Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η Ολυμπιακή συντριβή του 1971

Πρέπει να είμαι απ’ τους λίγους που λατρεύουν τις ποδοσφαιρικές ιστορίες με φόντο τους Ολυμπιακούς αγώνες. Έτσι σήμερα θα σας παρουσιάσω μια ξεχασμένη ιστορία που ελάχιστοι γνωρίζουν. Ήταν 5 Μαϊου του μακρινού 1971 όταν η ποδοσφαιρική ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας βίωνε μια απ’ τις πιο ντροπιαστικές στιγμές της. Η ομάδα του Τσαρλς Χιούζ είχε ταξιδέψει για τη Σόφια και το Βασίλ Λέφσκι για να υπερασπιστεί το υπέρ της 1-0 του πρώτου αγώνα στο Γουέμπλεϊ. Μια αναμέτρηση που είχε διεξαχθεί μπροστά σε 3.000 θεατές (ναι καλά διαβάζετε 3.000 θεατές) και έδινε λιγοστές ελπίδες πρόκρισης στους Βρετανούς για την ματωμένη Ολυμπιάδα του Μονάχου το 1972. Εκείνη την περίοδο οι παίκτες που καλούνταν να στελεχώσουν τις Ολυμπιακές ομάδες ήταν ερασιτέχνες ή νεαροί (χωρίς επαγγελματικό συμβόλαιο) κάτι που έδινε τεράστιο προβάδισμα στις χώρες του Ανατολικού μπλοκ.

$T2eC16Z,!)!E9s2fDO1UBP9ZNe5EeQ~~60_12

Έξω απ’ τη Βρετανία, στις Κομμουνιστικές χώρες και στην περίπτωση μας στη Βουλγαρία, ο όρος ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής διέφερε κατά πολύ. Οι παίκτες δεν είχαν το ποδόσφαιρο ως επάγγελμα και σταθερό εισόδημα, αλλά το στρατό. Άσχετα αν ήταν κανονικοί ποδοσφαιριστές που στις μέρες μας θα σφάζονταν πολλές μεγάλες ομάδες για την υπογραφή τους. Έπαιζαν στην ΤΣ.Σ.ΚΑ Σόφιας (που ήταν η ομάδα του στρατού), δηλώνονταν ως στρατιωτικοί ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και ζούσαν με τα χρήματα απ’ το Κόμμα. Προπονούνταν σε συνθήκες επαγγελματισμού με εξαιρετικούς γυμναστές και – εννοείται – ουδείς γνώριζε κατά που έπεφτε το στρατόπεδο που ήταν η “δουλειά” του.

Απ’ την άλλη το αστέρι των Βρετανών, ο πασίγνωστος Χέιντερ, δούλευε μεροκάματο για να βγάλει εις πέρας την οικογένεια του και έπαιζε ποδόσφαιρο στην ερασιτεχνική Χέντον του Λονδίνου. Οκτώ παίκτες της Βουλγαρίας είχαν υπάρξει μέλη της ομάδας που είχε πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Ο επιθετικός Ντίμιταρ Γιακίμοφ ήταν αξιωματικός του στρατού και είχε πάρει μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του ’62 και του ’66 ως πρώτος σκόρερ της Βουλγαρικής Λίγκας. Ο Χέιντερ είχε πει για τον Γιακίμοφ την εξής ιστορική ατάκα “Aυτός είναι αξιωματικός; Αμφιβάλλω αν έχει μπει ποτέ σε στρατόπεδο”. Άδικο πάντως δεν μπορούσε να του ρίξει κανείς. Οι παίκτες της Βρετανίας ήταν όλοι Άγγλοι, ερασιτέχνες απ’ τις Χέντον, Ένφιλντ και Γουϊκομπ με μοναδική εξαίρεση το Σκοτσέζο Μπιλ Κάρι της Άλμπιον Ρόβερς.

_59234978_gbfootie_1948

Στη ρεβάνς της Σόφιας οι ερασιτέχνες της Βρετανίας βρέθηκαν μπροστά σε 30.000 μανιασμένους Βούλγαρους και γνώρισαν τη συντριβή με 5-0. Σύμφωνα με τα λόγια του επιθετικού Πήτερ Χάρντκαστλ (ο συγκεκριμένος έγινε επαγγελματίας λίγα χρόνια αργότερα με τη Μπλάκπουλ) η ομάδα του θα μπορούσε να είχε ηττηθεί εύκολα με 20-0. “Δεν έχω ξαναπαίξει ποτέ απέναντι σε τέτοια ομάδα, έκαναν κυριολεκτικά ότι ήθελαν με τη μπάλα και μπορούσαν να σκοράρουν όποτε ήθελαν και από παντού. Μας σεβάστηκαν και σταμάτησαν στο 5-0”. Εκείνη η αναμέτρηση ήταν τεράστιο πλήγμα στον εγωισμό των Βρετανών και αποτέλεσε τον βασικό παράγοντα στην οριστική απόσυρση τους απ’ τα Ολυμπιακά τουρνουά τρία χρόνια αργότερα. Όλα αυτά μέχρι και το 2012 στους δικούς τους Ολυμπιακούς στο Λονδίνο. Ο Πήρς είχε μαζέψει μια 18αδα γεμάτη αστέρια όπως ο Μάϊκα Ρίτσαρντς, ο Γκιγκς, ο Ράμσεϊ, ο Μπέλαμι και ο Ντάνιελ Στάριτζ χωρίς όμως να πετύχει κάτι μεγάλο. Για ακόμη μία φορά. Δεν πειράζει. We still Believe.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, Ιστορίες για το τζάκι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Εις το όνομα του πατρός

Tτην ώρα που ο Ντάριο Σρνα αγωνιζόταν εναντίον της Τουρκίας στο Euro 2016, ο πατέρας του Ουζεΐρ, άφηνε την τελευταία του πνοή στην Κροατία από την κώλο-αρρώστεια που δεν γράφουμε το όνομά της. Ο Σρνα μού είναι για διάφορους λόγους συμπαθής. Ο πρωταρχικός είναι ότι όσοι παίζουμε Football Manager, όλο και κάπου τον αγοράσαμε για […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο χορευτής των γηπέδων που έγινε θρύλος

Μπορεί όταν το ποδόσφαιρο πέρασε τον Ατλαντικό να μεταδόθηκε γρήγορα σαν μια νέα θρησκεία στη Νότια Αμερική, αλλά δεν ήταν πάντα προσιτό σε όλους. Από τη μία τα “κλειστά” αγγλικά κλαμπ των εργαζομένων που μετανάστευσαν στις εκεί χώρες και συχνά απέκλειαν τους ντόπιους και το ποδόσφαιρο του δρόμου και από την άλλη ο ρατσισμός που […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *