Maradonna mia!

Θέμα: Ένα γκολ που πιστεύεις ότι θα μείνει για πάντα χαραγμένο στην μνήμη σου
Περιορισμός λέξεων: Κανένας
Υπογραφή κειμένου: Γιάννης Τσαούσης

Δεν ήταν τόσο το γεγονός ότι μετά από αναμονή τόσων χρόνων «ο βλάχος θα πήγαινε επιτέλους στην πρωτεύουσα». Ήταν το ότι στο ταξίδι του αυτό θα είχε την τιμή να συναντήσει για λίγο τον «πρωθυπουργό». Και στις 21 Ιουνίου, στο στάδιο Φόξμπορο της Βοστόνης, η ώρα έφτασε. Οι φουστανέλες και οι περικεφαλαίες άρχισαν ήδη να κυματίζουν μεσίστιες από το 2′ όταν ο Batigol άνοιξε το σκορ. Οι πιέτες μαζεύτηκαν και οι αλογότριχες του λοφίου κρύφτηκαν στο 45′ όταν ο ίδιος έκανε το 2-0.

Στο πρώτο τέταρτο του δευτέρου ημιχρόνου τίποτα δεν είχε αλλάξει. Στον τεράστιο κύκλο που είχε στηθεί εντός των γραμμών οι «μπλε» άλλαζαν στο χαλαρό την μπάλα μεταξύ τους και οι «άσπροι» προσπαθούσαν να την ακουμπήσουν, μπας και μπει καποιος άλλος στην μέση για λίγο, να κάνει το «κορόιδο». Ώσπου στο 60ο λεπτό, σε λιγότερα από 5” και μέσα σε λιγότερα από 10 m2 ακριβώς έξω από την περιοχή μας το Total football, το jogo bonito και το playstation γίνονται ένα: Μπάλμπο στον Ρεδόνδο, Ρεδόνδο στον Μαραντόνα, Μαραντόνα στον Ρεδόνδο, Ρεδόνδο στον Μπατιστούτα, Μπατιστούτα στον Ρεδόνδο, Ρεδόνδο στον Μαραντόνα. Κοντρόλ, στρώσιμο, σουτ ψηλά, στο δεξί «παράθυρο», ο Μήνου όρθιος παρακολουθεί με ενδιαφέρον. 3-0.

Ο Ντιέγκο ξεσπάει στην κάμερα. Οι φλέβες του δικού μου λαιμού είναι τεντωμένες γιατί πνίγομαι από τύψεις. Γιατί δεν στενοχωριέμαι; Γιατί; Δεν είναι φυσιολογικό. Στο 82′ η ταμπέλα με το «10» σηκώνεται και ο Ορτέγκα ετοιμάζεται να μπει στη θέση Του. Την ώρα που αποχωρεί, τον χειροκροτώ όρθιος. Και ταυτοχρόνως συνειδητοποιώ ότι τα (ψευδο)διλήμματα που θέτουμε στους εαυτούς μας κάθε τόσο στη ζωή μας, ασχέτως της απάντησης που τελικά τους δίνουμε, είναι πάντα λυμένα μέσα μας εξαρχής.

(Ο Γιάννης Τσαούσης είναι δημοσιογράφος και παραγωγός της εκπομπής ‘Fight Club‘)