Πώς να Πάρεις τα Λεφτά σου Πίσω
Επιστρέφω μετά από δυο μήνες ενδελεχούς έρευνας (όχι ότι δεν είχα χρόνο) κάνοντας άρθρο κάτι που είχατε κάνει παρατήρηση στα σχόλια. Μιας και το θέμα των χορηγών και γενικά αυτών των εξωαγωνιστικών σχέσεων με το ίδιο το παιχνίδι είναι αγαπημένο μου θέμα, να δούμε λίγο τις σχέσεις των συλλόγων με τις φανέλες που πουλάνε, με κεντρικό ερώτημα αν μπορεί η Παρί να πάρει πίσω τα λεφτά που ξόδεψε για τη μεταγραφή Νεϋμάρ.
Θα ξεκινήσω από κάτι που ακούστηκε πρώτη φορά όταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πήρε μεταγραφή από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη Ρεάλ Μαδρίτης του Φλορεντίνο Πέρεθ. «Ο Μπέκαμ έχει κάνει απόσβεση τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για τη μεταγραφή του πριν καν ξεκινήσει να παίζει». Η μεταγραφή τότε των €40Μ είχε φέρει τα λεφτά της πίσω από τις φανέλες, είπαν. Πράγμα που φυσικά δεν είναι ακριβώς έτσι. Όμως ο Μπέκαμ όντως είχε φέρει τα λεφτά του πίσω.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια που τα νούμερα στις μεταγραφές έχουν γίνει από υπερβολικά ως εικονικά (εννοώ τόσα πολλά που πλέον παύουν να είναι ρεαλιστικές αγορές παιχτών) έχει γίνει μια μεγάλη προσπάθεια, ειδικά από το βρετανικό τύπο, αποδόμησης αυτής της πεποίθησης. Όταν έγινε πέρυσι η μεταγραφή Πογκμπά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βγήκαν και οι πολιτικές εφημερίδες, πέρα από τα εξειδικευμένα Φορμπς, Μπλούμπεργκ και είπαν ότι «Παιδιά, η φανέλα κάνει €110 με €125 αλλά από αυτά στους συλλόγους μένουν τα €12-€15 ανά φανέλα».
Και είναι ακριβώς έτσι. Διότι οι φανέλες είναι κυρίως ο τρόπος με τον οποίο εξαργυρώνουν οι αθλητικές εταιρίες τις χορηγίες στους συλλόγους. Δίνοντας €30-50Μ/χρόνο για να ντύνουν τις ομάδες, προφανώς δεν το κάνουν από την καλή τους την καρδιά. Και η κάθε ΝΙΚΕ & Αντίντας από τις φανέλες βγάζουν τα περισσότερα λεφτά. Πέρα από το κοντά 40% της τιμής (το νούμερο το δίνει το Φορμπς) που μένει στην αθλητική εταιρία, υπάρχει το 35% που πάει στο κόστος παραγωγής και μεταφοράς της και ό,τι μένει είναι η φορολογία και το ποσοστό που έχει λαμβάνει ο κάθε παίχτης του οποίου το όνομα κοτσάρεται στη φανέλα. Ένας τρόπος που έχουν βρει οι σύλλογοι να κερδίζουν κάτι παραπάνω είναι να χρεώνουν ξεχωριστά τα ονόματα και τα νούμερα των παιχτών. Έτσι παίρνουν κοντά το 50% από αυτά τα ποσά, τα οποία όμως είναι μαζί €15-€25.
Η Μπαρσελόνα είναι ο σύλλογος που έβγαλε το 2017 τα περισσότερα χρήματα από πωλήσεις φανέλας, κατά βάση λόγω Μέσι, και το καθαρό ποσό ήταν €55Μ. Για την Παρί αυτό το νούμερο ήταν €32Μ (αναμένεται να πάει €45Μ φέτος). Η μεταγραφή Πογκμπά πήγε πέρυσι το ποσό για τη Γιουνάιτεντ από τα €45Μ στα €49,5Μ. Ναι, καλά θυμάστε, δεν κόστισε €4,5Μ ο Πογκμπά. Οπότε οι φανέλες από μόνες τους φέρνουν πίσω τα μπόνους συμμετοχής ή/και γκολ του παίχτη. Όλα τα υπόλοιπα λεφτά έρχονται πίσω κάπως;
Ας επιστρέψουμε στον Ντέιβιντ Μπέκαμ. Οι πωλήσεις φανέλας αυξήθηκαν τότε στη Ρεάλ Μαδρίτης κατά το εντυπωσιακό 67%. Αλλά όπως είπαμε αυτό έφερε λίγα καθαρά έσοδα (περίπου €5,2Μ). Εκείνη τη χρονιά όμως, λόγω και της παρουσίας Μπέκαμ, η Ρεάλ ανανέωσε ή έκανε νέες χορηγίες με τη Ζίμενς, την Πέπσι και την Αντίντας. Συνολικό κέρδος €96Μ. Επίσης είδε αύξηση των εισιτηρίων κατά 26% (€58Μ) και αύξησε κατά 24% (κατά €55Μ) το τηλεοπτικό της συμβόλαιο. Μαζί με κάτι «ψιλά» (€20Μ) από τα φιλικά σε όλο τον κόσμο, ο Μπέκαμ έφερε στη Ρεάλ κοντά στα €200Μ. Διότι η Ρεάλ δεν έφερε στη Μαδρίτη μόνο τον παίχτη Μπέκαμ, αλλά και την επιχείρηση Μπέκαμ. (Όλα τα νούμερα προέρχονται από μελέτη του πανεπιστημίου του Βανκούβερ).
Αντίστοιχης λογικής μεταγραφή υπήρξε και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Μπέιλ, ο Πογκμπά και φυσικά ο Νεϋμάρ. Το ζήτημα δεν είναι μόνο ο παίχτης, αλλά και η επιχείρηση που φέρνει μαζί του. Ο Νεϋμάρ πριν φύγει από την Μπαρσελόνα είχε 17 προσωπικούς χορηγούς και πηγαίνοντας στο Παρίσι έχει πλέον 20. Στη Μπάρσα οι χορηγοί έφταναν το 61% των εισοδημάτων του (!), νούμερο που στο Παρίσι έπεσε λόγω γιγάντιου συμβολαίου στο 49%. Ο Μέσι έχει το 34% των εισοδημάτων του από χορηγούς και ο Κριστιάνο το 36%.
Η μεταγραφή του Νεϋμάρ στο Παρίσι έφερε 3 νέους χορηγούς στον ίδιο αλλά και 5 νέους στην Παρί, με το συνολικό ποσό να ανέρχεται στα €96Μ (σύμφωνα με τη Γαλλική Υπηρεσία DNCG). Επίσης υπήρξε αύξηση κατά 1.500 θεατές ανά παιχνίδι στους επισκέπτες στο γήπεδο της Παρί. Λόγω του ότι η σεζόν δεν έχει τελειώσει ακόμα, δεν ξέρουμε ακόμα σε λεφτά πως μεταφράζεται αυτό. Τέλος και πιο σημαντικό, τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Σαμπιονάτ θα πάνε από τα €748Μ στα €1,2 δις. Και αυτό οφείλεται καθαρά στον Νεϋμάρ. Η Παρί παίρνει το 19% του τηλεοπτικού συμβολαίου (Φορμπς), οπότε θα κερδίσει €90Μ τουλάχιστον από αυτήν την αύξηση. Και κάπως έτσι εξηγείται ότι φωταγώγησαν το Παρίσι στα γενέθλια του παίχτη. Το να μείνει στη Γαλλία είναι προς όφελος όλων. Επίσης, η Παρί πάει για €35-40Μ παραπάνω έσοδα από τα φιλικά του καλοκαιριού με τον Νεϋμάρ στη σύνθεση της. Αν νομίζετε ότι δεν είναι σημαντικό αυτό, να θυμίσω ότι η Μπαρσελόνα δε συζητούσε τίποτα με τον παίχτη αν δεν πήγαινε στην περιοδεία στις ΗΠΑ.
Από εκεί και πέρα όμως, το ερώτημα παραμένει αν τέτοιες μεταγραφές τελικά κάνουν απόσβεση. Ο Μπέκαμ είναι μια ξεχωριστή περίπτωση διότι ήταν ο πρώτος σε μια περίοδο που τα νούμερα δεν είχαν ξεφύγει. Ο Κριστιάνο έκανε το δεύτερο μπαμ στη Μαδρίτη και μόνο το γεγονός ότι πήγε σε μια ομάδα που αποκλειόταν στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ συνεχώς και κατάφερε να την κάνει 3 φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και να την πηγαίνει σχεδόν πάντα στους 4 είναι απίστευτα πολλά χρήματα. Κι αυτά χωρίς να υπολογίσουμε το τι έφερε στη Ρεάλ Μαδρίτης η σύνδεση με την επιχείρηση Ρονάλντο.
Όμως ο Μπέιλ, ο Πογκμπά και ο Νεϋμάρ ακόμα είναι αμφίβολοι στο οικονομικό τους αποτέλεσμα. Ο Μπέιλ πήγε στη Μαδρίτη για να ανανεώσει τη σχέση των Μερένχες με τη βρετανική αγορά και να βοηθήσει στον τομέα των τηλεοπτικών. Λίγο όμως ο ανταγωνισμός της Πρέμιερ με τη Λίγκα και λίγο ο αγγλικός ποδοσφαιρικός σωβινισμός και το πείραμα απέτυχε. Άλλωστε ο Μπέιλ είναι Ουαλός και δεν είναι ούτε στο 1/10 το σύμβολο που υπήρξε ο Μπέκαμ. Ο Πογκμπά δεν παίζει, οπότε κάθε κουβέντα τελειώνει εκεί. Ο Νεϋμάρ απλώς κόστισε ένα παράλογο ποσό. Τα χρήματα της ρήτρας μαζί με το συμβόλαιό του και τα υπόλοιπα (μανατζερικά, σπίτια, αμάξια και εφορία) πάνε κοντά στο μισό δις ευρώ. Για να πάρει πίσω τα χρήματα η Παρί θα πρέπει ο Νεϋμαρ να μείνει τουλάχιστον 3 χρόνια στο Σαμπιονάτ και να ανανεώνει αυτά τα νούμερα συνεχώς. Πράγμα που κατά την άποψη του γράφοντα δε θα συμβεί, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Επίσης, τους Καταριανούς δεν τους νοιάζει καθόλου όλο αυτό. Γενικότερα πάντως, η δυναμική του φράντσαϊζ “παίκτης” υπάρχει. Αλλά για να την εκμεταλλευτεί κάποιος, θα πρέπει ο παίκτης αυτός να μείνει τουλάχιστον μια τριετία στην ομάδα και να είναι η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της.
15 σχόλια σχετικά με το “Πώς να Πάρεις τα Λεφτά σου Πίσω”
Επειδή σου είχα ζητήσει να κάνεις αυτό το άρθρο, σ’ευχαριστώ. Έκανες σπουδαία δουλεια.
Ευχαριστώ. Τίποτα ρε συ. Και άργησα και 2 μήνες.
Εστιασμένο, εμπεριστατωμένο, απέριττο και πλήρως κατατοπιστικό άρθρο, για ένα θέμα που αντιμετωπίζεται από τον κλασσικό οπαδό με απλοϊκές προσεγγίσεις και φτηνούς λαϊκισμούς. Περιέγραψες πως λειτουργεί το εμπορικό σύστημα κοντά στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Η λογική, τα στοιχεία και τα μεγέθη, όμως, αναπόφευκτα οδηγούν σε ένα ερώτημα/συμπέρασμα. Την εταιρεία συμφέρει ο παίχτης να αλλάζει όσο πιο συχνά γίνεται ομάδα, ώστε να ανανεώνεται η όλη διαδικασία και τα κέρδη; Πίσω στο 97 οι φήμες έλεγαν ότι τη ρήτρα του Ρονάλντο για την Ίντερ την είχε πληρώσει η Νάικ. Μήπως λοιπόν πλησιάζει η στιγμή που οι παίχτες θ’ ανήκουν αποκλειστικά σε εταιρείες και χορηγούς, κι αυτές θα κανονίζουν τις μεταγραφές, ανάλογα με την εμπορική στρατηγική τους; Αγνοώντας αν ο πιτσιρικάς διατηρεί το δικαίωμα υπογραφής (χρυσή δουλεία), ή το έχει εκχωρήσει σε καμιά πολυεθνική, διόλου απίθανο η μεταγραφή Νειμάρ να είναι μια υβριδική κίνηση για ένα μέλλον όχι πολύ μακρινό.
Μια μικρή ένσταση. Αν ο Νειμάρ δεν ολοκληρώσει το συμβόλαιο, πάλι γίνεται απόσβεση -και κέρδος-, από τα χρήματα της όποιας μεταγραφής και τη μη ολοκλήρωση. Με τη μπακαλίστικη λογική μου βέβαια, γιατί αυτοί εκεί πάνω τα υπολογίζουν κάπως διαφορετικά τα ποσά με τις μετοχοποιήσεις των εσόδων.
Φεύγοντας λίγο από τον στόχο του άρθρου (που είναι η γενική εικόνα και όχι η μεταγραφή Νειμάρ): Εκεί που κρατάω μια επιφύλαξη είναι για το αν νοιάζονται οι Καταριανοί να πάρουν τα λεφτά πίσω (πέραν του FFP για την ομάδα), γιατί από αυτά έχουν άπειρα. Η εικόνα τους έχει πρόβλημα, κι αυτό, πιστεύω, είναι η αιτία για την ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο. Αν βέβαια ισχύει κάτι τέτοιο, ίσως εξηγείται η όχι και τόσο κομψή αντιμετώπιση από το σύστημα (διαιτησία στους 2 τελευταίους αποκλεισμούς). Γιατί πιθανόν οι κελεμπίες να είναι οι μόνοι που έχουν πολιτικά κίνητρα στην επένδυσή τους, σε μια τεράστια μπίζνα που κυριαρχεί το «νο πολιτίκ», αφού οι πολιτικοί διαχωρισμοί πλήττουν τα κέρδη.
Βραζιλάκη, δεν γνωριστήκαμε κάτω από τις καλύτερες συνθήκες αλλά καλώς σε βρίσκω και πάλι. Έχεις δει την ταινία Rollerball; Αφορά ένα απαισιόδοξο υποθετικό μέλλον, αλλά περιγράφει πετυχημένα την «τροφική αλυσίδα» και δίνει ενδιαφέρουσες απαντήσεις για το σε ποιον μπορεί να ανήκει και πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι ακόμα κι ένας αθλητής-είδωλο. Ξαναγύρισαν την ταινία το 2002, αλλά να προτιμήσεις την αυθεντική του 1975.
Τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν το θέμα των μεταγραφών τύπου Νεϊμάρ με απλοϊκό τρόπο, αλλά μην απορρίπτεις τη στάση του μέσου οπαδού ως «φτηνό λαϊκισμό». Μπορεί από ένστικτο ο μέσος οπαδός να αντιλαμβάνεται ότι κάποια πράγματα έχουν ξεφύγει από το μέτρο. Μπορεί να συνειδητοποιεί ότι τα ποσά που «επιβάλλει η αγορά» δεν υπακούν στην παραμικρή λογική, παρά μόνο συμβάλλουν στη δημιουργία μιας επικίνδυνης φούσκας.
Προσθήκη:
Βραζιλάκη, γράφεις ότι:
«Αν ο Νεϊμάρ δεν ολοκληρώσει το συμβόλαιο, πάλι γίνεται απόσβεση -και κέρδος-, από τα χρήματα της όποιας μεταγραφής και τη μη ολοκλήρωση»
Αυτό μου θυμίζει το χρηματιστήριο Αθηνών την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1999. Δεν έχει σημασία αν θα αγοράσω σήμερα για x ευρώ μια ήδη υπερτιμημένη μετοχή, γιατί μετά από 3-4 εβδομάδες θα μπορέσω να την πουλήσω για 2x ευρώ.
Κανείς δεν εξασφαλίζει στην Παρί ότι θα μπορέσει να βρει ένα κορόιδο πρόθυμο να αποκτήσει τον Νεϊμάρ για ένα ποσό ακόμα πιο εξωφρενικό από αυτό που η ίδια η Παρί πήρε ήδη μεγάλο ρίσκο να καταβάλει.
Κι αν ακόμα η Παρί καταφέρει να βρει έναν ανόητο διατεθειμένο να πληρώσει κερατιάτικα για έναν περιπλανώμενο ντεσπεράντο που κάνει αρπαχτές από δω κι από κει, δεν είναι σίγουρο ότι αυτός ο ανόητος θα φανεί εξίσου τυχερός με την Παρί.
Αυτό έχω κατάλαβει ότι εννοείς και σου ζητώ συγγνώμη αν έχω κάνει λάθος. Καλή σου/σας μέρα.
Καλημέρα και στους 2 σας,
Λοιπόν να τα πάρουμε με 1 σειρά. Υπάρχει 1 τρόπος ακόμα και να μην κλείσει τριετία ο Neymar στο Παρίσι να πάρει τα λεφτά της πίσω η PSG και φυσικά δε μιλάω να πληρώσει κάποιος €222Μ για αυτόν. Είναι να πάει στη Real Madrid με ανταλλαγή με τον Cristiano. Έναν παίχτη brand name που θα μπορέσει να αντικαταστήσει την επιχείρηση.
Αυτό πάντως σίγουρα κρατάει αρκετά χρόνια. Ακόμα και πριν από τη μεταγραφή του Ronaldo (Fenomeno) στην Inter, όπου η ΝΙΚΕ βοήθησε, υπήρχαν τέτοια φαινόμενα. Οι Ολλανδοί της Milan, οι Γάλλοι της Arsenal είχαν σχέσεις και με χορηγούς. Και δε μιλάω καν για την αντιντασοκρατούμενη Βαυαρία.
Τα ποσά έχουν ξεφύγει διότι έχουν ξεφύγει και τα έσοδα. Ο πληθωρισμός που δημιουργούν τα τεράστια τηλεοπτικά συμβόλαια στην Premier League και στο Champions League τραβάνε τα top clubs σε 1 ράλι τιμών. Διότι πληρώνουν μια εικονική υπεραξία προσδοκώμενων, και συνεχώς αυξανόμενων, εσόδων.
Το θέμα ιδιοκτησίας των παιχτών, ειδικά των Λατινοαμερικανών από τρίτα μέρη και όχι από τους συλλόγους όπου ανήκουν αποκλειστικά είναι ένα θέμα πιο παλιό από το FFP. Θεωρητικά έχει ρυθμιστεί, πρακτικά όπως απέδειξαν οι πρόσφατες μεταγραφές του Neymar πχ ή εκείνη που έρχεται του Vinicius στη Real Madrid ή του Arthur ξανά στην Barcelona, κολοκύθια τούμπανα. Τα γραφεία μάνατζερ μια χαρά διατηρούν ποσοστά ιδιοκτησίας. Μπορεί να μην ξεπερνούν το 50% και να γίνουν ξανά γελοιότητες τύπου Mascherano-Tévez στη West Ham, αλλά το μπλέξιμο θα υπάρχει. Αυτό είναι ξεκάθαρα η μεγαλύτερη πληγή του μεταγραφικού συστήματος.
Όσο για το άλλο θέμα που έθιξε ο Brazilakis, δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι είναι οι μόνοι που έχουν και πολιτικά κίνητρα. Και οι Άραβες της Manchester City ένα καθεστώς εκπροσωπούν. Εκείνο που κάνει η PSG και την κάνει αντιπαθή περισσότερο είναι ότι βρίσκεται σε 1 πρωτάθλημα που σκότωσε τον ανταγωνισμό, έχει όλο το Παρίσι ως οικονομική βάση *Γαλλία–>1 πόλη, 1 ομάδα* και πάει και κλέβει παίχτες πληρώνοντας υπεραξίες. Εκείνο που μου δείχνει την τάση δεν είναι μόνο οι διαιτησίες που δεν είναι φιλικές, αλλά ότι ενώ έχει παίχτες που οπουδήποτε αλλού παίζουν βασικότατοι, κανείς στην αγορά δε θέλει να τους στηρίξει και δεν αγοράζουν από αυτούς. Μόνο η Tottenham πήρε το Lucas και αυτόν τελευταία μέρα.
Μπρούνο Κόντι, διάνα με το Rollerball! Εκεί πήγε ο νους μου τότε με τον Ρονάλντο και την Ίντερ. Όταν το είδα, κάπου στα 80ς, με εξίταρε όπως κάθε τι δυστοπικό που παραπέμπει σε Όργουελ ή Χάξλευ. Τότε βέβαια, εν μέσω ψυχρού πολέμου, το θεώρησα επιστημονική φαντασία, με τις εταιρείες να αντικαθιστούν ιστορικούς θεσμούς και τους πολέμους μεταξύ τους. 10 χρόνια μετά, με την παγκοσμιοποίηση να απλώνει την παρτίδα της και τους θεσμούς σε ζόρια, άλλαξα γνώμη. Και δε μιλάω μόνο για τους ποδοσφαιριστές, αλλά για όλους τους εργαζόμενους και πολίτες.
Ο Ραμόν για να διαμορφώσει άποψη, έψαξε, μελέτησε κι έγραψε. Σωστά ή λάθος, τα τεκμηριώνει με τον τρόπο του. Ο μέσος φίλαθλος/πολίτης, ακούει κάτι παράξενο και βγάζει αμέσως διάγνωση. Μιλά για ξέπλυμα και μαύρο χρήμα ενώ αγνοεί πως εμπορεύεται η ενέργεια, ή θυμάται τα παιδιά στην Αφρική (που πριν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έτρεχαν στα λιβάδια χορτασμένα και ανέμελα) ενώ δεν έχει δώσει δραχμή γι’ αυτά, εν αντιθέσει με τους Νειμάρ αυτού του κόσμου, που τους «ταΐζει» κάθε μήνα, αμέσως ή εμμέσως. Προς αποφυγή παρεξηγήσεως, είμαι κι εγώ μέσος φίλαθλος/πολίτης που καθημερινά κριτικάρω παραστάσεις που παίζονται σε γλώσσα που αγνοώ, ή λαϊκίζω, έστω επιτηδευμένα, όπως στην πρώτη παράγραφο.
Συμφωνώ μαζί σου για τη φούσκα. Από τη στιγμή που κάτι δρα χρηματιστηριακά, η φούσκα είναι δεδομένη. Εκείνο που δε βλέπω στον εγγύς ορίζοντα είναι το μπαμ. Η μπάλα πλέον είναι σα το Χόλυγουντ. Έχει τεράστια ζήτηση. Η Αγγλία δείχνει τον δρόμο και όλοι προσπαθούν να την αντιγράψουν. Όσο για τους Καταριανούς, πιστεύω ότι δε δίνουν μια αν θα πάρουν τα λεφτά πίσω. Ίσως είμαι λάθος αλλά πιστεύω ότι αλλού αποσκοπούν.
Ραμόν, δεν αποκλείω οι Σ/άραβες να έχουν ίδια ατζέντα, αλλά δεν έχουν το ίδιο πρόβλημα με τους άλλους σε δημόσια εικόνα. Είναι το ίδιο σκοταδιστές, αλλά από τη στιγμή που είναι στρατηγικός σύμμαχος των ΗΠΑ, δεν αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Ίσως πάλι να είμαι δέσμιος του αντιφρανκισμού και να βλέπω πρότζεκτ πρεσβευτή παντού.
Αυτό με την αντιμετώπιση της Παρί από τις άλλες ομάδες δεν το είχα προσέξει, αλλά τώρα που το λες, όντως, φαίνεται να ισχύει. Κι αν μάλιστα είναι οργανωμένο, σα φυσική άμυνα, δείχνει μια υγιή αντίδραση.
Πάντως για τον Νειμάρ, σε κάποια αμερικάνικη πηγή, διάβασα ότι σα μπραντ νέιμ θα ξεπεράσει Μπέκαμπ και Ρονάλντο στις ΗΠΑ. Γι’ αυτό τον σουλατσάρουν σε ταινίες και τοκ σόου.
Βραζιλάκη, σ’ ευχαριστώ για το μήνυμά σου. Λένε ότι οι άνθρωποι που δίνουν στους άλλους μία δεύτερη ευκαιρία είναι είτε αφελείς είτε μεγαλόψυχοι. Εγώ λέω ότι εξαρτάται από τον άνθρωπο στον οποίο δίνουν αυτήν τη δεύτερη ευκαιρία. Επειδή ξέρω τον εαυτό μου, πιστεύω ότι έκανες τη σωστή επιλογή. Άλλωστε δεν μπορεί να είναι αφελής ένας άνθρωπος που είναι ικανός να συσχετίσει το Rollerball με την πραγματικότητα που ζούμε σήμερα.
Εγώ ήμουν κάποτε ένας αφελής μεταπτυχιακός φοιτητής οικονομικής σχολής και πίστευα ότι η πραγματικότητα που ζούσαμε τότε δεν μπορούσε να αλλάξει, ότι ήταν κάτι σαν ιστορική νομοτέλεια. Ήμουν τυχερός να παρακολουθήσω έναν καθηγητή που ξέφευγε κάπως από το πανηγυρικό κλίμα της εποχής. Ένα από τα λίγα πράγματα που θεωρούσε ως νομοτέλεια ήταν ότι οι χρηματιστηριακού τύπου φούσκες υπάρχουν για να σπάνε.
Τα χρέη πολλών μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων είναι ανησυχητικά. Είναι πολύ πρόσφατα τα παραδείγματα της Λα Κορούνια, της Λάτσιο, της Λιντς, της Μονακό, της Πάρμα ή της Φιορεντίνα. Ανάλογα παραδείγματα έχουμε τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, εν μέρει λόγω κακοδιαχείρισης και εν μέρει λόγω της – πέρα από κάθε ποδοσφαιρική λογική – μονοπώλησης των εσόδων του CL.
Αν και από μόνα τους τα χρέη ως νούμερα δεν λένε τα πάντα, το παρακάτω βίντεο μας προδιαθέτει για μερικά τουλάχιστον πιθανά μελλοντικά «κανόνια»:
https://www.youtube.com/watch?v=qushkwkOZ5c
——————————
Ο Νεϊμάρ δεν έχει τις προδιαγραφές να γίνει εξίσου εμπορεύσιμος με τους Μπέκαμ και Ρονάλντο στις ΗΠΑ. Δεν είναι όμορφος. Δεν έχει ενδιαφέρουσα εμπορεύσιμη εικόνα. Δεν έχει καν ξεκάθαρη εμπορεύσιμη εικόνα. Τέλος, εν μέρει λόγω μη οικείου παρουσιαστικού και εν μέρει λόγω ανεπαρκών αγγλικών, ο μέσος αγγλοσάξονας καταναλωτής δεν μπορεί να τον πάρει στα σοβαρά. Στην καλύτερη περίπτωση να τον δει σαν έναν γραφικό εξωτικό διασκεδαστή.
Η εμφάνισή του στον Τζίμι Κίμελ ήταν επιεικώς για γέλια:
https://www.youtube.com/watch?v=U9ngSyiAEeU
——————————
Το ίδιο και η όψιμη κινηματογραφική του καριέρα:
https://www.youtube.com/watch?v=4DcCrp9kgA0
ΥΓ1: Στο παραπάνω βίντεο προσπάθησαν απεγνωσμένα να τον κάνουν να μοιάζει με «αμερικανάκι».
ΥΓ2: Ραμόν, σ’ ευχαριστώ και σένα για τον ίδιο λόγο που ευχαριστώ και τον Βραζιλάκη. Έχω διαβάσει το σενάριο για μια ενδεχόμενη ανταλλαγή Νεϊμάρ και Ρονάλντο. Πέρα από το οικονομικό μέρος μίας τέτοιας συμφωνίας, ο Ρονάλντο έχει ήδη κλείσει τα 33. Πού στην ευχή θα τρέχει τώρα στα γεράματα; Και ο Νεϊμάρ τί θα γίνει; Ο πιο ακριβοπληρωμένος γυρολόγος στην ιστορία του ποδοσφαίρου;
Θα σας απαντήσω όσο πιο περιληπτικά γίνεται. Ξεπετάω το θέμα μεταγραφής Neymar στη Real Madrid. Το θέμα έχει πάρει δημοσιότητα από την πλευρά του Μαδριλένικου τύπου. Ουσιαστικά καλλιεργούν το κλίμα και όποιος τσιμπήσει. Η RM τον παίχτη τον ήθελε πριν καν πάει στη Barcelona. Αλλά δε θέλησε να μπλέξει στο καθεστώς με τους 500 μανατζαρέους που είχαν δικαιώματά του. Στη Barça κόστισε 1 πρόεδρο, πρόωρες εκλογές, τον προαναφερθέντα πρόεδρο στη φυλακή και 2 υποθέσεις που εκκρεμούν στα δικαστήρια.
Ο Neymar φαίνεται να μην έχει κανένα θέμα να γίνει 1 Ibrahimovic. Αρκεί να τον πληρώνουν ανάλογα. Ο Florentino θα πέθαινε πάντως να τους ανταλλάξει. Ο Κελαΐφι σε καμία περίπτωση.
Τώρα για το θέμα της φούσκας, είναι δεδομένη. Και είναι δεδομένη διότι όταν έχουν ένα φαινόμενο οι αναλυταί ότι πέφτουν συνεχώς περισσότερο λεφτά στη σόου μπιζ “ποδόσφαιρο”, υπολογίζουν σε μελλοντικά έσοδα με την αύξηση των τιμών όπως προκύπτει σήμερα. Το πρώτο χτύπημα ήρθε το φετινό Σεπτέμβρη. Οι συνδρομητές το sky sports στη Βρετανία για 1η φορά μειώθηκαν. Έτσι κάποιοι σταμάτησαν να υπολογίζουν ότι σε 3 χρόνια θα έχουν 100Μ λίρες παραπάνω έσοδα διότι θα έχουν αύξηση 33Μ το χρόνο πχ. Αλλά είναι λίγοι. Οι αγορές της Ασίας ακόμα είναι μακρυά απ το ταβάνι τους και οι πληθυσμοί στα 2,5 δις.
Ένας άλλος λόγος που υπάρχουν κανόνια είναι ότι πχ ο άλλος στην Stoke μπορεί να προσφέρει συμβόλαια μεγαλύτερα απ την Valencia, αλλά ο ποδοσφαιριστής μπορεί κάλλιστα να πει ότι “Θα πάρω λιγότερα και να παίξω Τσαμπιολί”. Οπότε τα σκέτα μονεταριστικά δε δουλεύουν παντού.
Μπρούνο Κόντι, σ’ ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Δε χρειάζεται να γυρίζεις στα παλιά, άλλωστε οι παρεξηγήσεις δεν έχουν αποκλειστικούς υπεύθυνους.
Έχουν κάνει σταρ χειρότερους από τον Νειμάρ. Δε χρειάζεται να είναι στη μόδα· αυτοί δημιουργούν τη μόδα. Ο τύπος βγάζει από τις σαχλαμαρίτσες στα ΜΚΔ 35 μύρια τον χρόνο (είμαι άσχετος μ’ αυτά, δεν ξέρω πως λειτουργεί το σύστημα), οπότε δεν απορώ για όλα αυτά τα σενάρια που κυκλοφορούν και τροφοδοτούν την εικόνα του (θετικά ή αρνητικά), τον ντόρο που προκαλείται και γιατί σφάζονται οι μεγάλοι για πάρτη του. Το άρθρο του Ραμόν αποτελεί, πιστεύω, μπούσουλα γι’ αυτά τα θέματα.
Θα ακολουθήσουν κι άλλοι στη χρεοκοπία. Τα μεγάλα πορτοφόλια εξολοθρεύουν τα μικρά. Η φούσκα ίσως σκάσει αν οι ομάδες-κολοσσοί αρχίσουν πόλεμο μεταξύ τους. Ίσως γι’ αυτό να συνασπιστούν απέναντι στους άραβες, που πηγαίνοντας τα μεγέθη σε ύψος που οι άλλοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν δημιουργούν κίνδυνο Αρμαγεδδώνα. Θα δείξει, ίσως πολύ γρήγορα.
Ευχαριστώ για τον διάλογο εσένα και τον Ραμόν, καθώς και τα παιδιά για την φιλοξενία. Καλή (σε όλα τα επίπεδα) ανάσταση!