Εκπαιδεύοντας μια Γενιά στην Παλαιστίνη να Σκέφτεται Αλλιώς
Πριν από 12 χρόνια ο Σιμόν Πέρες είχε μια ιδέα: Να δημιουργήσει ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά για παιδιά από 6 ως 16 ετών από τα Παλαιστινιακά εδάφη Ανατολικά της Ιερουσαλήμ που είχε προσαρτήσει το Ισραήλ. Συμμετοχή θα μπορούσαν να δηλώσουν παιδιά Παλαιστινίων που ζούσαν στη Λωρίδα της Γάζας ή στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και παιδιά Ισραηλιτών που ζούσαν στις περιοχές που συνορεύουν με τη Γάζα. Ως Πρωθυπουργός που ήταν τότε το έθεσε σε εφαρμογή. Ο Πέρες, που υπήρξε φανατικός πολέμιος των εποικισμών στη Γάζα και στη Δυτική όχθη, συνέχισε να διοργανώνει το τουρνουά και όταν αποσύρθηκε από την πολιτική μέσω του Κέντρου για την Ειρήνη που φέρει το όνομά του και του οποίου είναι Πρόεδρος.
Φέτος η Γάζα έζησε ένα από τα πιο αιματηρά καλοκαίρια της ιστορίας της. Από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς σκοτώθηκαν 2.140 Παλαιστίνιοι, το ¼ των οποίων ήταν παιδιά. Από τις ρουκέτες που εξαπέλυσε η Χαμάς 71 Ισραηλινοί σκοτώθηκαν, ένα παιδί ανάμεσά τους. Μέρες όμως μετά την εκεχειρία και λίγα χιλιόμετρα από το μέρος όπου έβρεχε ρουκέτες, 80 παιδιά και από τις δύο πλευρές μαζεύτηκαν για να παίξουν μπάλα. Η ισραηλινή κυβέρνηση προσπάθησε να ματαιώσει το φετινό τουρνουά σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Χααρέτζ (της μεγαλύτερης εφημερίδας του Ισραήλ), όμως ο Πέρες επέμεινε ότι αν θέλουν κάποια στιγμή να σταματήσει η αιματοχυσία, θα πρέπει να εκπαιδεύσουν τη νέα γενιά να μάθει να ζει αλλιώς. Έτσι στις 2 Σεπτεμβρίου το τουρνουά ξεκίνησε με τον Πέρες να είναι στις εξέδρες, χωρίς προσωπική ασφάλεια, για να δώσει το σύνθημα. Δίπλα του βρέθηκαν Παλαιστίνιοι δάσκαλοι, καθηγητές και προπονητές.
Από τη μία πλευρά βρισκόντουσαν παιδιά Παλαιστινίων τα οποία ένιωθαν τυχερά που είχαν επιβιώσει από τους βομβαρδισμούς και ήταν ζωντανά. Από την άλλη παιδιά Ισραηλιτών που τους είχε επιτραπεί μόλις την προηγούμενη ημέρα να επιστρέψουν σπίτια τους, μετά από 50 μέρες εχθροπραξιών. Η αρχική καχυποψία μεταξύ των συμμετεχόντων εξαφανίστηκε όταν οι μπάλες κύλησαν στο χορτάρι. Το τουρνουά χωρίζεται σε ηλικίες ανά δύο (6-8,9-10,11-12,κτλ) και τα παιδιά παίζουν αντίπαλοι ανάλογα με το από που προέρχονται. «Ελπίζω να μάθουν να ανταγωνίζονται μόνο. Να βλέπουν ο ένας τον άλλο ως αντίπαλο όσο παίζουν και όχι σαν εχθρό», δήλωσε η γιατρός του τουρνουά, Ισραηλινή από τη Ραμάλα.
Τα παιδιά μάλλον το βλέπουν έτσι. Ο εντεκάχρονος Ισραηλινός Οφίρ είπε ότι «Είναι καταπληκτικό να μπορείς να επιστρέψεις σπίτι σου και να διασκεδάσεις παίζοντας μπάλα με τους φίλους σου. Οι Άραβες δεν είναι κακοί. Οι περισσότεροι θέλουν ειρήνη όπως και εγώ». Δίπλα του ο Παλαιστίνιος Κουσάι συμπλήρωνε «Μου αρέσει όταν παίζουμε μαζί. Ελπίζω μια μέρα να υπάρξει ειρήνη μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών. Να παίζουμε ποδόσφαιρο και όχι να ζούμε τον πόλεμο και το θάνατο».
Για τον Πέρες αυτό το τουρνουά ήταν ένα προσωπικό στοίχημα. Οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί ξεκίνησαν τον Ιούλιο, μόλις τελείωσε η θητεία του ως Προέδρου της χώρας, διότι ως τότε δεν έδινε έγκριση. «Να παίζετε όχι ο ένας κόντρα στον άλλο, αλλά ο ένας μαζί με τον άλλο», είπε όταν μοίρασε τις μπάλες. «Είστε η γενιά του αύριο. Δείξτε μας πως να παίζουμε μαζί, πως να ζούμε μαζί, επειδή είστε παιδιά της ειρήνης. Παιδιά που διαλέγουν τον αθλητισμό πάνω από τη βία», συμπλήρωσε πριν καθίσει στις εξέδρες.
Από τις δύο πλευρές του τείχους της ντροπής 80 παιδιά από 15 σχολεία μαζεύονται μια φορά το χρόνο για να παίξουν μπάλα. Με τους δασκάλους και τους προπονητές τους που βρίσκονται μαζί εκεί. Ο Αζράμ, επικεφαλής των Ισραηλιτών προπονητών και η Χαλίφα, επικεφαλής των Παλαιστίνιων δασκάλων είπαν ότι βάζουν στα παιδιά ένα επιπλέον τείχος, αυτό της γλώσσας. Στο γήπεδο ακούς Εβραϊκά και Αραβικά, αλλά τα παιδιά που έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τη βία, ξεπερνούν όλα τα εμπόδια όταν τους δώσεις κάτι για να δεθούν μεταξύ τους. Ένα γήπεδο, δύο τέρματα και μια μπάλα.
