Αριστερά της Βερόνα
Στα Ανατολικά της Βερόνα υπάρχει η συνοικία Μπόργκο. Εκεί ένας λογικός επισκέπτης της πόλης δε θα βρεθεί ποτέ, εκτός αν για κάποιο λόγο έχει ακούσει για την Αρετή της συνοικίας. Η Βίρτους Βερόνα εδρεύει εκεί από το 1921 και είναι κάτι διαφορετικό από έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο (το κάτι παραπάνω ήταν ήδη πιασμένο).
Φοράει μπλε και κόκκινα, όχι και τόσο σπάνιος συνδυασμός χρωμάτων στην Ιταλία, και αποτελεί την τρίτη ομάδα της πόλης πίσω από τις Ελλάς Βερόνα και Κιέβο Βερόνα. Αυτές είναι γνωστές από την παρουσία τους στη Σέριε Α, ειδικά η Ελλάς (Βερόνα) που έχει μεγαλύτερη θητεία στα σαλόνια. Οι Βιρτουζέζε βέβαια έχουν ένα θέμα με την Ελλάς Βερόνα, μάλιστα η ίδια η ύπαρξη του συλλόγου συνδέεται με την Ελλάς (Βερόνα πάντα). Τους μισούν επειδή οι της Ελλάς (το Βερόνα προαιρετικό) είναι φασίστες και ρατσιστές, με πολλές τιμωρίες και καταδίκες για εγκλήματα μίσους. Οι της Ελλάς (είπαμε) έχουν διακοσμημένα κορμιά με αρχαίο-ιταλικά ανεμιστηράκια γνωστά και ως σβάστικες και σηκώνουν αντίστοιχα πανό. Δεν έχουν τη φήμη των οπαδών της Λάτσιο, αλλά σε χάρη δεν υπολείπονται.
Ο βασικός στόχος της Βίρτους δεν είναι αγωνιστικός. Οι άνθρωποι του συλλόγου και οι οπαδοί επιδιώκουν να επανορθώσουν τη ζημιά που κάνουν στην εικόνα της πόλης οι οπαδοί της Ελλάς Βερόνα. Το ποδόσφαιρο βρίσκεται σε δεύτερο πλάνο, ως μέσο κοινωνικής έκφρασης. Φυσικά έχουν πολύ καλές σχέσεις και συχνές επισκέψεις από τους οπαδούς της Ζενκ Πάουλι. Οι ίδιοι οι οπαδοί της Βίρτους θωρούν ότι είναι ένα κοινωνικό κίνημα που βρίσκει την έκφρασή του μέσα από το ποδόσφαιρο. «Είμαστε όλα εκείνα τα πράγματα για τα οποία δεν είναι γνωστή η πόλη μας στην Ιταλία και στην Ευρώπη: αντί-ρατσιστές, αντί-φασίστες, αντί-σεξιστές και αντί-ομοφοβικοί» δηλώνει ο εκπρόσωπος των Ρέμπελ Ούλτρας, οργανωμένων οπαδών της Βίρτους.
Το έμβλημα των Ρέμπελ Ούλτρας γράφει από κάτω: Αντίσταση και Αλληλεγγύη. Είναι συνδεδεμένοι με τα κινήματα Αντί-φα και Αντί-ρα (αντί-ρατσιστές) και περήφανο μέλος του «Against Modern Football». Δεν είναι πολλοί, όμως είναι πιστοί. Όπως πιστός είναι και ο προπονητής της ομάδος που διανύει φέτος το τριακοστό-τρίτο έτος της θητείας του στον πάγκο της Βίρτους. Ο Λιουίτζι Φρέσκο δηλώνει ότι «Με συνέκριναν παλιά με το Σερ Άλεξ για το πόσο καιρό κάθομαι στον πάγκο της ομάδας, αλλά πλέον τον έχω ξεπεράσει». Όλος ο σύλλογος λειτουργεί πολύ μακρυά από τη λογική του κυνηγιού των επιτυχιών. Παίζουν για την αγάπη του παιχνιδιού και για τίποτα άλλο πέρα από τη διασκέδασή τους.
Η ομάδα επίσης αναγνωρίζει τις αξίες της και τις τιμά, ακόμα και όταν προσπαθούν να τους τις προσβάλλουν. Όταν η Βίρτους ανέβηκε από τη Σέριε Ντε στη Λέγκα Προ, που θεωρείται στην Ιταλία η πρώτη επαγγελματική κατηγορία, το δημοτικό συμβούλιο δεν ενέκρινε το γήπεδό της ως κατάλληλο για επαγγελματικούς αγώνες. Έτσι, την ανάγκασε να παίζει στο γήπεδο της Ελλάς (Βερόνα πάλι). Οι οπαδοί πήγαιναν απ’ έξω φώναζαν συνθήματα, αλλά δεν έμπαιναν ποτέ μέσα. Δε θέλουν καμία σχέση με την Ελλάς Βερόνα και το δείχνουν έμπρακτα. «Εκεί μέσα μόνο ως φιλοξενούμενοι» λένε οι Ρέμπελ Ούλτρας και πως να τους αδικήσεις.
Η διοίκηση αναγνωρίζει τη στάση των οπαδών και προσπαθεί να έρθει σε συνεννόηση με την Κιέβο για να χρησιμοποιεί το δικό της γήπεδο. Διότι η Βίρτους είναι έμπρακτα ένας σύλλογος των ανθρώπων του Μπόργκο, μιας γειτονιάς, και όχι ενός μπρόεδρα.
