Η χαρμολύπη του Κόκκαλη και η τυχερή ατυχία του Τιμούρ

Πώς την είδατε την χθεσινή κλήρωση του Ολυμπιακού αδέρφια; Καλή ε; Μάλλον για να μιλήσω με αγωνιστικά κριτήρια, καλύτερη δεν γινόταν. Δικαιολογημένη η ευφορία στο στρατόπεδο των οπαδών της ομάδας που επίσης δικαιολογημένα ονειρεύονται πρόκριση στα νοκ-άουτ και δεύτερη θέση.
Όμως άλλο είναι να βλέπεις τα πράγματα σαν οπαδός κι άλλο σαν διοίκηση ή σαν προπονητής.
Απ τη μια ο Σωκράτης, καλοδέχτηκε στο ταμείο τα λεφτά της πρόκρισης στους ομίλους που καλύπτουν κατά μεγάλο ποσοστό την περσινή τρύπα. Και βέβαια, με τέτοια κλήρωση, ονειρεύεται πως θα καλοδεχτεί κι άλλα πολλά, εφ όσον η ομάδα δικαιώσει τις προβλέψεις και περάσει στην επόμενη φάση.
Εδώ σταματούν τα ευχάριστα για τον Σωκράτη. Αφού επίσης θα πρέπει να καλύψει αποτελεσματικά τις τρύπες του ρόστερ, για να μην γυρίσει εναντίον του η οργή σε πιθανή αποτυχία. Αρα λοιπόν, είναι απαραίτητο να βγουν πάλι κάποια λεφτά απ το ταμείο και μάλιστα για καλούς παίκτες με αμφίβολη ανταποδοτικότητα (γιά φέτος).

Ποιος είναι ο άνθρωπος που πρέπει να στενοχωρήθηκε περισσότερο απ αυτή την κλήρωση;
Λογικά, κάποιος εμπαθής οπαδός του Παναθηναϊκού θα σκεφτείτε. Κι όμως εγώ νομίζω πως είναι Γεωργιανός και τον λένε Τιμούρ Κετσπάγια.
Ο οποίος αναγκάστηκε να φορμάρει την ομάδα πολύ γρήγορα για να την βάλει στους ομίλους (πρώτος στόχος του προέδρου) και ξέρει πως εκεί κατά τον Νοέμβριο θα κάνει πιθανότατα μια μεγάλη «κοιλιά». Ένα διάστημα που θα είναι υποχρεωμένος να παλεύει για τα κεκτημένα (πρωτάθλημα με το οποίο επίσης ο πρόεδρος έχει «ψύχωση») αλλά και δεύτερη θέση στον όμιλο του Champions League για την οποία ξέρει πως όλοι τον θεωρούν φαβορί.
Ηδη οι συχνοί-πυκνοί τραυματισμοί όπως έχω ξαναγράψει, καταδεικνύουν πως δεν έχει γίνει κάποια σοβαρή δουλειά στον τομέα της φυσικής κατάστασης.
Όμως ο κόσμος και η διοίκηση δεν είναι υποχρεωμένοι να σκέφτονται ή να δικαιολογήσουν έναν προπονητή. Και στην καλοκαιρινή σούμα (ελπίζω όχι νωρίτερα) ο βαθμός του «θείου» μπορεί να είναι κακός.
Αλλωστε το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν έχουν δείξει πως ο Κόκκαλης σχεδόν ποτέ δεν συγχωρεί κανέναν για τα λάθη του ή τα δικά του …