Από υποδομή πώς τα πάμε;
Με αφορμή τα τελευταία δημοσιεύματα που θέλουν ξένες μεγάλες ομάδες να ενδιαφέρονται για τον Σωτήρη Νίνη, θέλω να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου που δεν αφορούν το ταλέντο των Ελλήνων παικτών το οποίο δεν θεωρώ ευκαταφρόνητο, αλλά την δουλειά υποδομής που γίνεται στους ποδοσφαιριστές προκειμένου να μπορούν να ανταπεξέλθουν όχι στις απαιτήσεις του έτσι κι αλλοιώς υποβαθμισμένου ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά άλλων πιο προηγμένων πρωταθλημάτων.
Πώς υποστηρίζεται άραγε ένα παιδί 12-16 χρονών από άποψη φυσικής κατάστασης στην Ελλάδα; Υπάρχει κάποιος προγραμματισμός που να επιτρέπει να «φορτώσει» σιγά-σιγά ούτως ώστε σε ηλικία 17-18 χρονών να μπορεί να ενσωματωθεί σε μια πρώτη ομάδα και να παίζει όχι 10 λεπτά το μήνα, αλλά τουλάχιστον 90 την εβδομάδα;
Η περίπτωση του Νίνη είναι χαρακτηριστική. Είναι το ταλέντο που ξεχώρισε το εκπαιδευμένο μάτι του Μουνιόθ και που απ την αφάνεια βρήκε μια θέση βασικού στην ενδεκάδα μιάς απ τις δύο-τρεις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας.
Βέβαια ο Μουνιόθ δεν έδειξε να γνωρίζει πως στη χώρα μας τα ταλέντα δεν δουλεύονται όπως στην Ισπανία. Εδώ αρκεί ο πιτσιρικάς να κάνει «χαζά» με την μπάλα για να βαφτιστεί παιχταράς και ηγέτης και από κεί και πέρα να παίζει συνεχώς στις μικρές ομάδες ενός συλλόγου. Γιατί μπορεί 18 χρονών για την Ισπανία να θεωρείσαι έτοιμος παίκτης, για την Ελλάδα όμως θεωρείσαι ταλέντο και κάτι τέτοιο παραμένεις μέχρι τα 25 περίπου. Λίγο πριν δηλαδή βαφτιστείς «γερόλυκος».
Την συνέπεια της μεταχείρισης του Σωτήρη Νίνη την γνωρίζουμε όλοι. Ο νεαρός «κάηκε» και έπαθε έναν απ τους χειρότερους τραυματισμούς που μπορεί να πάθει ποδοσφαιριστής. Κοιλιακούς! Ολοι είπαν τότε πως τον φόρτωσε υπερβολικά ο Μουνιόθ γιατί λέει δεν έπαιζε μόνο στον Παναθηναϊκό αλλά και στην Εθνική. Κανείς δεν είπε πως αυτό που φταίει είναι ο τρόπος που προετοιμάστηκε αυτός ο ποδοσφαιριστής πριν να φτάσει στην πρώτη ομάδα.
Με το χέρι στην καρδιά, πιστεύετε πως ο σημερινός Σωτήρης Νίνης έχει καμία σχέση με κείνον που πρωτοείδαμε πριν 3 χρόνια; Φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι ακόμα καλύτερος από άποψη φυσικής κατάστασης. Τουλάχιστον πιο δυνατός, αφού έχει μεγαλώσει και κατά τρία χρόνια. Κι όμως. Εξ αιτίας εκείνου του σοβαρού του τραυματισμού (αλλά και κάποιων άλλων πραγμάτων που αφορούν την επαγγελματική του προσήλωση) δείχνει πιο αδύναμος και πιο αργός.
Ας υποθέσουμε τώρα πως ενδιαφέρεται ένας μεγάλος αγγλικός, ιταλικός ή ισπανικός σύλλογος για τον Νίνη. Και στις χώρες αυτές ούτε η ένταση των αγώνων είναι ίδια, ούτε φυσικά υπάρχει δικαιολογία κούρασης γιατί κάποιος παίζει 180 λεπτά την εβδομάδα.
Πιστεύετε πως αυτά τα πράγματα δεν θα τα κοιτάξουν; Δεν θα δουν δηλαδή πως το ταλέντο δεν μπορεί να παίξει δύο αγώνες συνεχόμενους σε διάστημα μιάς βδομάδας με σταθερά καλή απόδοση; Θα μου πείτε τώρα πως αυτοί έχουν την δυνατότητα αυτά τα πράγματα να τα φτιάξουν. Πιθανόν και να είναι έτσι. Πιθανόν όμως να προτιμήσουν ένα άλλο ταλέντο από κάπου αλλού που προσέχουν περισσότερο τα θέματα υποδομής. Εστω κι αν κάνει λιγότερα κορδελάκια με τη μπάλα. Αλλά τουλάχιστον θα έχει «ατσάλινους» κοιλιακούς …
