Η μεγαλύτερη παράσταση του Ριβάλντο
Οι νεότεροι σε ηλικία αναγνώστες πιθανόν να δυσκολευτούν να κατανοήσουν απόλυτα την αξία και το επίπεδο δυσκολίας που κρύβει ένα παιχνίδι μεταξύ της Μπαρτσελόνα και της Βαλένθια και μάλλον όχι άδικα. Την προηγούμενη δεκαετία η Βαλένθια κατάφερε να κερδίσει τους Καταλανούς στο πρωτάθλημα όλες κι όλες δυο φορές. Τα πράγματα δεν ήταν όμως πάντα έτσι.
Στα τελειώματα του προηγούμενου αιώνα και στις αρχές του νέου οι ‘νυχτερίδες’ ήταν ομάδα-φόβητρο όχι μόνο για τους Ισπανούς αντίπαλους τους αλλά και για όλες τις ομάδες της Ευρώπης. Για πολλά χρόνια το Μεστάγια γινόταν κατηφορικό στα περισσότερα παιχνίδια ενώ και εκτός έδρας η Βαλένθια έδειχνε ικανή να μετατρέψει σε ‘κηδεία’ οποιοδήποτε αγώνα. Εκείνη την εποχή τα παιχνίδια Βαλένθια-Μπαρτσελόνα αποτελούσαν κανονικό ποδοσφαιρικό οργασμό, με τις επιθέσεις και των δυο ομάδων να βγάζουν φωτιές. Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 1997-2003 μόνο δυο (από τις 12) αναμετρήσεις τους ολοκληρώθηκαν με λιγότερα από 3 γκολ! Ανάμεσα στους αγώνες που έμειναν ιστορικοί από εκείνο το διάστημα ξεχωρίζουν τα δυο συνεχόμενα εντυπωσιακά διπλά που έκανε η Βαλένθια μέσα στο Καμπ Νου (με 3-4 και 2-4!) και, φυσικά, ο αγώνας της 17ης Ιουνίου 2001.
Σεζόν 2000-01. Η Βαλένθια του Έκτορ Ραούλ Κούπερ συγκαταλέγεται πλέον στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, έχοντας φτάσει την προηγούμενη σεζόν ως τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε μια προσπάθεια να επαναλάβει το επίτευγμα αυτό προσθέτει το καλοκαίρι στο, ήδη ισχυρό, ρόστερ της μερικούς πολύ αξιόλογους παίκτες: Για την άμυνα καταφτάνει ο Ρομπέρτο Αγιάλα, για το κέντρο αποκτούνται ο Πάμπλο Αιμάρ, ο Ρούμπεν Μπαράχα, ο Βιθέντε και ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς (από τον Ολυμπιακό) και για την επίθεση έρχεται ο Τζον Κάριου.
Η ομάδα του Κούπερ θα αποδειχτεί τελικά για άλλη μια σεζόν διπρόσωπη. Την ώρα που η πορεία εκτός συνόρων είναι ξανά εντυπωσιακή (η Βαλένθια προκρίθηκε ως πρώτη και στις δυο φάσεις των ομίλων που είχε τότε το Τσάμπιονς Λιγκ), εντός Ισπανίας η σταθερότητα στην απόδοση της απουσιάζει. Ακόμα κι έτσι όμως, οι ‘νυχτερίδες’ θα φτάσουν στην τελική ευθεία της Πριμέρα έχοντας αγκαλιάσει το τελευταίο εισιτήριο για το επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι τελευταίες τρεις αγωνιστικές όμως θα αποδειχτούν καταστροφικές και σε συνδυασμό με τον νέο, χαμένο ευρωπαϊκό τελικό απέναντι στη Μπάγερν, θα καταστρέψουν εν τέλει τις αναμνήσεις όλης της σεζόν.
Η αρχή γίνεται στις 26 Μαΐου. Τρεις μόλις μέρες μετά το σοκ της ήττας στα πέναλτι από τους Βαυαρούς, η Βαλένθια δεν καταφέρνει να κερδίσει εκτός έδρας τη Σανταντέρ, που παλεύει για τη σωτηρία της. Την προτελευταία αγωνιστική της δίνεται μια ακόμα ευκαιρία να κλειδώσει το εισιτήριο αλλά με ένα γκολ του Ροι Μακάι η Ντεπορτίβο φεύγει με το διπλό από το Μεστάγια. Ακόμα και μετά από τις δυο αυτές γκέλες η Βαλένθια πηγαίνει στην τελευταία αγωνιστική με ένα αβαντάζ τριών βαθμών από την 5η Μπαρτσελόνα, που με απλά λόγια σημαίνει ότι της αρκεί μια ισοπαλία. Το πρόβλημα όμως είναι ότι απέναντι της στο τελευταίο κρίσιμο παιχνίδι θα βρει την ομάδα που την κυνηγάει!
Σε αντίθεση με την αντίπαλο της που διανύει μερικά από τα καλύτερα χρόνια της σύγχρονης ιστορίας της, η Μπαρτσελόνα βιώνει μια περίοδο σοβαρής κρίσης. Οι μπλαουγκράνα προέρχονται από μια σεζόν που δεν κέρδισαν τίποτα, σε αντίθεση με τη μεγάλη αντίπαλο τους, Ρεάλ, που πανηγύρισε ένα ακόμα Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό δεν ήταν το μόνο χτύπημα από την πλευρά της Μαδρίτης, αφού εκείνο ήταν το καλοκαίρι που ο Λούις Φίγκο άφησε τη Βαρκελώνη για την πρωτεύουσα, τοποθετώντας αυτόματα το όνομα του στην κορυφή της λίστας με τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές προδοσίες όλων των εποχών.
Η κατάσταση χειροτέρεψε κι άλλο για τους Καταλανούς τον Νοέμβριο όταν η ομάδα του Λορέντζο Σέρα Φερέρ αποκλείστηκε από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ από τη φάση των ομίλων, τερματίζοντας κάτω από τη Μίλαν και τη Λιντς! Με την ομάδα να εμφανίζει μια εξίσου προβληματική εικόνα και στην Πριμέρα, ο Φερέρ είδε την πόρτα της εξόδου στα μέσα του Απρίλη και οι μπλαουγκράνα ολοκλήρωσαν τη σεζόν με τον Ρέσακ στον πάγκο. Μια σεζόν που όδευε προς την απόλυτη καταστροφή αφού η ομάδα βρισκόταν εκτός των θέσεων που οδηγούσαν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι αυτοκτονικές τάσεις της Βαλένθια που είδαμε προηγουμένως έδωσαν στη Μπάρτσα μια τελευταία ευκαιρία, μια ευκαιρία που για να εκμεταλλευτεί όμως θα έπρεπε να κάνει μια μικρή υπέρβαση για τα δεδομένα της εκείνη την εποχή, αφού στο τελευταίο 3μηνο της σεζόν μετρούσε μόλις 3 νίκες σε 13 αγώνες πρωταθλήματος!
Σε ένα κατάμεστο Καμπ Νου η Βαλένθια παρατάχθηκε χωρίς τον Γκαΐθκα Μεντιέτα αλλά με όλα τα υπόλοιπα αστέρια της στην ενδεκάδα, ψάχνοντας την νίκη ή έστω την ισοπαλία που θα την έστελνε ξανά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εκμεταλλευόμενη το πλεονέκτημα της έδρας, η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε πολύ νωρίς, μόλις στο 3ο λεπτό, χάρη σε μια απευθείας εκτέλεση φάουλ του μόνιμου σκόρερ της εκείνη τη χρονιά, Ριβάλντο. Η απάντηση της μπαρουτοκαπνισμένης Βαλένθια δεν άργησε να έρθει.
Στο 25′ εκτελέστηκε ένα κόρνερ από δεξιά και ο Μπαράχα με τρομερή κεφαλιά έκανε το 1-1. Οι γηπεδούχοι κατάφεραν να βρούνε ένα ακόμα γκολ πριν λήξει το ημίχρονο, ξανά με μακρινό σουτ του Ριβάλντο, αλλά οι φιλοξενούμενοι πάγωσαν εκ νέου το γήπεδο στα πρώτα λεπτά της επανάληψης, σκοράροντας ξανά με τον Μπαράχα. O Ρέσακ έριξε στο παιχνίδι όλα τα διαθέσιμα όπλα του, ανάμεσα τους και τον 21χρονο τότε Τσάβι, αλλά η Βαλένθια κρατούσε χωρίς μεγάλη δυσκολία το πολυπόθητο σκορ. Όλα αυτά μέχρι το 89ο λεπτό.
“Στο ποδόσφαιρο πρέπει να παίρνεις ρίσκα κι αυτό φυσικά σημαίνει ότι κάποιες φορές πιθανόν θα πάνε όλα λάθος. Αυτό όμως στο τέλος κάνει και τη διαφορά”. Η δήλωση αυτή ανήκει στον Ριβάλντο, τον παίκτη που σ’εκείνο το λεπτό κατέληξε η απονενοημένη πάσα-σέντρα του Φρανκ ντε Μπουρ. “Τη στιγμή που ο Ντε Μπουρ μου έκανε την πάσα, καταλάβαινα ότι βρίσκομαι αρκετά μακριά από την εστία, οπότε ήξερα πως πρέπει να την χτυπήσω με όσο το δυνατόν περισσότερη δύναμη. Και όσο περίεργο κι αν ακούγεται, με το που έκανα το κοντρόλ ήξερα ότι το σουτ θα ήταν καλό και εντός στόχου. Δεν γνώριζα φυσικά ότι θα πάει μέσα αλλά καταλάβαινα ότι μάλλον θα δυσκολέψει τον Κανιθάρες”.
Το απίθανο ψαλιδάκι του Βραζιλιάνου από το ύψος της μεγάλης περιοχής όχι μόνο βρήκε εστία αλλά κατέληξε και στα δίχτυα, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του Σαντιάγκο Κανιθάρες να αποκρούσει. “Πέτυχα και άλλα ψαλιδάκια στην καριέρα μου, όπως για παράδειγμα ένα απέναντι στη Βαγιαδολίδ ή αυτό που έβαλα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά κανένα τους δεν συγκρίνεται με εκείνο στη Βαλένθια”. Σχεδόν δυο δεκαετίες μετά, εκείνο το μαγικό ψαλιδάκι του Ριβάλντο επανέρχεται στις ποδοσφαιρικές συζητήσεις με κάθε πιθανή ευκαιρία. Όπως λέει και ο ίδιος: “Έχουν περάσει τόσα χρόνια αλλά για μένα είναι σαν να έγινε εχθές, γιατί σχεδόν κάθε εβδομάδα κάποιος θα μου μιλήσει για εκείνο το παιχνίδι ή θα με ρωτήσει κάτι σχετικά με αυτό”.
Σε μια απροσδόκητη τροπή των πραγμάτων όμως, το ιστορικό εκείνο παιχνίδι δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Χάρη σε εκείνο το χατ τρικ του Ριβάλντο, που λίγα χρόνια αργότερα η Γκάρντιαν τοποθέτησε στην 1η θέση των καλύτερων χατ τρικ της ιστορίας, η Μπαρτσελόνα έσωσε εν μέρει τη σεζόν, ουσιαστικά κουκούλωσε τα πολλά αγωνιστικά προβλήματα της και παρέμεινε μακριά από όλους τους τίτλους όχι μόνο την επόμενη περίοδο αλλά και τα επόμενα τρια χρόνια!
Από την άλλη πλευρά η κατεστραμμένη ψυχολογικά Βαλένθια, που έχασε σχεδόν τα πάντα μέσα σε λίγες εβδομάδες, έκανε ένα νέο ξεκίνημα με τον Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο και, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι πλέον έλειπε ένα μεγάλο καρπούζι από τη μασχάλη της, αφοσιώθηκε στην Πριμέρα την οποία και κατέκτησε, για πρώτη φορά μετά από 31 χρόνια! Ένα κατόρθωμα που επανέλαβε δυο σεζόν αργότερα, αποδεικνύοντας ότι κάποιες φορές μια φαινομενική καταστροφή μπορεί να αποδειχτεί η ιδανική αρχή μιας όμορφης ιστορίας.
