Το ξεχασμένο ποδόσφαιρο των φτωχών
Μέσα σε μια ποδοσφαιρική πραγματικότητα όπου ασχολούμαστε με το μικρό ποσοστό ποδοσφαιριστών που βγάζει σε ένα μήνα όσα δεν θα βγάλουμε σε όλη μας τη ζωή, ξεχνάμε συχνά ότι υπάρχουν και ποδοσφαιριστές που δουλεύουν για να ζήσουν. Ένας τέτοιος ήταν και ο Παραγουανός με το φοβερό όνομα Ντιέγκο Μεντιέτα που μετά από μια καριέρα σε μικρές ομάδες της χώρας του όπως η Πετιρόσο και η Σπορτίβο Ιτέντιο αναγκάστηκε να ξενιτευτεί στην μακρινή Μαλαισία και στη συνέχεια στην Ινδονησία για να βρει δουλειά. Εκεί έπαιξε στην Πέρσις Σόλο, στη Β’ κατηγορία της χώρας. Τα στατιστικά του άγνωστα σε μεγάλο βαθμό, το ίδιο και οι επιδόσεις του. Δεν έχουν σημασία όμως στην προκειμένη περίπτωση. Ο Μεντιέτα ακολούθησε το όνειρο, ότι θα μπορέσει να βγάλει κάποια χρήματα στην Ασία.
Το συμβόλαιο του Μεντιέτα έληξε τον Ιούνιο του 2012 και η ομάδα του δεν το ανανέωσε. Δεν φρόντισε όμως να του δώσει και τους μισθούς των τελευταίων τεσσάρων μηνών. Με την Πέρσις να του χρωστάει περίπου 12 χιλιάδες δολάρια, ο Μεντιέτα έκανε υπομονή και ζούσε κυρίως με τη βοήθεια γνωστών του στην Ινδονησία, αφού δεν μπορούσε να πληρώσει το νοίκι, ούτε καλά καλά να ψωνίσει τα βασικά. Ο ατζέντης του επέμενε να επιστρέψει στην πατρίδα, αλλά ο Ντιέγκο σαν τίμιος νεροκουβαλητής έλεγε όχι. Δεν μπορούσε να γυρίσει στην οικογένειά του με άδεια χέρια, ντρεπόταν να επιστρέψει ως αποτυχημένος, ήξερε ότι δεν θα έπαιρνε ποτέ τα χρήματά του αν έφευγε. Απλά έκανε υπομονή να πάρει τα δεδουλευμένα του.
Μέχρι που ο Μεντιέτα αρρώστησε. Το τι έπαθε δεν είναι σίγουρο. Αλλού αναφέρεται ότι προσβλήθηκε από κυτταρομεγαλοϊό, αλλού από ρικέτσια που του προκάλεσε τύφο. Ό,τι και να ήταν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί σχετικά εύκολα υπό κανονικές συνθήκες. Ο Μεντιέτα πήγε σε δύο διαφορετικά νοσοκομεία της Ινδονησίας, αλλά χωρίς χρήματα να πληρώσει δεν τον κράτησε κανένα. Tου είχαν στείλει 500 δολάρια από την πατρίδα, αλλά ήθελε τουλάχιστον 1000 την εβδομάδα για να πληρώσει για τη νοσηλεία του. Όταν έφτασε στο τρίτο νοσοκομείο, ήταν ήδη αργά. Είχε χάσει περίπου 15 κιλά και η ασθένεια είχε πλέον προχωρήσει. Κάποιοι από τους οπαδούς της παλιάς του ομάδα συγκέντρωσαν λίγα χρήματα, αλλά ήταν ήδη αργά. Μόλις 32 ετών, ο Μεντιέτα κατέληξε στις 3 Δεκεμβρίου του 2012 αφήνοντας πίσω στην Παραγουάη γυναίκα και τρία παιδιά. “Ήθελε πολύ να γυρίσει στη χώρα, ήταν μόνος του και του έλειπαν οι δικοί του” δήλωσε ένας γιατρός. Ακόμα και μετά το γεγονός, λίγοι συγκινήθηκαν, όπως η FIFPro. Ο σύλλογος και η ομοσπονδία της Ινδονησίας απλά έκαναν τα έξοδα για να μεταφερθεί ο Μεντιέτα πίσω στην πατρίδα του. Ο Μεντιέτα πέθανε φορώντας μια φανέλα της αγαπημένης του Ρεάλ Μαδρίτης. Τα χρήματα που ξοδεύει για κούρεμα τον μήνα ένας από τους σύγχρονους ποδοσφαιριστές της θα μπορούσαν να του είχαν σώσει τη ζωή.
2 σχόλια σχετικά με το “Το ξεχασμένο ποδόσφαιρο των φτωχών”
Συγκλονιστικο. Μια παρατηρηση : η επιλογη των φωτογραφιων δεν ειναι πρεπουσα…
Δεν υπήρχαν και τρομερές επιλογές. Δεν ξέρω, ίσως να έχεις και δίκιο. Δεν μου φαίνονται τόσο τραγικές (στη 2η είναι ακόμα ζωντανός) αλλά σε καταλαβαίνω.