Μια βροχή θα μας σώσει
Φτάσαμε στο φινάλε του φετινού ιταλικού πρωταθλήματος με πολλές εκκρεμότητες να υπάρχουν ακόμα. Κι αν η κορυφή ήταν ένα θέμα που σταμάτησε να μας απασχολεί εδώ και καιρό, βρισκόμαστε στα τέλη Μαΐου και ακόμα παίζονται τα εισιτήρια του Τσάμπιονς Λιγκ και ο υποβιβασμός.
Έτσι λοιπόν, πολλά από τα παιχνίδια έχουν ενδιαφέρον. Κάτι που δεν είναι άγνωστο στην Ιταλία, καθώς την τελευταία αγωνιστική έχουν γίνει πολλές φορές συγκλονιστικές ανατροπές που καθόρισαν μέχρι και τον πρωταθλητή. Μία τέτοια έγινε και στις 14 Μαΐου του 2000. Τότε που Γιουβέντους και Λάτσιο έφτασαν να διεκδικούν τον τίτλο. Οι μπιανκονέρι μετά από μία πολύ κακή σεζόν που έφερε την απόλυση του Μαρτσέλο Λίπι (και έναν σοβαρό τραυματισμό του Αλεσάντρο ντελ Πιέρο), με τον Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο έδειξαν πολύ καλύτερη εικόνα. Με φαν ντερ Σαρ, Μοντέρο, Ντάβιτς, τους Κόντε-Τακινάρντι, τον Ζιντάν, αλλά και τους ντελ Πιέρο-Ιντζάγκι, η Γιούβε είχε μια εξαιρετική ομάδα τη σεζόν 1999-00.
Μιλάμε όμως για τα χρόνια της αφθονίας στην Ιταλία. Τότε που κάθε ομάδα σχεδόν είχε τεράστια ονόματα και το πρωτάθλημα ήταν άκρως ανταγωνιστικό. Κι απέναντι στα μεγαθήρια της Γιούβε, η Λάτσιο δεν υστερούσε. Ο Σέρτζιο Κρανιότι είχε ανοίξει το πορτοφόλι του, δίνοντας την ευκαιρία στον Σβεν Γκόραν Έρικσον να δουλεύει με παίκτες όπως ο Σάλας, ο Μπόκσιτς, οι Αργεντινοί Βερόν-Αλμέιδα-Σιμεόνε-Σενσίνι, ο Νέντβεντ κι ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο.
Η Γιουβέντους ήταν στους 71 βαθμούς, η Λάτσιο στους 69 και σε ισοβαθμία θα είχαμε μπαράζ. Η Λάτσιο είχε το πιο εύκολο έργο καθώς έπαιζε στο Ολίμπικο απέναντι στη Ρετζίνα. Η Γιουβέντους θα ταξίδευε στην Περούτζια. Οι φήμες, οι ψίθυροι έδιναν και έπαιρναν όλη τη βδομάδα σε μια χώρα που λατρεύει τις συνωμοσίες και όχι άδικα. Στη Ρώμη γίνονται επεισόδια και διαμαρτυρίες από οπαδούς της Λάτσιο για τη διαιτησία της προηγούμενης αγωνιστικής. Ένα γκολ του Φάμπιο Καναβάρο (ακόμα στην Πάρμα) επί της Γιουβέντους ακυρώνεται. Ο Κρανιότι κι οι οπαδοί της Λάτσιο βγαίνουν στους δρόμους, μιλάνε για κλοπή. Το κλίμα στην πρωτεύουσα είναι τεταμένο. Την Κυριακή του αγώνα, κάνουν περιφορά ένα… φέρετρο σε μια συμβολική κηδεία του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Την ίδια στιγμή, ο “αμφιλεγόμενος” (που είναι η κομψή λέξη για να περιγράψει κάποιον υπερ-γραφικό και συχνά μπλεγμένο σε σκάνδαλα ιδιοκτήτη ομάδας) πρόεδρος Λουτσιάνο Γκαούτσι που αντιπαθούσε τη Γιουβέντους ήταν κάθετος: “Θέλω να κερδίσουμε”. Μισο-αστεία, μισο-σοβαρά είπε στους παίκτες του ότι τους θα έκοβε τις διακοπές και θα έστελνε όλη την ομάδα για ένα μήνα στην Κίνα, αν η Γιουβέντους κέρδιζε. Και μπορεί να το έλεγε χαμογελώντας, αλλά το παρελθόν του Γκαούτσι μας κάνει να αμφιβάλλουμε αν έκανε μόνο πλάκα. Παράλληλα, ο γυρολόγος επιθετικός Αμορούζο που ήταν δανεικός από τη Γιουβέντους έλεγε ότι ήθελε να παίξει και να σκοράρει.
Η Περούτζια όμως δεν ήταν το ιδανικό μέρος για τη Γιουβέντους και της έφερνε άσχημες αναμνήσεις. Η Γιούβε είχε ταξιδέψει εκεί την τελευταία αγωνιστική του 1976 για αγώνα που και πάλι έκρινε το πρωτάθλημα και έχασε με ένα γκολ του Ρενάτο Κούρι. Ο τίτλος πήγε στην Τορίνο (το τελευταίο της πρωτάθλημα). 1,5 χρόνο αργότερα, ο Κούρι έπαθε έμφραγμα την ώρα ενός αγώνα και ξεψύχησε. Αντίπαλος; Η Γιουβέντους. Έτσι, 24 χρόνια μετά από εκείνο το γκολ του Κούρι, η Γιουβέντους θα έπαιζε ακόμα ένα πρωτάθλημα στο στάδιο που πλέον είχε πάρει το όνομα του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή.
Τα ματς ξεκίνησαν στις 3 το μεσημέρι τοπική, με τον ουρανό να είναι καθαρός σε μια υπέροχη ποδοσφαιρική ημέρα. Τη στιγμή που στην Περούτζια το ματς ήταν στο μηδέν, στη Ρώμη είχαμε αρκετές φάσεις από τους γηπεδούχους. Χρειάστηκε όμως ένα πέναλτι για να ανοίξει η Λάτσιο το σκορ με τον Σιμόνε Ιντζάγκι. Και λίγα λεπτά αργότερα, ο Τζουζέπε Πάνκαρο κέρδισε με θεατρικό τρόπο ένα δεύτερο πέναλτι κι ο Βερόν έκανε το 2-0. Τα σύννεφα είχαν αρχίσει να μαζεύονται στην Περούτζια. Τόσο μεταφορικά, με τα γκολ της Λάτσιο, όσο και κυριολεκτικά, καθώς ο ουρανός μαύρισε κι η βροχή ξεκίνησε. Ο διαιτητής Κολίνα σφύριξε τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου και έστειλε τις ομάδες στα αποδυτήρια.
Στη Ρώμη, οι οπαδοί πλέον είχαν στρέψει την προσοχή τους 200 χιλιόμετρα πιο βόρεια. Στην Περούτζια γινόταν κάτι που άγγιζε τα όρια του μεταφυσικού. Μια καταρρακτώδης βροχή άνευ προηγουμένου, με τον ουρανό να έχει σκοτεινιάσει, τους κεραυνούς να χτυπούν αδυσώπητα και το νερό να πνίγει το στάδιο Ρενάτο Κούρι. Το δεύτερο ημίχρονο δεν είναι σε θέση να ξεκινήσει κι οπαδοί της Λάτσιο μην έχοντας εικόνα, θεωρούν ότι πρόκειται για κόλπο της Γιουβέντους. Να καθυστερήσει τη σέντρα του 2ου ημιχρόνου. Η αλήθεια όμως ήταν διαφορετική και το γήπεδο είχε μετατραπεί σε λίμνη. Το ματς στη Ρώμη ξεκινά τελικά με καθυστέρηση, αλλά στην Περούτζια οι παίκτες είναι ακόμα στα αποδυτήρια και κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει.
Η Λάτσιο σκοράρει τρίτη φορά, ο Μαντσίνι αποθεώνεται καθώς λέει το αντίο του και το ματς τελειώνει με τελικό σκορ 3-0. Στην Περούτζια ακόμα τίποτα. Οι Λατσιάλι πηγαίνουν στα αποδυτήρια. Οι οπαδοί τους παραμένουν στις εξέδρες και τον αγωνιστικό χώρο. Τα μεγάφωνα ανακοινώνουν ότι το ματς θα παιχτεί στις οθόνες του σταδίου, αλλά αυτό δεν γίνεται. Τα ραδιοφωνάκια γίνονται πιο πολύτιμα και από το χρυσάφι. Ο Κολίνα που είχε βγει στις 16.15 με μια ομπρέλα για πρώτη φορά, κάνει δεύτερη απόπειρα στις 16.50. Η Γιουβέντους είναι προφανές ότι δεν θέλει να παίξει. Είναι αυτή που κυνηγάει το αποτέλεσμα, που θέλει να σκοράρει και το γήπεδο δεν προσφέρεται για μπάλα. Ο διαιτητής προς έκπληξη όλων, αποφασίζει ότι το ματς πρέπει να συνεχιστεί. Οι άνθρωποι του γηπέδου προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση. Το χορτάρι στο Ρενάτο Κούρι είναι γεμάτο νερό, ενώ το ερώτημα είναι αν μπορείς μετά από τόσο μεγάλη διακοπή να ξεκινήσεις το ματς. Ο καραφλός σταρ διαιτητής λέει ναι. Πιθανότατα επηρεασμένος από το κλίμα των ημερών, γνωρίζοντας ότι ο κόσμος της Λάτσιο θα εκραγεί αν το ματς αναβληθεί. Στη Γιουβέντους δεν το πιστεύουν. Θεωρούν ότι η απόφαση είναι σκανδαλώδης.
Το παιχνίδι ξεκινά και πάλι στις 17.13. Η Γιουβέντους που στο πρώτο ημίχρονο άγγιξε το γκολ με τον Ιντζάγκι έχει να αντιμετωπίσει την ψυχωμένη Περούτζια σε ένα γήπεδο που βοηθά τη δύναμη και όχι την ποιότητα. Δεν περνούν πολλά λεπτά. Ένα γέμισμα στην περιοχή της Γιούβε, ένα κακό διώξιμο από τον Κόντε. Η μπάλα στρώνεται στον σέντερ μπακ Αλεσάντρο Καλόρι. Στοπάρισμα, σουτ και γκολ. Η Περούτζια ανοίγει το σκορ. Η Λάτσιο με αυτό το 1-0 είναι πρωταθλήτρια. Η Γιουβέντους κυνηγάει το γκολ για το μπαράζ.
Στον πάγκο της Περούτζια βρίσκεται ο Καρλέτο Ματσόνε. Φανατικός οπαδός της Ρόμα. “Εκείνη τη στιγμή σκεφτόμουν μόνο πώς θα κρατούσαμε το 1-0. Αν σκεφτόμουν πώς γίνεται εγώ, ένας οπαδός της Ρόμα που έκανα ντεμπούτο στη Σέριε Α με τη φανέλα της, να χαρίζω το πρωτάθλημα σε αυτούς, δεν ξέρω τι θα απαντούσα στον εαυτό μου”. Η Γιουβέντους πιέζει και πέρα από κάποια ανούσια μακρινά σουτ του Ντάβιτς κάνει τουλάχιστον τρεις μεγάλες ευκαιρίες. Ζιντάν και κυρίως Ιντζάκι αστοχούν. Παρά την αποβολή του Τζαμπρότα και το αριθμητικό μειονέκτημα, οι μπιανκονέρι κυνηγούν μέχρι το τέλος. Η Περούτζια κάνει καθυστερήσεις μέσα στη λίμνη του γηπέδου. Ο Κολίνα δίνει πέντε λεπτά, αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Ο νεαρός Ματεράτσι παίρνει την μπάλα και φεύγει για τα αποδυτήρια. Ο κόσμος της Περούτζια μπαίνει στο γήπεδο και πανηγυρίζει σαν να πήρε το πρωτάθλημα. Οι παίκτες της Γιουβέντους αποχωρούν από το βούρκο ηττημένοι. Στην ηλιόλουστη Ρώμη, οι οπαδοί της Λάτσιο πανηγυρίζουν τον τίτλο. Το φινάλε του πρωταθλήματος κράτησε τρεις ολόκληρες ώρες και συζητιέται μέχρι και σήμερα.
“Για μήνες δεν έβγαινα από το σπίτι μου. Οι φίλοι μου οι Γιουβεντίνοι μου το ανέφεραν συνέχεια. Κι εγώ συμπαθώ τη Γιουβέντους, αλλά δεν έφταιγα εγώ. Σε εκείνο το ματς ο Ιντζάγκι έχασε πολλά γκολ”, δηλώνει ο χρυσός σκόρερ της Περούτζια (και της Λάτσιο) Καλόρι. Ο Ματσόνε αποχαιρετά τους παίκτες του καθώς είναι το τελευταίο του ματςΟι Ρωμαίοι θυμούνται ακόμα εκείνο το πρωτάθλημα. Όχι απλά γιατί δεν έχουν και πολλά πρωταθλήματα. Αλλά γιατί το πήραν με μια εξαιρετική ομάδα και τεράστιους παίκτες, γιατί το πήραν κάνοντας μια αντεπίθεση τις τελευταίες αγωνιστικές και ενώ όλα φαίνονταν να είχαν κριθεί και κυρίως γιατί ήρθε με έναν κινηματογραφικό τρόπο με όλα όσα έγιναν. Στον αντίποδα, η Γιουβέντους το θεωρεί ένα άδικα χαμένο πρωτάθλημα που το καθόρισε ο Κολίνα.