H Αθλετικ των Ελλήνων

(Αθλέτικ-Σεβίλλη 3-0, 4/3/2009)

Ένα απ’ τα κυριότερα χαρακτηριστικά των νεο-Ελλήνων, η συμπάθεια που τρέφουν για μειονότητες και λαούς ‘καταπιεσμένους’ και ‘κυνηγημένους’, δεν θα μπορούσε να λείπει κι από την ποδοσφαιρική προέκταση της κοινωνίας μας. Η Αθλέτικ Μπιλμπάο είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του κανόνα αυτού. Ομάδα αντισυμβατική, με την δική της ιδεολογία και φιλοσοφία που εναντιώνεται σε σημαντικό βαθμό στους σύγχρονους κανόνες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, η Αθλέτικ είναι ένα απ’ τα πρώτα ονόματα που ακούς από κάποιον Έλληνα όταν τον ρωτάς τι υποστηρίζει στην Ισπανία. “Είμαι Ρεάλ αλλά γουστάρω τρελά και Μπιλμπάο” είναι ένα τυχαίο παράδειγμα ατάκας. Φυσικά όλο το παραπάνω κείμενο θα ήταν γραμμένο με τελείως θετική χροιά και διάθεση αν δεν υπερνικούσε και σ’αυτό το κομμάτι της ζωής μας η κλασσική σύγχρονη επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων που έχει ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των παραπάνω Ελλήνων – φυσικά όχι όλοι! – να μην γνωρίζει στα σίγουρα αν η Αθλέτικ είναι ομάδα Βάσκων που επιζητούν την αυτονομία τους ή φτωχών Ισπανών βοσκών που εδώ και χρόνια κυνηγάνε καλύτερες επιδοτήσεις από την αντιλαϊκή κυβέρνηση της Μαδρίτης.

Όπως και να’ χει, η ομάδα του Μπιλμπάο, η οποία μέχρι και πέρσι δεν είχε βάλει ποτέ χορηγό στην ιστορική φανέλα της, κατάφερε εχθές να πάρει το εισιτήριο για τον τελικό του κυπέλλου Ισπανίας, εκμεταλλευόμενη πλήρως την δυνατή της έδρα. Εκεί θα αντιμετωπίσει την Μπαρσελόνα (που, ως έναν βαθμό, αποτελεί ίδιο παράδειγμα αντιμετώπισης από σημαντικό ποσοστό Ελλήνων φιλάθλων, αστοιχείωτων με το τι ακριβώς πρεσβεύει), την μοναδική ομάδα που έχει κατακτήσει περισσότερα κύπελλα απ’ αυτήν, σ’ ένα πολύ ιδιαίτερο τελικό. Και πως να μην είναι βέβαια όταν μια ομάδα της Χώρας των Βάσκων και μια ομάδα της Καταλωνίας, θα μονομαχήσουν για το… ‘Κύπελλο Του Βασιλιά’.