώλειας της όρασης εμφανίστηκαν στα 19 του ενώ η ολοκληρωτική τύφλωση επήλθε το 1980. Παρά το φαινομενικά ανυπέρβλητο αυτό εμπόδιο τα 25 τελευταία χρόνια της ζωής του ο κύριος Μπρουκς συνέχισε απτόητος τις κοινωνικές του συναναστροφές και τα σεμινάρια του, μάθαινε καθημερινά τα νέα της Γουόλσολ και πήγαινε κανονικά στο γήπεδο στο οποίο ενημερωνόταν για την εξέλιξη του αγώνα από το γιο του με κωδικοποιημένα αγγίγματα στο χέρι.
Αγαπημένη στιγμή της πολύχρονης ενασχόλησης του Μπρουκς με την Γουόλσολ ήταν η νίκη επί της Ρέντινγκ το 2001, η οποία σήμαινε και την άνοδο της ομάδας στην Τσάμπιονσιπ. H Γουόλσολ κέρδισε με 3-2 στην παράταση, παρά το γεγονός ότι μέχρι το 109′ έχανε με 1-2. Ο κύριος Μπρουκς δεν είδε κανένα από τα γκολ και δεν άκουσε καμία από τις κραυγές ευτυχίας που ακολούθησαν. Απέδειξε όμως ότι κάποιες ιδέες μπορούν να επιβιώσουν ακόμα και χωρίς όραση και ακοή.
Σχετικά κείμενα:
Η μυρωδιά του ποδοσφαίρου
Η μικρή ομάδα που δεν σκοράρει ποτέ
Η ιστορία του Σάιμον Χιλ
Οι αληθινές ‘Θεοπούλες’ της Ισπανίας
Ζήσε το, νιώσε το
Μια ώρα με τους χούλιγκανς
