Ο άνθρωπος που πήρε δύο μετάλλια την ίδια μέρα
24 Μαΐου του 2009 και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αγωνιζόταν στην έδρα της Χαλ Σίτι για την τελευταία αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ. Η ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε κατακτήσει ήδη το πρωτάθλημα και αυτό που έμενε ήταν απλά να παιχτεί το τελευταίο 90λέπτο της σεζόν για την Αγγλία, μιας και σε τρεις μέρες η σπουδαία αγγλική ομάδα θα έπαιζε απέναντι στην Μπαρσελόνα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως ήταν λογικό ο Σερ Άλεξ παρέταξε μια ομάδα γεμάτη από νεαρούς, και παγκίτες, ποδοσφαιριστές. Ο σκοπός άλλωστε ήταν ένας: να τελειώσει η αγγαρεία χωρίς απώλειες και να φύγει η ομάδα για τη Ρώμη. Εκείνη τη μέρα για την Γιουνάιτεντ έκανε το ντεμπούτο του, ως δεξί μπακ, ο νεαρός -και πολλά υποσχόμενος- Βέλγος, Ρίτσι ντε Λάετ χωρίς φυσικά να έχει το δικαίωμα να πάρει μετάλλιο πρωταθλητή. Ο 20χρόνος είχε αποκτηθεί μεσούσης της σεζόν από την Στόουκ Σίτι μιας και ο Σερ Άλεξ έβλεπε στο πρόσωπό του κάποιον που εκτός του ότι ήταν νεαρός, ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος, μπορούσε να καλύψει, με άνεση μάλιστα, και τις τρεις θέσεις της άμυνας. Τόσο ως πλάγιος μπακ (και στις δύο πλευρές) όσο και ως κεντρικός αμυντικός. Για την ιστορία, εκείνη τη μέρα ο ντε Λάετ έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής από το Βέλγιο που αγωνίστηκε για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Από το 2009 μέχρι και το 2012 που ο παίκτης ανήκε στους «κόκκινους διαβόλους» μέτρησε συνολικά μόλις 6 εμφανίσεις, περνώντας το μεγαλύτερο διάστημα εκείνης της τριετίας δανεικός σε μικρότερες ομάδες και κατηγορίες χωρίς να μπορεί πουθενά να ορθοποδήσει. Η μοναδική πραγματικά καλή του σεζόν από εκείνο το διάστημα ήταν όταν και βρέθηκε στην Τσάμπιονσιπ και την Πόρτσμουθ, για το δεύτερο μισό της σεζόν 2010-2011 βάζοντας κι αυτός το «λιθαράκι» του στην προσπάθεια παραμονής της ομάδας, μετρώντας μάλιστα 22 εμφανίσεις. Ήταν η περίοδος που πολλοί προπονητές της δεύτερης κατηγορίας άρχισαν να προσέχουν πραγματικά το ταλέντο του χτυπώντας παράλληλα, έστω και δειλά-δειλά, την πόρτα της Γιουνάιτεντ. Τελικά τον Μάη του 2012, κι αφού έχει προηγηθεί ακόμα ένας μικρός δανεισμός στη Νόριτς, η Λέστερ θα τον κάνει δικό της με τον προπονητή της, Νάιτζελ Πίρσον, να βλέπει στο πρόσωπό του αυτόν που θα μπορούσε να δυναμώσει ακόμα περισσότερο την άμυνα των «αλεπούδων» στη μάχη τους για την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο 22χρόνος Βέλγος αμυντικός «κούμπωσε» αμέσως με την ομάδα, παίζοντας εξαιρετικά και φτάνοντας μαζί της μέχρι τα πλέι οφ ανόδου και εκείνη την ιστορική ρεβάνς με τη Γουότφορντ που όσοι τη ζήσαμε δεν πρόκειται να την ξεχάσουμε και ποτέ. Την επόμενη σεζόν (2013-2014) η Λέστερ κατάφερε να ανέβει ως πρωταθλήτρια, για να σωθεί στις τελευταίες αγωνιστικές της επόμενης σεζόν (2014-2015) και να φτάσουμε στη σεζόν του θαύματος (2015-2016) όπου η Λέστερ του Κλαούντιο Ρανιέρι κατέκτησε το πρωτάθλημα Αγγλίας.
Ακόμα και σήμερα αν με ρωτήσει κάποιος να του πω την εντεκάδα της Λέστερ που κατέκτησε το πρωτάθλημα, ειλικρινά, τη θυμάμαι (ή έτσι θέλω να τη θυμάμαι). Σμάιχελ στο τέρμα, Σίμπσον και Φουκς στα άκρα της άμυνας, Μόργκαν και Χουτ στο κέντρο της άμυνας, Καντέ και Ντρινκγουότερ στο κέντρο, Μάχρεζ και Αλμπράιτον στα άκρα και φυσικά Βάρντι και Οκαζάκι στην επίθεση. Συνήθως ήταν ίδιες και οι αλλαγές. Ο Ουγιόα για τον Οκαζάκι, ο Σλουπ στα άκρα επίθεσης και άμυνας και ο Κινγκ στον άξονα. Μετά τον Γενάρη υπήρχε και ο Γκρέι (της Έβερτον) που είχε έρθει από την Μπέρμινγχαμ. Στο δεύτερο μισό της σεζόν, με τη Λέστερ δηλαδή να παίζει στα ίσα για το πρωτάθλημα, αυτοί ήταν οι παίκτες που τράβηξαν κουπί και αυτοί έχουν και το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας. Αυτό που πολλοί δεν θυμούνται, ή το αγνοούν, είναι πως ο ντε Λάετ ήταν βασικός και αναντικατάστατος στο δεξί άκρο της άμυνας στις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, πριν ο Ντάνι Σίμπσον δηλαδή του πάρει -δικαίως- τη θέση. Κάπως έτσι στις αρχές του Φεβρουαρίου ο ντε Λάετ, αφού είχε φτάσει να μην παίζει καθόλου, έφυγε δανεικός στην Τσάμπιονσιπ για να βοηθήσει την Μίντλεσμπρο στην προσπάθεια που έκανε για να ανέβει στη μεγάλη κατηγορία.
Έχοντας, την ίδια σεζόν, 12 συμμετοχές με τη Λέστερ και 10 συμμετοχές με την Μίντλεσμπρο η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε την ίδια μέρα να πανηγυρίσει σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Ήταν 7 Μαΐου του 2016 όταν η Μίντλεσμπρο του Αΐτορ Καράνκα έμενε στο 1-1 (εντός έδρας) με την Μπράιτον σφραγίζοντας την 2η θέση και την άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, πίσω από την πρωταθλήτρια Μπέρνλι. Ο ντε Λάετ αν και είχε βρεθεί στην αποστολή τελικά δεν είχε χρησιμοποιηθεί λεπτό. Μετά τα πανηγύρια, έκανε γρήγορα το ντουζάκι του, φόρεσε ένα από τα καλύτερά του κοστούμια και οδήγησε μέχρι το Λέστερ. Μιλάμε περίπου για 250 χιλιόμετρα. Η Λέστερ έπαιζε με την Έβερτον για την 37η αγωνιστική και αφού το πρωτάθλημα είχε ήδη κριθεί από την προηγούμενη αγωνιστική αυτό που έμενε ήταν απλά η φιέστα, με τον ίδιο φυσικά και να δικαιούται μετάλλιο. Ο ντε Λάετ έφτασε στο γήπεδο γύρω στο ημίχρονο και είδε την ομάδα του να επικρατεί της Έβερτον με 3-1, πριν γίνει ένα με τους -μέχρι πριν από λίγο καιρό συμπαίκτες του- στο τελευταίο σφύριγμα, υπογράφοντας παράλληλα (η Λέστερ) ένα μοναδικό «παραμύθι» για τον σύγχρονο αθλητισμό και ένα μοναδικό ρεκόρ για τον ίδιο. Κάπου εκεί τελείωσε ουσιαστικά και η καριέρα του στα αγγλικά γήπεδα μιας και η συνέχεια στην Άστον Βίλα ήταν σχεδόν ανύπαρκτη (και) λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού. Στα 33 του συνεχίζει στην Αντβέρπ στο πρωτάθλημα Βελγίου, μακριά από τα λαμπερά φώτα των αγγλικών γηπέδων έχοντας όμως βρει -και πάλι- τον παλιό καλό εαυτό του, απολαμβάνοντας κι αυτό που αγαπούσε από μικρό παιδί. Να παίζει ποδόσφαιρο.
