22 χρόνια αναμονής

Το ανέκδοτο στο Σάο Πάουλο ρωτούσε “τι δεν έχει δει ένα παιδί που γεννήθηκε μετά το 1994”. Η απάντηση ήταν την Παλμέιρας πρωταθλήτρια. Την τελευταία φορά που είχε συμβεί κάτι τέτοιο, οι πράσινοι είχαν αριστερό μπακ τον Ρομπέρτο Κάρλος, στα χαφ τον Σέζαρ Σαμπάιο και τον Μαζίνιο και πιο μπροστά τον Ριβάλντο με τον Εντμούντο. Ο Ζε Ρομπέρτο ήταν ανάμεσα σε αυτούς που πρόλαβε αυτή την ομάδα, ποδοσφαιριστής που ξεκινούσε τότε μια καριέρα στην Πορτουγκέζα. Είναι σίγουρο ότι δεν θα φανταζόταν τότε στα 20 του, ότι το 2016 θα σήκωνε ο ίδιος το πρωτάθλημα, κάνοντας τάκλιν αυτοθυσίας. Με 27 συμμετοχές (τις 25 βασικός), ο Ζε Ρομπέρτο στα 42 του γιόρτασε το έκτο πρωτάθλημά του, αλλά το πρώτο στη Βραζιλία μετά από αυτά σε Γερμανία και Ισπανία. Ίσως και το πιο σημαντικό και κατά πάσα πιθανότητα το τελευταίο του.

Η πρωταθλήτρια Βραζιλίας Παλμέιρας του 1994

Μαζί του γιόρτασαν και όλοι οι φίλοι της Παλμέιρας. 22 χρόνια μετά, με ρεκόρ εισιτηρίων. 40.986 άνθρωποι βρέθηκαν στο Αλιάνζ Πάρκε, σπάζοντας το ρεκόρ που κρατούσε από το 1976 για το Παουλίστα. Μέσα στα 22 χρόνια ανομβρίας για μια από τις επιτυχημένες ομάδες της χώρας συνολικά, οι πράσινοι είδαν ένα Λιμπερταδόρες το μακρινό 1999, 2 κύπελλα Βραζιλίας και κάποια λίγα Παουλίστα. Και είδαν και δυο πρωταθλήματα… Β’ εθνικής, αφού έζησαν το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού το 2002 και το 2012. Γι’ αυτό και φώναζαν “η ώρα έφτασε” για μεγάλο διάστημα του αγώνα με την Τσαπεκοένσε. Αν ήταν Έλληνες, θα φώναζαν και “δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω”. Η αστυνομία είχε φτιάξει μια ολόκληρη ζώνη έξω από το γήπεδο για να μπει κανείς χωρίς εισιτήριο. Πολλοί προσπάθησαν, επεισόδια έγιναν. Το πάθος ήταν τέτοιο που γέμιζαν πριν τους εκτός έδρας αγώνες μέχρι και το αεροδρόμιο.

Στα 42 μας εμείς σκεφτόμαστε πόσα χρόνια έχουμε για τη σύνταξη.
Ο Ζε Ρομπέρτο έβαλε σιδεράκια και κατέκτησε πρωτάθλημα.

Το πρωτάθλημα δεν ήρθε γκρανκινιολικά-χιτσκοκικά. Ήταν σχεδόν σίγουρο και απλά περίμεναν και την μαθηματική επιβεβαίωση. Η Παλμέιρας ήταν από την 9η αγωνιστική μόνη πρώτη στη βαθμολογία, σταθερά. Τα πράγματα όμως κάπου μπερδεύτηκαν όταν την 25η η Φλαμένγκο έφτασε στον 1 βαθμό, πριν το μεταξύ τους αγώνα. Σε ένα αρκετό αμφίρροπο ματς, η Φλαμένγκο προηγήθηκε στο 62′ παγώνοντας τους οπαδούς της Παλμέιρας που άρχισαν να βλέπουν εικόνες από το παρελθόν μπροστά από τα μάτια τους να περνούν και το 22 να γίνεται 23. Το άγχος μεγάλωνε όσο περνούσε η ώρα και η λύτρωση ήρθε στο 82′ με το γκολ του Γκαμπριέλ Ζεσούς, ενός από τα πρόσωπα της φετινής Παλμέιρας. Λίγους μήνες πριν φύγει για τη Σίτι, ο 19χρονος πρώτος σκόρερ των πράσινων έδωσε τη χρυσή ισοπαλία και η 1η θέση δεν άλλαξε χέρια.

Από εκεί και πέρα η Παλμέιρας κατάφερε και κρατήθηκε στην κορυφή και απλά περίμενε την επιβεβαίωση. Ο κόσμος της ζούσε γι’ αυτή και τελικά  ήρθε χθες με το γκολ του Φαμπιάνο στο 25′ να γράφει το τελικό 1-0:

Τα πανηγύρια ήταν έξαλλα. Ο Ζε Ρομπέρτο δήλωνε ότι θα συζητήσει με την οικογένειά του αν θα συνεχίσει (το κίνητρο του Λιμπερταδόρες είναι μεγάλο φαίνεται), ο Ζεσούς με δάκρυα στα μάτια άφηνε τη Βραζιλία για να πάει στην αγκαλιά του Γκουαρδιόλα και να ψάξει να βρει θέση εκεί, ο “δικός μας” Εντού Ντρασένα γιόρταζε στα 35 του ένα ακόμα πρωτάθλημα και ο προπονητής Κούκα ως ο άνθρωπος που έσπασε την γκίνια επέκτεινε το συμβόλαιό του που έληγε το Δεκέμβριο. Κι ο κόσμος ξεχύθηκε στην Αβενίδα Παουλίστα, οι παίκτες πάνω σε λεωφορείο χόρευαν ημίγυμνοι για το 9ο πρωτάθλημα του συλλόγου και σίγουρα ένα από τα πιο σημαντικά.