Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Στο μυαλό του, απλωμένου σε ξαπλώστρα, Νεϊμάρ

Είμαι ο Νεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ και είμαι βραζιλιάνος, επαγγελματίας, ποδοσφαιριστής. Σε διακοπές. Οι κακές γλώσσες, αυτοί που με ζηλεύουν και θέλουν το κακό μου επειδή στο σχολείο ήταν μυρωδιάδες και οι συμμαθητές τους δεν τους έπαιζαν, λένε πως βρίσκομαι μόνιμα σε διακοπές εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν κρατώ καμιά κακία. Ειλικρινά. Πρέπει να πουλάμε και φανέλες άλλωστε. Είμαι στην όμορφη Μύκονο όπου έχω έρθει για να ξεσκάσω μερικές μέρες μιας και η ζωή του επαγγελματία ποδοσφαιριστή, σε μια πόλη όπως το Παρίσι, είναι πάντα αγχώδης την περίοδο του χειμώνα. Ακούω συνέχεια ότι η Μύκονος είναι πανάκριβη, απλησίαστη για τον Έλληνα, αν και παραμένει ελληνικό νησί, αλλά εγώ ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Λογικά επειδή είμαι εκατομμυριούχος. Άλλη εξήγηση δεν μπορώ να δώσω. Η Μύκονος είναι πάντα υπέροχη το καλοκαίρι. Γεμάτη γέλια, λάμψη και χαρά. Διάσημοι περπατούν στα στενά της με τα λευκά τους υποκάμισα και γυναίκες ποθητές βρίσκονται στις παραλίες φορώντας σέξι μαγιό. Μου αρέσουν αυτές οι εικόνες. Κάθε μέρα γίνονται ξέφρενα πάρτι απ’ το πρωί μέχρι το επόμενο πρωί. Ώρες – ώρες η Μύκονος μου θυμίζει τη ζωή μου στο Παρίσι.

Χθες πήγαμε με την παρέα μου σε ένα ωραίο σόου του Τάκη Ζαχαράτου. Το μαγαζί ήταν γεμάτο με διασημότητες από κάθε γωνιά του πλανήτη και υπήρχαν και αρκετοί Έλληνες ποδοσφαιριστές. Κυρίως νεαροί. Πολλοί από δαύτους ήρθαν στο τραπέζι μου και ζήτησαν να βγάλουμε μια σέλφι. Για το ίνσταγκραμ. Καταλαβαίνετε. Όλοι τους δήλωσαν θαυμαστές μου. Δε χρειαζόταν να μου το πουν. Το κατάλαβα από το ντύσιμό τους. Ο Ζαχαράτος ήταν για ακόμα μια φορά μοναδικός. Ο τύπος είναι πραγματικός σταρ. Ο Μπέκαμ με γκλίτερ. Έχει το κοινό στην τσέπη του και το κάνει ό,τι θέλει. Μακάρι να είχα το ταλέντο του. Τον Τάκη, μπορώ να τον αποκαλώ έτσι μιας και είμαστε χρόνια φίλοι, τον είχα δει πρώτη φορά το 2017, και πάλι στη Μύκονο, σε ένα σόου που είχα βρεθεί με τον Μάρκο Σεφερλή και τον μάνατζερ του Σίλβα Κλέιτον. Είχα πάθει την πλάκα μου μαζί του. Θυμάμαι είχε τραγουδήσει και το «Give a bit of hmm to me» ντυμένος και μακιγιαρισμένος ως Αμάντα Λιρ και ήταν απλά μαγικός. Ο Σεφερλής μου είχε πει τότε πως αυτό το τραγούδι το έχει ερμηνεύσει μοναδικά και η μεγαλύτερη φολκ τραγουδίστρια της χώρας, η Έφη Θώδη. Είχαμε πάρει ένα από τα 100 ιδιωτικά ελικόπτερα του Αλ-Κελαϊφί και φτάσαμε σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Θα βλέπαμε κάτι που οι Έλληνες το λένε πανηγύρι. Ο Σεφερλής μου είπε πως όταν δεν παίζω καλά, ή και καθόλου, σε κάποιο σπουδαίο παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ, εκτός της σκληρής κριτικής που δέχομαι στα καφενεία της χώρας πολλοί Έλληνες φίλοι του ποδοσφαίρου λένε πως είμαι για τα πανηγύρια. Ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Η Έφη Θώδη από την άλλη ήταν μαγευτική. Θύμιζε την θεία της Αμάντα Λιρ από κάποιο περασμένο αιώνα και τη συνόδευε μοναδικά ένας τύπος που φυσούσε σε ένα μακρόστενο πράγμα που έβγαζε κάτι απόκοσμους, πριμαριστούς, ήχους. Κλαρίνο, αν θυμάμαι καλά. Είχα δει παλιά, σε μια προπόνηση της εθνικής, τον Αντριάνο να κρατά ένα μακρόστενο πράγμα που το ρουφούσε και αυτό έβγαζε καπνούς και όχι ήχους. Μετά γελούσε σαν ηλίθιος. Επιστρέψαμε στη Μύκονο το επόμενο πρωί μεθυσμένοι μέχρι αηδίας. Ευτυχώς κατάφερα και πήρα αυτόγραφο από την κυρία Θώδη. Το έχω κάνει κάδρο και το έχω δίπλα σε αυτό του Κλέμπερσον.

Ξύπνησα το επόμενο βράδυ. Ας γυμναστώ, σκέφτηκα. Έκανα ένα σετ κοιλιακών και 1600 ποδαράκια και πήρα τηλέφωνο τον μάνατζέρ μου. Το σήκωσε αμέσως και μου είπε ότι βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με μια αγγλική ομάδα. Κάνε ό,τι θες, του είπα, μεθαύριο φεύγω για Λος Άντζελες. Κανόνισε να έχω παρέα κάποια διασημότητα της περιοχής. Μισώ τη μοναξιά. Μου είπε το όνομα του Άνθιμου Ανανιαδή αν και τελικά καταλήξαμε στον σπουδαίο μπασκετμπολίστα των Λέικερς, τον Ράσελ Γουέστμπρουκ. Έφτασα στο Bardot γύρω μετά τις 12. Το μαγαζί ήταν τίγκα με σελέμπριτις. Δεν με ήξερε κανείς. Σε κάποια φάση είδα τον Ρας να μπαίνει στο μαγαζί με ύφος Τζουντ Λο στο Young Pope και να τον χαιρετά όλος ο κόσμος. Με πλησίασε και έσφιξε δυνατά το χέρι μου. Τον ρώτησα αν έχει αχρωματοψία. Με ρώτησε γιατί. Του είπα πως ο συνδυασμός χρωμάτων των ρούχων του θα ήταν περίεργος ακόμα και για παιδί δημοτικού στη Ελλάδα των 80s. Χαμογέλασε και έριξε μια ματιά στο ροζ μαλλί μου. Χαμήλωσα το βλέμμα. Δίπλα μου πέρασε ο Ντάνι ντε Βίτο. Τον λατρεύω τον Ρας αν και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έγινε τόσο σπουδαίος. Το ίδιο μου είπε κι αυτός για μένα. Είναι πολύ σημαντικό να τα βρίσκεις με την παρέα σου, σκέφτηκα. Χωρίσαμε το πρωί. Μου είπε πως σε λίγες μέρες θα πήγαινε στη Μύκονο με τον Καρμέλο και τον Τζέι Αρ Σμιθ για κάποιο πάρτι. Του είπα να πάει να ακούσει την Έφη Θώδη. Μου είπε να δώσω χαιρετίσματα στον Πίκφορντ. Μετά από πολλές ώρες κατάλαβα πως με είχε περάσει για τον Ριτσάρλισον.

Δύο μέρες αργότερα έφυγα για την Ίμπιζα. Θα έβρισκα εκεί την παρέα της αδερφής μου και θα προσπαθούσα να ξεκουραστώ για λίγες μέρες. Ειλικρινά χρειαζόμουν διακοπές. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόση κούραση έχει η ζωή ενός επαγγελματία σούπερ σταρ αθλητή. Την πρώτη μέρα της διαμονής μου σκέφτηκα να κάνω και πάλι λίγη προπόνηση. Πήγα για ρακέτες σε μια παραλία. Δύο ώρες παιχνίδι κάτω από τον καυτό ήλιο. Έσταξα λέμε. Το βράδυ θα έδινα συνέντευξη σε ένα τοπικό αθλητικό κανάλι. Δεν αντέχω τους δημοσιογράφους. Ειλικρινά. Οι ερωτήσεις τους συνήθως έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο. Κούλαρε λίγο φίλε μου. Είμαι διακοπές. Η ζωή δεν είναι μόνο μια μπάλα που κυλάει πάνω στο χορτάρι και γεμίζει τις τσέπες σου με εκατομμύρια. Θα αρχίσουν πάλι τις ερωτήσεις για την αποτυχία της Παρί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τους τραυματισμούς μου. Σόρι που δεν είμαι ο Ρόμποκοπ. Τι να περιμένουμε του χρόνου (έλα ντε;) και φυσικά η κουβέντα θα καταλήξει στην τεράστια αποτυχία της εθνικής Βραζιλίας στο Μουντιάλ του 2014. Το έχω πει τόσες και τόσες φορές. Το Μουντιάλ είναι πάντα το καλοκαίρι. Ξέρετε πόσο βάναυσο είναι όλο αυτό για εμένα; Την περίοδο που θέλω, σαν άνθρωπος και εγώ, να ξεκλέψω μερικές μέρες για να ξεκουραστώ έρχεστε εσείς και μου λέτε να παίξω μπάλα. Ήμασταν κλεισμένοι σε ένα ξενοδοχείο, Ιούνιο μήνα, στη Βραζιλία, και ξέραμε πως την ίδια ώρα οι παραλίες είναι γεμάτες και το αλκοόλ ρέει άφθονο σε κάθε γωνιά της χωράς. Βάλε με καλύτερα στα κάτεργα να χτυπάω πέτρες. Κουράστηκα και μόνο που το σκέφτηκα. Ευτυχώς που στο Κατάρ, που ξέρουν από μπαλίτσα, θα κάνουν το Μουντιάλ τον χειμώνα. Μάλλον χρειάζομαι ακόμα λίγες μέρες διακοπές.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Θέλω διακοπές

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η αγαπημένη μας Σούπερ Λίγκα ή αλλιώς: Τι είναι η Σούπερ Λίγκα

Κατ’ αρχάς να σας πω πώς, απεχθάνομαι αυτή τη νέα διοργάνωση, την UEFA Nations League. Μου μοιάζει εκνευριστική και αρκετά μπερδεμένη. Κάτι σαν εκείνη την κοπέλα που είχες στα 15. Εκείνη που ήθελε να σε χωρίσει επειδή είχε ερωτευθεί τον Μάκη με το GLX αλλά τελικά τα έφτιαξε με τον Χρήστο που είχε Vespa. Χωρίς […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κόπα Περού: Η διοργάνωση της τρέλας

Σκεφτείτε για λίγο την εικόνα: Μια παρέα φίλων που έχει μόλις τελειώσει το κλασικό, εβδομαδιαίο παιχνίδι της στα 8Χ8 χαζολογάει πίνοντας μπύρες. Πάνω στο χαβαλέ και την ικανοποίηση από το πως εξελίχθηκε το ματσάκι κάποιος πετάει μια ιδέα: “Και γιατί να μην κάνουμε κι εμείς μια κανονική ομάδα; Μια χαρά τα πάμε στα τουρνουά που […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

3 σχόλια σχετικά με το “Στο μυαλό του, απλωμένου σε ξαπλώστρα, Νεϊμάρ”

  1. Ο/Η Dimos λέει:

    Πολύ μέτριο χιούμορ για τα δεδομένα του σομπρέρο.
    Μάλλον μας έχετε καλομάθει.

  2. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @Dimos
    Ευχαριστώ για το σχόλιο. Βελτιώνομαι πάντα μετά από σκληρή κριτική 🙂

  3. Ο/Η ΚΚ λέει:

    Όλα καλά πολύ ωραίο, όμως νομίζω τον Ιούνη έχει Χειμώνα στη Βραζιλία.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *