Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Το γήπεδο των δύο χωρών

Κατά καιρούς έχουμε ασχοληθεί με διάφορα γήπεδα ανά την υφήλιο. Κάποια που ήταν στραβά (στην κυριολεξία), άλλα που είχαν δέντρα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Αυτή τη φορά θα ταξιδέψουμε σε δύο χώρες για… ένα γήπεδο. Βλέπετε θα πάμε στην πόλη Γιακουίμπα στα νότια της Βολιβίας, δίπλα στα σύνορα με την Αργεντινή. Πριν περίπου δυο εβδομάδες έγιναν με κάθε επισημότητα από τις τοπικές αρχές τα εγκαίνια ενός μικρού ποδοσφαιρικού γηπέδου για να αθλούνται οι κάτοικοι της υποβαθμισμένης περιοχής. Τίποτα το περίεργο θα πείτε. Μόνο που το γήπεδο είναι ακριβώς δίπλα στα σύνορα με την Αργεντινή. Τόσο δίπλα, που η μια εξέδρα χτίστηκε πίσω από το συρματόπλεγμα των συνόρων και μέσα στο έδαφος της Αργεντινής και συγκεκριμένα ανήκει στην πόλη Σαλβαδόρ Μάσα που είναι η πιο βόρεια πόλη της Αργεντινής και είναι κολλητά με την Γιακουίμπα.

Δύο πόλεις δίπλα δίπλα

Φυσικά οι Βολιβιανοί δεν πήραν κάποια σχετική άδεια, απλά είδαν ότι η εξέδρα δεν χωρούσε πουθενά αλλού και την έφτιαξαν εκεί. Ο δήμαρχος της Γιακουίμπα (και δικηγόρος) Ραμίρο Βαγιέχος προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις λέγοντας ότι όλοι ζουν στα σύνορα και πέρα από τις διαχωριστικές γραμμές και τα εδάφη, υπάρχει και η αδελφότητα μεταξύ των λαών. Πρόσθεσε ότι θα ομορφύνει και η πόλη της Αργεντινής (μια που οι Βολιβιανοί καθάρισαν την έκταση που ήταν χωματερή). Αρκετοί από τους κατοίκους της γειτονικής πόλης συμφώνησαν και δεν ενοχλήθηκαν. Φυσικά, υπάρχουν κι οι λιγότεροι ρομαντικοί και έτσι η… αμφισβήτηση των συνόρων δεν αντιμετωπίστηκε τόσο χαλαρά από άλλους. Το αποτέλεσμα ήταν ο δήμος της Βολιβίας να βγάλει κάποιες φωτογραφίες που εξηγεί ότι η εξέδρα δεν είναι ακριβώς μέσα στην Αργεντινή (με γραμμές που θυμίζουν φωτογραφία οπαδικής εφημερίδας σε φάση με οφσάιντ), αλλά στην… ουδέτερη ζώνη, έτσι ώστε να γλιτώσει το διεθνές επεισόδιο.

Η αμήχανη στιγμή που για να κυνηγήσεις την μπάλα που έφυγε εκτός γηπέδου, χρειάζεσαι διαβατήριο

Έτσι κι αλλιώς πάντως, οι περισσότεροι γείτονες της πόλης Σαλβαδόρ Μάσα είδαν με καλό μάτι τα έργα. Σχεδόν ξεχασμένοι από την κεντρική εξουσία, μιας αρκετά υδροκεφάλης χώρας, δεν τους πείραξαν τόσο πολύ τα μερικά μέτρα για την μεγάλη εξέδρα, αφού κανείς ποτέ δεν θα έδινε χρήματα για να καθαρίσει η περιοχή, ενώ το γήπεδο είναι δίπλα σε μια παιδική χαρά και πολύ θα ήθελαν να μπορούν να πηγαίνουν κι αυτοί εκεί. Και στο κάτω κάτω θα μπορούν να βλέπουν και λίγη μπάλα…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Γήπεδα, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ποιος θα πάρει τούτη τη φανέλα;

Όσοι από εμάς πηγαίνουμε ή πηγαίναμε παλιότερα στο γήπεδο έχουμε συνηθίσει μια σκηνή, ειδικά σε εκτός έδρας παιχνίδια, εκεί που είσαι στοιβαγμένος συνήθως σε ένα πέταλο.  Την στιγμή που οι ποδοσφαιριστές θα έρθουν μετά την μεγάλη επιτυχία να σε ευχαριστήσουν και κάποιος θα σου πετάξει μια φανέλα. Η φανέλα αυτή είναι ικανή να ξεκινήσει εμφύλιο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Όταν η αγάπη για την ομάδα, ξεπερνά τη ζωή: η τραγική ιστορία του Αμπντόν Πόρτε

Ήταν μια Δευτέρα σαν όλες τις άλλες και το ημερολόγιο έγραφε 5 Μαρτίου. Το Μοντεβιδέο ήταν κρύο, αλλά ο Σεβερίνο Καστίγιο έπρεπε να κάνει τη δουλειά του ως επιστάτης. Έφτασε μαζί με τον πιστό του σκύλο στο συγκρότημα με τα τέσσερα γήπεδα τένις και τα δύο γήπεδα ποδοσφαίρου. Το ένα από αυτά ήταν η έδρα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Το γήπεδο των δύο χωρών”

  1. Ο/Η Κώστας λέει:

    Σκέψου το τέλος του ματς… Σκέψου τους θερμόαιμους που θα κατέβουν να πανηγυρίσουν με τους παίκτες… Αυτοί τι θα είναι; Μετανάστες; Πρόσφυγες; Τι;

  2. Ο/Η Elaith λέει:

    Και εντέλει θεωρούνται εκτός έδρας ή εντός;

  3. Ο/Η kostakis_kor λέει:

    Η επιτομή της ουδέτερης έδρας…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *