A trip down memory lane

Το βίντεο δεν είναι φρέσκο, αλλά το ανακάλυψα κατά τύχη σήμερα. Είναι 6 σχεδόν λεπτά με το πώς ήταν το ποδόσφαιρο και πώς έγινε και το πώς έχει σημασία κάποια πράγματα να μένουν τα ίδια, να μην αλλάζουν μέσα σε ένα άθλημα που έχει εμπορευματοποιηθεί και έχει μετατραπεί σε βιομηχανία. Πρόκειται για επίσημο βίντεο της Φούλαμ που στάλθηκε στους κατόχους διαρκείας της ομάδας φέτος και το βρίσκω ένα μικρό αριστούργημα. Η ανεξήγητη για πολλούς αγάπη του φιλάθλου στην ομάδα του, οι μικρές στιγμές στο γήπεδο που σε γεμίζουν χαρά, η περηφάνια να υποστηρίζεις μια ομάδα όχι για τους τίτλους της, αλλά για άλλα πράγματα. Η αντιπαράθεση του παραδοσιακού αγγλικού πρωταθλήματος με το φρέσκο γεμάτο μισθοφόρους ξένους παίκτες και προέδρους. Φυσικά όλα αυτά κάτω από το διόλου αντικειμενικό πρίσμα του κόσμου της Φούλαμ που θεωρεί ότι φυλάει Θερμοπύλες, όταν την ίδια στιγμή ήταν από τις πρώτες ομάδες με ξένο ιδιοκτήτη (τον Μοχάμεντ Αλ-Φαγιέντ). Παρ’ όλα αυτά, το βίντεο αξίζει γιατί είναι διαφήμιση περισσότερο του ίδιου του αθλήματος, παρά μιας ομάδας από το Λονδίνο.