Ο Στρατηγός με τις Χίλιες Κανονιές
‘Ο προπονητής είναι ένας καθοδηγητής. Παίρνει ένα γκρουπ παιχτών και τους λέει: Με εσάς μπορώ να πετύχω. Μπορεί να τους δείξει το δρόμο’.
Λίγες φορές έχει πει κάτι ο Αρσέν Βεγκέρ που να εκφράζει τόσο πολύ τη φιλοσοφία του. Ένας γνήσιος εκπρόσωπος της Γαλλίας που ζει, δουλεύει και μπορεί να περηφανεύεται ότι άλλαξε το ποδόσφαιρο στην Αγγλία. Από την εποχή του Γουλιέλμου του Κατακτητή δεν έχει υπάρξει Γάλλος που να έχει επηρεάσει τόσο πολύ το Νησί, από βρετανικό έδαφος. Ο Γκιγιόμ ήταν ένας Νορμανδός που έκανε τα γαλλικά επίσημη γλώσσα της βρετανικής αριστοκρατίας. Ο Αρσέν, είναι ένας Αλσατός που κατέβασε τη μπάλα από τον ουρανό και την έκανε να παίζεται στο χορτάρι. Τιμώντας την καταγωγή του και τη φήμη που έχει η κουζίνα της χώρας του, άλλαξε τον τρόπο ζωής και διατροφής των αθλητών.
‘Νομίζω ότι στην Αγγλία τρώτε πολύ ζάχαρη και κρέας και όχι αρκετά λαχανικά’.
‘Πες ότι θες κόουτς, τη μπύρα μη μας κόψεις’ θα του παν όταν τον γνώρισαν ο Άνταμς, ο Ντίξον και οι λοιποί Αγγλάρες της boring Arsenal. Κι όμως τους την έκοψε και τους έβαλε σε πρόγραμμα διατροφής, χωρίς να την αντικαταστήσει με κάποιο Bordeaux reserve. Ο ‘κύριος άσχετος’ έγινε μέσα σε δύο χρόνια ο ‘κύριος windows’. Όλα λειτουργούσαν άψογα. Τόσο άψογα, που το 2004 κατέκτησε ένα αήττητο πρωτάθλημα.
‘Το ποδόσφαιρο είναι τέχνη, όπως και ο χορός είναι τέχνη. Αλλά μόνο όταν παίζεται σωστά γίνεται τέχνη’.
Η Άρσεναλ αφού έβαλε την μπάλα κάτω έπαιζε ωραίο ποδόσφαιρο. Συνήθως, το πρώτο μισό της σεζόν ήταν η πιο θεαματική ομάδα στην Ευρώπη. Το ομαδικό ποδόσφαιρο και ορισμένες μαγικές ενέργειες, αποτέλεσμα όχι μιας έξαρσης ατομικού ταλέντου αλλά ομαδικότητας και ομοιογένειας, είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του. Αυτοί είναι οι τίτλοι του.
‘Αν δεν πιστεύεις ότι μπορείς να το κάνεις, τότε δεν έχεις καμία τύχη’.
Ο ίδιος το πίστεψε, μέσα στο μακρύ παλτό του. Ότι μπορούσε να κάνει την Άρσεναλ έναν παγκόσμιο σύλλογο. Έχοντας σπουδάσει οικονομικά, άλλαξε τη δομή του συλλόγου και είναι ίσως ο μόνος προπονητής που επηρεάζει τη διοίκηση περισσότερο από όσο η διοίκηση εκείνον. Έφτιαξε ένα νέο, υπέροχο, γήπεδο, πολύ κοντά στο παλιό για να μην απομακρυνθεί ο σύλλογος από τη βάση των οπαδών του. Το γήπεδο του στοίχισε αγωνιστικά. Η Άρσεναλ έχει εννιά χρόνια να πάρει τίτλο, πράγμα που έκανε τους οπαδούς της, που τον λατρεύουν, να διχαστούν για το αν θα έπρεπε να παραμείνει. Πανό που έγραφαν ‘Ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να πούμε γεια χαρά’ είχαν σηκωθεί στο Έμιρεϊτς. Ο οπαδός δε θέλει καλούς ισολογισμούς, θέλει τίτλους, πόσο μάλλον όταν πληρώνει το ακριβότερο εισιτήριο στην Αγγλία.
‘Είναι ένα αρνητικό συναίσθημα που πρέπει να καταπολεμήσουμε’.
Το γήπεδο αποτέλεσε ένα τεράστιο βάρος για την Άρσεναλ. Χρόνια ξηρασίας, κακή ψυχολογία που οδήγησε ακόμα και σε ήττα σε τελικό Λιγκ Καπ από την Μπέρμινγκχαμ. Ο φόβος της επιτυχίας. Την ίδια περίοδο ο σύλλογος αιμορραγούσε. Παρήγαγε παίχτες οι οποίοι έφευγαν για να καλύψουν τις φιλοδοξίες τους αλλού. Ο Νασρί, ο Σεσκ, ο Φαν Πέρσι, ο Σόγκ πρόσφατα, ο Άσλεϋ Κόουλ παλιότερα, ακόμα και ο ‘βασιλιάς’ Τιερί Ανρί την έκαναν για άλλες πολιτείες, όχι γιατί η Άρσεναλ δεν τους γέμιζε αγωνιστικά, αλλά διότι δεν έβλεπαν την προοπτική να κατακτήσουν τίτλους με αυτήν. Όλοι όμως μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον Αρσέν. Όλοι δηλώνουν ότι του χρωστούν αυτό που έγιναν.
‘Στη νεαρή ηλικία το να κερδίζεις δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Το πιο σημαντικό είναι να φτιάξεις δημιουργικούς και ικανούς παίχτες με πολύ εμπιστοσύνη’.
Και έφτιαξε πολλούς. Δεν είναι μόνο το πόσους έφτιαξε, αλλά και το πόσους άλλαξε, ή το πόσους κατάλαβε. Πήρε τον Ανρί από αποτυχημένο νέο στη Γιουβέντους και τον έκανε βασιλιά. Έχτισε ομάδες γύρω από παίχτες που στην αρχή δε γέμιζαν το μάτι. Από τον Πιρές και το Βιλτόρ, μέχρι το Ζιρού σήμερα. Όμως αυτό για το οποίο θα τον ευγνωμονούμε όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι είναι ότι κατάλαβε και ανέδειξε την ιδιοφυΐα του καλλιτέχνη Ντένις Μπέργκαμπ.
‘Κάποιοι κάνουν λάθος επειδή δεν είναι αρκετά ισχυροί για να πολεμήσουν τους πειρασμούς και κάποιοι κάνουν λάθος επειδή δε γνωρίζουν’.
Πρώτο παιχνίδι φέτος και η ήττα εντός έδρας από την Άστον Βίλα εξελίσσεται σε συλλαλητήριο. ‘Ξόδεψε μερικά λεφτά’, ‘In Arsène we rust’ υπάρχουν στο γήπεδο. Οι οπαδοί διχάζονται για το αν θα πρέπει να μείνει ή να φύγει. Μετά, ανοίγει το σεντούκι και βγάζει 42,5 μύρια λίρες και παίρνει τον Οζίλ. Μία κίνηση και η Άρσεναλ διεκδικεί το πρωτάθλημα. Λέει ότι κάθε χρόνο θα γίνεται μια τέτοια κίνηση, μια σαρανταρού. Και φυσικά, δε φεύγει κανένας, για πρώτη χρονιά. Η Άρσεναλ μπορεί να πάρει τίτλο φέτος, το κύπελλο, και να δώσει και συμβολικά τέλος στα χρόνια της υπομονής.
‘Arsène knows’.
http://www.youtube.com/watch?v=ab_3crTdSg8
Σήμερα, απέναντι στο Ζοζέ, που λατρεύει να μισεί και με τον οποίο εκφράζουν τελείως διαφορετικούς κόσμους, ο Αλσατός συμπληρώνει 1.000 παιχνίδι στον πάγκο της Άρσεναλ. Μια ποδοσφαιρική ζωή με πίστη στο ίδιο το άθλημα, κόντρα στον τύπο που εκφράζει τη φιλοσοφία της τιτλοθηρίας καλύτερα από όλους. Και, μα τις χίλιες κανονιές, αυτό είναι ωραία σύμπτωση.