Football Manager: Κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι

Kennedy Bakircioglu, Tonton Zola Moukoko, Maxim Tsigalko, To Madeira, Kim Kallstrom. Αν όλα αυτά τα ονόματα σου λένε κάτι και αν αυτή η εικόνα σου δημιουργεί μια μικρή ταραχή τότε είναι δεδομένο ότι έχεις φάει εκατοντάδες αρκετές ώρες της ζωής σου παίζοντας Football Manager, formerly known as Championship Manager. Οπότε, είσαι σε κατάσταση να εκτιμήσεις το παραπάνω απολαυστικό κομμάτι από μια εμφάνιση του Άγγλου κωμικού Τζέισον Μάνφορντ, στο οποίο ξεχωρίζει η ατάκα της γυναίκας του “it’s not even a proper game, it’s just clicking”, που μας υπενθυμίζει έναν παλιότερο πρόλογο μας από την εποχή που προωθούταν το FM 2011…

Πάντα είχα απορία πώς μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον άσχετο τι είναι το Football Manager (παλιότερα Championship Manager) και γιατί να το παίξει. Θα σε ρωτήσει: «Έχει καλά γραφικά;» κι εσύ θα απαντήσεις «Ε, εντάξει… Όχι.» «Κι ο ήχος; Καλός;»  Εκεί κολλάς λίγο: «Βασικά φίλε εγώ τον κλείνω τον  ήχο όταν παίζω.» Μετά μπορεί να σε ρωτήσει: «Έχει καλή υπόθεση;» και κάπου εκεί σταματάς να ασχολείσαι.

…καθώς και η διήγηση της ιστορίας που γνωρίζει από κοντά τον Μίκα Ρίτσαρντς της Μάντσεστερ Σίτυ και υποσυνείδητα του φέρεται με αγένεια, γιατί όταν τον είχε πάρει στο FM καθυστέρησε σε κάποιες προπονήσεις…

“I went and did a gig at Manchester City and met a load of the players,” says the self-confessed City fan. “I met Micah Richards, the defender, and I was a bit rude to him. Afterwards my dad, who was with me, said ‘you were a bit rude to Micah Richards’. I said ‘yeah, I don’t know why’. It was only when I got home I realised on Football Manager he’d turned up late for training a couple of times.”

…μια ιστορία με την οποία ξεκινάει και ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον (για τους φανατικούς του παιχνιδιού αλλά και για όσους τους ενδιαφέρει το θέμα “Άνθρωπος και εθισμός”) άρθρο του Sachin Nakrani που ανέβηκε στη σελίδα της Guardian προχθές και το οποίο μελετάει από διάφορες οπτικές το φαινόμενο Football Manager, καταγράφοντας και κάποιες επικές εξομολογήσεις φανατικών, που λίγο-πολύ όλοι μας έχουμε ακούσει:

 “There was the student whose friends staged an intervention, holding him down and smashing the disk in front of him, and then the chap, another journalist, whose wife found him sat with his head in his hands in the kitchen late one night. ‘What’s wrong?’ she said. ‘I’ve been sacked,’ he mumbled. His wife burst into tears. She was pregnant, they’d just taken out a mortgage, she was terrified for their future. It took him several minutes to clarify that he’d only been sacked on a computer game, not in real life.”